คิดดูแล้วกัน เด็ก12อ่อยพ่อตัวเอง ฉันจะไปเอามาจากไหน แต่แม่ฉันก็ยังจะเชื่อ เพราะแบบนี้ฉันขอค้านหัวชนฝากับคำว่าพ่อแม่ทุกคนรักลูก หวังดีต่อลูก ถ้ารักฉันจริง คงไม่เชื่อคำพูดผู้ชายมากกว่าลูกสาวของตัวเอง คงไม่มาข่มขืนฉันแล้วมาโบ้ยความผิดให้ฉันหรอก สำหรับฉันเขาก็แค่ต้องการผลประโยชน์ที่ฉันกำลังจะให้พวกเขาได้ในอนาคต โลกใบนี้ก็เป็นแบบนี้ทั้งนั้น ใจร้าย มืดมน และดำมืด ตอนนี้ที่ทุกคนบอกว่าโลกเป็นสีเทาๆ กลับเข้มขึ้นด้วยสีดำที่กำลังกลืนกินสีขาวจนแทบจะไม่เหลือเค้าโครงของความสว่างนั้นได้แล้ว ฉันเหมือนถูกทอดทิ้ง ให้อยู่ในโลกที่มืดมิดอยู่เพียงคนเดียว แต่ฉันกลับต้องใช้ชีวิตต่อฉันจึกเลือกสิ่งที่คนใช้กันมากที่สุด
‘หน้ากาก’ ทุกสิ่งทุกอย่างของฉันปรับเปลี่ยนไปตามที่ฉันต้องการขึ้นอยู่กับหน้ากากที่ฉันจะหยิบขึ้นมาใส่ แล้วนั่นก็ทำให้ฉันรู้ว่าบนโลกใบนี้แทบไม่มีใครแสดงออกอย่างที่รู้สึกสักคน คนที่มีหน้ากากน้อยก็ใช้ชีวิตอยู่ได้อย่างยากลำบาก ต่างกับพวกที่ปลอมเก่งจนเปลี่ยนหน้ากากได้ภายในเสี้ยววินาที ต่อหน้าทำเป็นยิ้มหวานให้กำลังใจ ลับหลังกับกลายเป็นแอปเปิ้ลเน่าเฟะที่หัวเราะเยาะนินทาลับหลังอย่างเผ็ดมันส์ จนไม่เหลือเค้าความเป็นผู้ดีที่สร้างเอาไว้เลย โคตรจะเน่า
“เท็น เป็นยังไงบ้างลูก” ฉันเปิดประตูเข้าบ้านหลังจากไปเรียนที่มหาลัยมา เสียงอันคุ้นเคยที่ไม่เคยช่วยให้ฉันอบอุ่นขึ้นมาก็ดังขึ้น เสียงที่เชื่อมเอาไว้ด้วยความเสแสร้งแกล้งทำ แม่ที่แสนดี รักลูก อบอุ่นเหมือนที่เคยสร้างไว้ให้คนภายนอกเห็น กลับทำร้ายฉันถึงสองครั้ง กับความทรงจำที่ทุกข์ทรมานและแสนเจ็บปวด
