โดย : เงาจันทร์
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media & เติมฝัน (termfun.com)
“เฮ้ยมายังไงวะไอ้เสือ ออกจากถ้ำเสียทีเอ็ง” ธีรยุทธเอ่ยอย่างยินดีที่เห็นเพื่อนรักแวะมาหา
“เมื่อไหร่พวกกูจะได้ไปเที่ยวไร่มึงเสียที ไอ้ไผ่”พงษ์เทพเอ่ยบ้าง
“เอ้ยอย่าเพิ่งถามมาถึงแบบนี้ต้องฉลองกันหน่อย” กูว่าออกไปข้านอกกัน ธีรยุทธทำท่ารวบข้าวของบนโต๊ะ แต่ผณธรรีบยกมือห้ามทันที
“เดี๋ยวๆ ฉันมาที่นี่เพราะคิดถึงแกสองคนพอดีมาเยี่ยมแม่น่ะ แต่อยู่นานไม่ได้หรอก”
“แสดงว่าแกไม่ค้างอีกละสิ”
“เออ พรุ่งนี้นัดคนงานไว้น่ะ บ้านก็ยังไม่เรียบร้อ ยจะเก็บงานกันอีกนิดหน่อยถึงจะให้แกสองคนไปเที่ยว ที่นั่นมีบ่อตกปลาด้วยนะเทพ”
“แหมยิ่งฟังยิ่งน่าออกไปเที่ยวว่ะ อาทิตย์หน้าเลยเป็นไง”
“ยัง ยังบ้านยังไม่เรียบร้อย ฉันยังไม่ให้พวกแกไปหรอก รออีกสักหน่อยนะ แต่วันนี้ฉันมีเรื่องอยากจะบอกกับไอ้ธีหน่อย ไม่นานพืชไร่ฉันก็จะออกผลแล้วว่ะ เอ็งสองคนขอคุยด้วยหน่อยนะสักแป๊บ”
“ไม่กินอะไรแน่นะ” ธีรยุทธยังย้ำ ซึ่งก็ได้รับคำตอบเช่นเดิม
ทั้งสามเข้าไปในห้องทำงานของธีรยุทธนั่งคุยกันสักครู่ใหญ่ ๆ ก่อนที่ผณธรจะขอตัวขับรถกลับออกไป เขาคิดอะไรเรื่อยเปื่อยคิดถึงช่วงชีวิตที่เขาขาดบิดาตั้งแต่เล็กๆ แต่ก็ไม่ขาดความอบอุ่น มารดาสามารถส่งเขาไปเรียนเมืองนอกจนจบมาและไปทำไร่ที่ปากช่องเขาเบื่อสังคมเมือง เขาก่อร่างสร้างตัวมาได้ขนาดนี้ก็พอใจแล้วระดับหนึ่ง แม้ไม่ไม่ยศฐาบรรดาศักดิ์อะไรก็พอใจแล้ว
“เอี้ยดดด”
“โครม”
เขาเหยียบเบรกจนเสียงสีของล้อกับถนนเสียงดังลั่น กระนั้นก็ยังชนโครมเข้าให้ ผณธรตกใจเช่นกันแต่ก็ไม่ได้หนี เขารีบจอดรถลงไปดูสิ่งที่เขาชน ตายหรือเปล่าไม่รู้ แต่เขาก็มาไม่เร็วนัก นี่เป็นช่วงเลี้ยวโค้งพอดีจังหวะชะลอรถ
“เป็นไงบ้าง”
เขาทำท่าจะยื่นมือไปจับ แต่ถูกอีกฝ่ายสะบัดตัวและผลักมือเขาออก ทั้งที่เจ้าตัวยังนั่งจ่อมครางอยู่ที่เดิมลุกยังไม่ได้
“เดินยังไง ไม่ระวังรถเลี้ยวเลย เป็นอะไรมากหรือเปล่า”
“ยังจะมีหน้ามาถามอีกเรอะ!” เสียงเจ้าตัวออกแหลมสูง
“ ไม่ตายก็บุญโขแล้ว ขับรถประสาอะไรไม่ดูคนห้ามถนนละ”
“มาข้ามอะไร เอาตรงที่มืดๆ อย่างนี้ล่ะ…..”
“นายจะไม่รับผิดชอบหรือไร?”
