โดย : Alert36
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media & เติมฝัน (termfun.com)
ติ๊ดๆ…ติ๊ดๆ…ติ๊ดๆ
เสียงนาฬิกาปลุกดังอยู่นานมาก โอเคผมตื่นก็ได้ ร่างกายค่อยๆ คลานลงจากโซฟาไปจับนาฬิกาที่อยู่หัวเตียงมาปิด ตอนนี้เวลาตี 1 กว่าแล้ว นาฬิกาไม่ได้เสียหรอกครับ ผมตั้งใจปลุกเวลานี้จริงๆ ซึ่งเป็นเวลาการทำงานมาราธอนนั่นเอง!
‘วันนี้ก็ต้องทำงานใหม่สินะ ยังไม่ได้ดูฟุตเทจเลยแฮะ’
ผมนึกในใจตื่นมาก็คิดเรื่องงานเลย ตั้งแต่เช้าทำงานยาวจากเมื่อวานจนถึงหกโมงเย็นของวันนี้ เลยตั้งปลุกตอนตี1 เนี่ยแหละ เพื่อที่จะตื่นมาตัดงานต่อ
ผมทำงานตัดต่อเป็นฟรีแลนซ์มือทอง มันคือฉายาเก่าอ่ะ ตอนนี้ก็มือทองแต่มีเด็กรุ่นใหม่ผุดออกมาเป็นดอกเห็ด ตำนานอย่างผมก็ร่วงโรยบ้างในครั้งคราว แต่ตารางงานก็ยังแน่นจนถึงตอนนี้ ร่างกายก็โทรมจนเป็นคนแก่ไปแล้ว ปีนี้ก็อายุ 30 แล้วครับ ส่วนสถานะ…โสดสนิท สนิทมา 5 ปี เศร้า
.
.
.
คลิ๊ก คลิ๊ก ตึก ตึก
งานเปิดมาได้สักพัก ตาพร่าๆ อาจเพราะเพิ่งตื่นยังต้องโหลดตัวเองสักพัก ผมลากไฟล์งานเข้าโปรแกรมตัดต่อ ก่อนจะเดินไปหยิบของกินเล่นในตู้เย็นแล้วกลับมานั่งหน้าคอมอีกครั้ง
สายตาหรี่ลงเพ่งมองคนในคลิป เธอชื่อเจแปนเป็นคนร่าเริงดูคลิปแล้วก็เพลินๆ ดี เธอคงจะเป็นลูกค้าที่จ้างให้ผมตัดคลิปนี้นี่ล่ะ เป็น Vlog สนุกๆ ผมตัดแล้วก็สนุกไปด้วย แต่ประเด็นก็คือ รู้สึกคุ้นๆ ว่าเคยเจอกันที่ไหนหรือเปล่า คงเป็นคนที่เคยร่วมงานมานานมากแล้วก็ได้ แต่ก็นึกไม่ออกซะที
“ฮ่าๆๆๆ” ดูคลิปที่ถ่ายมาก็ขำไป เธอโก๊ะมากล้มต่อหน้ากล้อง แล้วสั่งคัต ผมไม่ตัดทิ้งดีปะ ก็คลิปมันต้องสนุกนี่นะ
.
.
.
ละแล้วผมก็ดูคลิปน้องเจแปนทั้งคืน จะโดนพรากผู้เยาว์ปะวะเนี่ย งานก็ตัดไปนิดๆ หน่อยๆ เอาหน่าเดี๋ยวค่อยตัดงานต่อก็ได้ ถือว่าพักล่ะนะ ตี 4 แล้วเรอะ ไปเช็คโซเชียลหน่อยดีกว่า
ก๊อกๆ ก๊อกๆ…ปึงๆๆๆ!!!
เชี่ย…อะไรวะเนี่ย ผมสะดุ้ง เสียงเคาะประตูดังมากผมหยิบมือถือขึ้นมาดูเวลา ตอนนี้บ่ายโมงกว่าแล้ว ใครมันมาโดยไม่ได้นัดวะ
“อ้าว…ไอ้กร”
“มึงตายใช่มั้ยเนี่ย กูโทรไปก็ไม่รับ”
“ทำไมวะ เอ้านี่คือ…” ตาตุ่ยๆ บวมทั้งสองข้างของผม มองหญิงสาวชุดเดรสหวานๆ ที่ยืนอยู่ข้างไอ้กรเพื่อนที่ทำงานร่วมกันมานานหลายปี คุณเจแปน…
“เออสิวะ ลูกค้าที่บอกเมื่ออาทิตย์ที่แล้วว่าจะมาดูงานที่ตัดไง…แล้วดูสภาพมึงสิ หนวดเหนิด ยังไม่อาบน้ำชัวร์”
ผมสะดุ้งที่เพื่อนทักเรื่องสุขอนามัย รีบเอามือจับคาง ยาวชิบ สายตาเหลือบไปมองคุณเจแปน ที่มองผมเขาดูตกใจ ประหลาดใจที่เห็นผม ขอโทษครับที่ไม่ใช่คนสะอาด ฮือ
“อะเอ่อ…ไม่เป็นไรค่ะ ฮ่าๆๆ เข้าใจได้ๆ น่าจะทำงานดึกดื่นเลยสิ” (ดูคลิปคุณวนไปมาทั้งคืนต่างหากครับ)
“เชิญข้างในก่อนครับ” ผมหน้าเจื่อนรีบเดินเข้ามา เก็บขยะตามทางเท่าที่จะทำได้ ลืมไปได้ยังไงว่าลูกค้าจะมา ไอ้กุมภาเอ๊ย ผมเดินไปหยิบสเปรย์ดับกลิ่นห้องมาแอบฉีดตามห้อง กรเห็นก็ส่ายหน้า แล้วพาลูกค้ามานั่งเก้าอี้ใกล้ๆ โต๊ะคอม ห้องผมเป็นคอนโด แต่ก็ไม่ได้แคบเกินไป
“น้องเจแปนครับ อันนี้กุมภามือตัดต่อคิวทองครับ”
“พูดเกินไปละ” ถึงจะจริงก็เถอะ
“ค่ะ ก็พอรู้อยู่” น้องเขายิ้มใจผมนี่แทบละลาย น่ารักเป็นบ้า เจอลูกค้าสวยๆ มาก็เยอะแต่คนนี้ผมรู้สึกเขินแปลกๆ ใจเย็นไว้งาน…งาน
“นี่คุณกุมภาเปิดคลิปเยอะขนาดนี้เลยเหรอคะ” เธอชี้หน้าจอคอมที่มีไฟล์ของน้องเขาเยอะมาก ไหนจะหน้าเฟซบุ๊กของเธออีก ซวยละ
“กะก็ ทำงานนี่ครับ ฮ่ะๆๆ”
