โดย : พรพระจันทร์
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media & เติมฝัน (termfun.com)
สภาพอากาศที่ชื่นแฉะจากหยาดฝนที่ร่วงหล่น ไอเย็นจากสายลมแห่งพายุไม่ได้ช่วยให้หัวใจของสองชายหนุ่มหล่อและหนึ่งหญิงสาวสวยสงบเย็นเยือกลงไปได้ ซ้ำร้ายสายลมนั้นกลับยิ่งเพิ่มทวีความเกรี้ยวกราดให้กับดวงใจ
“พอได้แล้ว ‘ซัลลอส’ เจ้ากระทำความผิดร้ายแรงเกินกว่าจะให้อภัยได้ ข้าคงไม่อาจไว้ชีวิตเจ้าได้อีก” น้ำเสียงนุ่มลึกเอ่ยออกมท่ามกลางพายุสายฝน นัยน์ตาสีฟ้าครามทะเลลึกจ้องมองนิ่งสงบไปที่บุคคลลฝั่งตรงข้าม
“อย่าคิดไปเอง ‘ฟีบัส’ ข้าไม่เคยขอร้องให้เจ้าไว้ชีวิตเลยสักครั้ง สิ่งเดียวที่ข้าพร่ำภาวนาคือขอให้ชีวิตของเจ้าพังยับไม่มีชิ้นดี ขอให้เจ้าตายอย่างทุกข์ทรมานแสนสาหัสและสุดท้ายข้าพร่ำขอให้ ‘ลิโอร่า’ ทรยศทอดทิ้งเจ้าไปเช่นทิ้งหมาขี้เรื้อน”
“ข้าไม่มีวันทรยศทอดทิ้งฟีบัส” เสียงใสหวานกังวานราวกับระฆังในสรวงสรรค์ร้องตะเบ็งเส้นเสียงแข่งกับสายฝนที่เทกระหน่ำ
“ได้ยินชัดแล้วนะเจ้าคนน่ารังเกียจ แผนลวงฆ่าของเจ้ามันล้มเหลว แผนปั่นประสาทของเจ้าก็ล้มเหลวซ้ำร้ายมันยังเป็นชนวนที่สาวไปเปิดโปงเรื่องที่เจ้าฆ่าคนในราชวงศ์อีก เจ้าไม่มีวันชนะข้าแม้ว่าจะพยายามด้วยวิธีการใด เจ้ามันปิศาจจากขุมนรกและยังเป็นปิศาจที่โง่เขลา”
ดวงตาสีดำนิลแวววับราวลูกแก้วจ้องมองเขม็งไปที่ชายหนุ่มตาฟ้าคราม ริมฝีปากหยักเหยียดยิ้มขึ้นก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาทางจมูก มือหนาของชายที่ได้ชื่อว่า ปิศาจ ล้วงหยิบเอาอาวุธโลหะสีดำทะมึนออกมาก่อนจะหันปากกระบอกไปที่คนตรงหน้า
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!”
“ในเมื่อลวงฆ่าแล้วมันไม่สำเร็จ ข้าก็จะดับลมหายใจเจ้าซะเดี๋ยวนี้” ร่างหนาของผู้ประสงค์ร้ายเอ่ยกล่าวก่อนที่นิ้วยาวเรียวจะเหนี่ยวสัมผัสไปที่ไกปืนแต่ยังไม่ทันได้ออกแรงพ่นลูกกระสุน ชายร่างสูงอีกคนก็ทำสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้น
ปัง!!
เสียงลั่นไกจากชายอีกคนดังขึ้น ไอควันจากแรงยิงลอยละล่องพวยพุ่งจาง ๆ ฟีบัสลดกระบอกปืนสีงามลงก่อนจะเดินเข้าไปหาซัลลอสที่ตอนนี้ล้มทั้งยืนจากแผลกระสุนที่ฝังมิดเข้าที่เนินอกขวา
“เจ้าคิดว่าข้าจะพกแค่ดาบมาหรือไง คนโง่เขลาเช่นเจ้าพอจวนตัวก็มีปัญญาคิดได้แค่นี้”
เลือดกายที่ไหลรินราวเขื่อนแตกเป็นสัญญาณที่บ่งบอกความเจ็บปวดได้ดีแต่ในตอนนี้ ในร่างของชายหนุ่มที่ชื่อ ซัลลอส ไร้ซึ่งแล้วความเจ็บปวดทางกายมันเทียบไม่ติดเลยสักนิดกับความเจ็บปวดทางใจ ภาพของไอ้คนที่เกลียดกำลังมองตนด้วยสายตาเวทนา พอกันกับหญิงที่ตนแอบรักมาเนิ่นนานกำลังวิ่งวนมาซบอกไอ้คนที่เขาเกลียดเข้าไส้พลางร้องไห้สะอื้นด้วยความสั่นกลัว
‘ไม่อยากมองอีกแล้วภาพพวกนี้ ไม่อยากรู้สึกอีกแล้วความรู้สึกนี้ ต้องฆ่ามัน ฆ่าพวกมันซะ’
ว่าแล้วร่างหนาสมส่วนก็คืบควานไปคว้ากระบอกปืนที่ตนทำตกหล่นก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปเตรียมลั่นไกแต่ก็นั่นแหละ ความเร็วและไหวพริบของคนเจ็บไม่อาจสู้คนปกติได้ ฟีบัสหันเอี้ยวตัวมาอย่างรวดเร็วพร้อม ๆ กับปืนในมือที่รัวยิงเข้าใส่ร่างชายที่ล้มทั้งยืน
เม็ดกระสุนนับไม่ถ้วนพุ่งทะลุทะลวงร่างชายชั่ว แทบไม่มีจุดไหนในร่างกายที่ไม่โดนกระสุนเจาะผิว ซัลลอสล้มลงไปกองกับพื้นที่ชุ่มสายฝนอีกครั้ง เขาสำลักเลือดแห่งความเจ็บแค้นออกมากระอักสุดท้ายก่อนที่ร่างชั่วนั่นจะไร้ลมหายใจไปตลอดกาล
“ลาก่อนซัลลอส” ฟีบัสกล่าวลากับร่างไร้ลมหายใจ เขาเดินไปโอบไหล่บางของสาวเจ้าคนรักก่อนทั้งสองจะเดินหายจากไปอย่างสงบ ทิ้งคนชั่วให้นอนนิ่งเป็นศพรับผลกรรมที่มันก่อไว้….
.
.
.
“เย้ เขียนจบสักที”
