แต่ใช่ คนทั้งโรงเรียนเชื่อแต่เด็กอนุบาลในความคิดฉันไม่เชื่อ งามหน้ามั้ยล่ะ ข่าวลือที่เหลวไหลที่สุดเท่าที่ฉันเคยได้ยินมา ข่าวลือที่บอกว่าฉันชอบแย่งแฟนชาวบ้าน ตอนแรกฉันที่ชินชาและไม่ไหวกับเรื่องแบบนี้แล้วก็คิดว่าแค่นี้เองก็คงไม่มีใครไปเชื่อหรอก แต่ไม่ใช่ทุกคนกลับกลั่นแกล้งและด่าฉันเหมือนฉันเป็นฆาตกร เจ็ดศพ สิบศพ ล้างโคตรบรรพบุรุษพวกนั้น บางคนไม่เชื่อแต่ก็เอาฉันไปเม้าท์มอยกันสนุกปาก บางคนแค่เหงาก็อยากจะมาร่วมด่าฉันเป็นสนามอารมณ์ โดยที่ไม่มีใครแคร์สิ่งที่เรียกว่าความจริงสักนิด น่าตลกมั้ยล่ะ
แค่ฉันจะมีแฟนสักคนในชีวิตฉันยังไม่มีเลย นับประสาอะไรกับการที่บอกว่าฉันแย่งแฟนชาวบ้าน หลักฐานอะไรไม่เคยเห็น แต่ทุกคนต่างเชื่อข่าวโคมลอยพวกนั้นเหมือนเห็นมาเองกับตา ทำไมคนสมัยนี้ถึงตัดสินคนด้วยความเชื่อ และ
ตามกระแสบ้าๆของสังคม ถ้าฉันไม่มีความฝันที่อยากจะใช้ชีวิต ฉันคงพยายามจะฆ่าตัวตายอีกครั้งอย่างไม่ลังเล คนในโซเชี่ยลต่างพูดกันสนุกปาก
คนพูดคนพิมพ์ไม่เคยรับรู้ว่าคนที่โดนรู้สึกยังไง เล่นกันสนุก เล่นกันขำๆ ทั้งที่คนโดนด่าไม่เคยเล่นด้วย แต่ที่สิ่งที่ทำให้ฉันเจ็บเหมือนมีดกรีดแทงฉันอีกครั้งไม่ใช่ลมปากเน่าๆของคนพวกนั้นแต่กลับเป็นคำพูดของคนที่ฉันเรียกว่าแม่ เหตุการณ์ตอนที่ฉันอายุ12 ไม่ทำให้แม่เข้าใจฉันขึ้นมาแม้แต่เศษเสี้ยว คำพูดคำด่าทอทุกคำยังฝังในสมองของฉัน ฉันที่ไม่ได้ทำอะไรเลยแต่กลับโดนทุกอย่างตลอด โลกใจร้ายแค่กับฉันล่ะมั้ง
