ม่าน : Plaster

นิยายสั้นแนวชีวิต ดราม่า (Drama)

ตึกๆๆ!!!

ฉันวิ่งลงมาข้างล่างหลังจากอาบน้ำเสร็จ กลิ่นอาหารลอยมาแตะจมูก ฉันหิวและยิ้มออกมาทันทีโดยที่ไม่ต้องฝืนอะไร ฉันเชื่อว่าหลายๆคนคงจะมีเซฟโซนเป็นสิ่งต่างๆ เช่นฟังเพลง อ่านหนังสือ ดูหนัง แต่สำหรับฉันมันคือของกิน ฉันชอบเวลาที่ตัวเองกินนะ มันดู ไม่ต้องคิดอะไรมากดี ฉันสามารถปลดปล่อยตัวเองได้กับของกิน แล้วยิ่งของหวานก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นไปอีก มันทำฉันผ่อนคลายไปเยอะเลย บางวันถ้าฉันได้กินของอร่อยๆนะ หน้ากากก็หน้ากากเถอะ กลายเป็นหน้ากากอนามัยไปเลยแหละ

“แม่ มีอะไรกินหรอคะ” ฉันถามพลางยิ้มเบาๆ แล้วลดทิฐิเรื่องแม่ลงมาบ้างมื้อโต๊ะอาหารของเราสองคนจะได้ไม่อึดอัดจนเกินไป บางทีมันก็ดีมากเลยนะ แต่ฉันไม่กล้าที่จะก้าวไปหาใครแล้ว

“มีแต่ของโปรดลูกทั้งนั้นแหละ มานั่งสิ” มาแปลกแฮะวันนี้ แม่ทำของโปรดของฉันทุกอย่าง ทุกอย่างแบบทุกอย่างจริงๆ หรือว่าวันนี้จะมีอะไรหรือเปล่า

“เท็น แม่มีไรจะบอก” แม่พูดขึ้นทันทีที่ฉันใช้ความคิดอยู่ ว่าแล้วเชียว ทำไมมันแปลกๆ มีอะไรกันนะ

“คะแม่ มีอะไรหรอคะ” ฉันถามพร้อมกับสบตาแม่