“มานี่ปัด ไปกับฉันไม่ต้องไปตกปลา อยากทำบาปมากรึไง” เขาดึงข้อมือปัดออกห่างพงษ์เทพ
“เป็นอะไรกันวะ” ธรยุทธเดินออกมาสมทบ”
“นี่ไง ไอ้ยุทธ ไปเป็นเพื่อนไอ้เทพตกปลาทีมึง มันกำลังอยากมีเพื่อน”
“เอ้าไอ้นี่ หวงไม่เข้าเรื่องเป็นเอามาก” เทพบ่นตามหลังเพื่อนหนุ่มที่เดินจากไปพร้อมปัด
“ตั้งแต่มันได้เจ้าปัดมานี่ดูมันเปลี่ยนไปนะ สงสัยจะเปลี่ยนรสนิยมซะแล้วว่ะ” ธีระยุทพูดปนขำ
.
.
.
เย็นวันนั้นหลังจากกลับจากไร่ ทุกคนรวมตัวกันที่โต๊ะอาหาร ยังไม่ทันจะลงมือทานด้วยซ้ ำเสียงรถก็แล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้านแป๊บเดียวลุงไผก็เข้ามาบอกว่า นิยาบรรณมาถึงไร่แล้วเล่นเอาธีรยุธหน้าตื่น
“ตายละหวากูจะไปอยู่ตรงไหน ไอ้เทพเมื่อวันก่อนกูยังเห็นเจ้าหล่อนอยู่กับนายผลิษอยู่เลย ถ้าหล่อนเห็นกูเรื่องงานไอ้ไผ่จบกัน พรุ่งนี้กูกลับกรุงเทพ”
“มึงขึ้นไปข้างบนเลย เดี๋ยวกูให้หอมเอาหารไปส่งถึงห้อง” เทพบอก ”เร็วสิไปได้เลย”
“ธีรยุธรีบแจ้นตามคำบอกของเพื่อนรักทันที พอคล้อยหลังนิดเดียวเท่านั้น เสียงแป๋นของนิยาบรรณก็ดังเข้ามาก่อนตัวเสียแล้ว
“ไผ่ขา..ไม่เห็นออกมารับนุ้ยบ้างเลยคะ…คิดถึงจะแย่ค่ะ”
หล่อนมาถึงไม่พูดพร่ำทำเพลง เหนี่ยวคอชายหนุ่มลงมาหอมแก้มแบบไม่เกรงใจใครทั้งสิ้นท ำให้สีหน้าคนที่อยู่ตรงนั้นบอกบุญไม่รับ ปัดลุกขึ้นทำท่าจะเดินออกไปจากตรงนั้น แต่ผณธรเรียกเอาไว้
พออาหารมื้อนั้นผ่านไป ทุกคนกลับเข้าห้องปล่อยให้ผณธรอยู่กันสองคนกับนิยาบบณสองต่อสองเท่านั้น
.
.
.
“ไผ่ขนุ้ยเดินไม่ไหวแล้วนะคะ ช่วยนุ้ยหน่อยค่ะ”
“ผมบอกแล้วว่าอย่าออกมาไร่ ให้คุณรออยูที่บ้านไง” เขาตอบทำท่าหงุดหงิดเล็กน้อย แต่ก็ยอมให้อีกฝ่ายเกาะแขนที่แข็งแรง หากแต่ดวงตามองตามร่างของปัดหิ้วกระติกน้ำเดินตามเทพไปอีกทางด้วยความหงุดหงิด เพราะเทพคุยไปหัวเราะไปบางคราวก็จับศีรษะบ้างบางคราวก็จับไหล่ปัดบ้าง ทั้งสองช่างถูกคอกันจริงๆ ผณธรไม่สนใจว่าทั้งคู่จะคุยอะไรกัน
“เอ้ยเทพ นายจะไปไหนพาปัด กลับมาได้แล้วกลับบ้าน!”
“อ้าวเพิ่งจะออกมาไม่นานเอง”
“เออ กลับเร็วเข้าฉันก็จะกลับตอนนี้แล้ว เร็ว”
“ไปปัดมันโกรธจนจะกินเราสองคนได้แล้ว” เทพบอกขัน ๆ
“นี่เธอเป็นผู้ชายหรือเป็นทอมกันแน่เนียะ” นิยาบรรณถามตรง ๆ
“ดูหน้าสวยยังกับผู้หญิงเลยนะ ทอมสมัยนี้สวยจะตายไป”
“เขาอยู่กับผมนานแล้วคุณ อย่ายุ่งกับเขาเลยนุ้ย”
ผณธรตัดบท แล้วขับรถอย่างกับพายุกลับบ้าน ครั้นพอถึงบ้าน เทพรีบโทรไปยังวีรยุธทันที
“มึงรีบดำเนินการเถอะว่ะ กูว่าขืนปล่อยไว้อย่างนี้นะ ไอ้ไผ่ไม่เป็นอันทำงานหรอก จัดการซะนะไอ้ยุธ ยายนุ้ยนี่ก็เกาะไม่วางเลย ไอ้เพื่อนเราก็เสือกมาหวงกูนี่สิ มันหวงมากเกินแล้ว…เร็วหน่อยนะมึง”
