กลับมาที่บนห้อง ระหว่างผณธรและปัด เขาไม่ยอมปล่อยหล่อนเป็นอิสระ สำหรับวันนี้เขาดูหงุดหงิดและเสียงดัง ปัดก็เถียงเขาทุกช็อตเช่นกัน จนเขาต้องกระชากร่างหล่อนเข้ามาหาตัว เขากดจมูกเข้าหาแก้มนวล
ปัดอ้าปากค้างทำอะไรไม่ถูก เขาไม่รอให้หล่อนดิ้นขัดขวางชายหนุ่มจูบที่ซอกคอ ปรัศนาสติคืนมาพยายามดิ้นขัดขืน แต่เขาก็ไม่ปล่อยเสียแล้ว
“เธอนึกว่าฉันโง่หรือไงปัด ฉันนอนในห้องเดียวกันกับเธอทุกคืน แต่เธออี๋อ๋อกับเจ้าเทพนี่นะ”
“บ้าไปแล้ว หยุดนะ”
“หยุดก็บ้าแล้ว “
เขาจูบเธอทั่วใบหน้าโอบกอดไว้ดึงรั้งมาที่เตียงใหญ่ จมูกโด่งของเขาละเลียดลงมาเรื่อยๆ ทำให้ร่างนั้นนิ่งไม่อาจจะเอยเสียงใด ๆ ออกมาได้ มือเขาไวและเหมือนกับมีมือมากมายเหลือเกิน ไม่นานนักหล่อนก็แทบไม่เหลืออะไรบนร่างกายเลย ผณธรลูบไล้ไปตามร่างกึ่งเปลือยนั้น ลมหายใจของเขาติดขัดและหายใจแรง
เช่นเดียวกับปรัศนาที่กำลังสะท้านไหวไม่อาจหักห้ามสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับตนได้ แม้จะได้ยินเสียงรถแล่นมาจอดหน้าบ้านก็ไม่อาจจะผละออกจากกันได้เลย ทั้งสองปล่อยจิตใจให้ล่องลอยไปตามความสุขที่เกิดขึ้นด้วยหัวใจที่ถูกบ่มมานานแสนนาน แต่แล้วประตูก็ถูกกระชากเปิดออก ไฟจากด้านนอกสาดส่งเข้ามาพร้อมเสียงกรี้ด ผณธรดึงผ้าคลุมร่างให้ปรัศนา
“ตายแล้ว ต๊ายยยยยนี่ นี่คุณชอบแบบนี้เหรอไผ่ ชั้นไม่ยอมนะ”
เสียงกรี้ดของนิยาบรรณ ปลุกคนทั้งบ้านให้มาออกันที่หน้าห้องรวมทั้งนายผลิษที่เพิ่งมาถึง
“นุ้ยนี่คุณจริง ๆด้วย”
“ใช่ฉันเอง คนที่คุณบอกจะแต่งงานด้วย แต่ก็ปล่อยให้ฉันรอแล้วรอเล่า เอาเรื่องลูกสาวมาอ้างยังไงล่ะ ทำไมรับไม่ได้ใช่ไหม”
“หนูนุ้ยใจเย็นหนู” คุณผานิตแม่ของผณธรเอ่ยปากอีกคน
“เย็นไม่ไหวแล้วดูสิคะดูไผ่ทำ”หล่อนชี้มือมาที่เตียง
ผณธรอยู่ในชุดเสื้อคลุมตัวเดียวยืนอยู่หน้าบึ้งตึง
“นี่มันอะไรกัน มากันเยอะแยะไปหมด”
“ลูกสาวฉันอยู่ไหน” นายผลิษรีบถามกับผณธร ชายหนุมหันไปที่เตียงแต่ว่างเปล่า
“ปัด…ปัดหายไป”
“หา…” เสียงร้องขึ้นพร้อมกัน
“ถ้าลูกฉันเป็นอะไรฉันเอาแกตายแน่” นายผลิษเอ่ยเสียเกรี้ยวกราด
“คุณคิดว่าผมจะปล่อยให้คุณรอดเหรอ คุณพ่อตา”
เขาวิ่งสวนทุกคนลงบันไดมาทั้งที่อยู่ในชุดเสื้อคลุมตัวเดียวแบบนั้น ส่วนทางด้านปรัศนานั้นเมื่อเห็นบิดาของหล่อนมาด้วยเท่านั้น ก็รีบเอาผ้ามัดต่อๆ กับปีนลงมาจากหน้าต่างชั้นที่สองด้วยชุดสวมเพียงเสื้อเชิ้ตตัวเดียวของผณธรเท่านั้น พอลงมาได้ก็เริ่มร้องไห้เพระไม่รู้จะไปทางไหนได้
“คุณปัดอย่าไปไหนเลยครับ อยู่สู้ความจริงเถอะเชื่อผม”
พงษ์เทพนั่นเอง ปรัศนาผวาเข้าหาด้วยความอัดอั้นตันใจสะอื้นฮักๆ ในอกของชายหนุ่ม
“เชื่อผมนะครับ เรื่องมาถึงตรงนี้แล้ว ไผ่เขารักคุณครับ””
“ไอ้เทพไอ้เพื่อนชอบตีท้ายครัว มานี่เลย”
“ผัวะ” กำปั้นถูกชัดเข้ามาหา เมื่อร่างถูกกระชากออกจากร่างของปรัศนาแล้ว
“นึกว่ากูจะยอมเหรอะ” พงษ์เทพทำท่าจะเอาคืน ปรัศนาเข้าขวางยกมือพนม
