ฉันค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามองคู่กรณีของตัวเอง โอ้ววววว แม่เจ้า มนุษย์โลกมีอย่างนี้ด้วยหรอ ฉันนึกว่ามีแต่ในเทพนิยาย นี่เขาหลุดร่วงลงมาจากสวรรค์หรือไง ทำไมเขาถึงได้น่ารักขนาดนี้ ฉันยืนเหม่อมองหน้าเขาอยู่สักพักใหญ่ ก่อนจะตั้งสติได้
“วิ้งค์นะ ยินดีที่ได้รู้จัก” ฉันรีบแนะนำตัวอย่างที่เรียนมา ตามข้อที่ 31.การแนะนำตัวกับคนแปลกหน้าที่อยากผูกมิตรด้วย
“เออ… โจนะ ยินดีที่ได้รู้จัก” ชายหนุ่มตรงหน้าแนะนำตัวกับฉันอย่างงงๆ
ฉันไม่ตอบอะไร แล้วเดินผ่านเขาไปเพื่อจะไปเข้าห้องน้ำ แต่เหมือนเขาจะตามฉันมานะ ตามมาในความคิดไง สลัดยังไงก็ไม่ออก ออกไปนะไอ้ต้าวบ้า ทำไมฉันถึงรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาเขาจังนะ สงสัยจะเป็นเนื้อคู่แน่เลย เราเลยมีความผูกพันกันมาแต่ชาติปางก่อน (ฉันดูละครมนุษย์เยอะไปแล้วสินะ) ไอ้ต้าวความรักของฉัน ฉันต้องทำความรู้จักกับเขาให้มากกว่านี้ ฉันจะไม่ยอมปล่อยให้เขาหลุดแม่ไปแน่ เมื่อคิดได้อย่างนั้น ฉันก็เข้าห้องน้ำไปอีกครั้ง ก้มหน้าลงไปในชักโครก พร้อมกับร่างมนต์ให้เห็นว่าเขาเรียนอยู่ห้องไหนกัน
‘โจ… ม.4 ห้อง A เพิ่งย้ายเข้ามาเรียนวันนี้ เหมือนฉันเลย’ ฉันมองเห็นคร่าวๆ ของโจ ที่เหลือก็เป็นหน้าที่ของฉันละนะ โจ นายไม่รอดแน่ ฉันยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่ในห้องน้ำนักเรียนหญิง
.
.
.
ฉันมาเรียนได้ 2 เดือนเศษๆ เริ่มปรับตัวได้บ้างแล้ว แต่ยังมีอีกเรื่องที่ยังไม่ไปถึงไหน เรื่องโจ… ฉันก็มีโอกาสเจอเขาบ้างนะ แถมเรายังคุยกับใน Facebook ทุกวัน แทบจะทั้งวัน แต่ไม่รู้ทำไมพอเจอหน้ากัน เขาต้องทำเหมือนไม่รู้จักฉันด้วย ฉันก็อยากทักเขานะ แต่จะเข้าไปทักอย่างไรให้ดูปกตินี่สิ ใจฉันนี่อยากพุ่งเข้าไปกอดเลย คนอะไรรร๊ ตัวนี่อย่างหอมเลย ก็ที่เมืองเวทมนต์นะชอบก็บอกไปตรงๆ ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ ทำไมพวกมนุษย์ต้องมาคอยปกปิดความรู้สึกตัวเองด้วย
“แกกับโจนี่ยังไงวะ” กิ๊ฟ เพื่อนมนุษย์คนแรกของฉัน ถามขึ้นหลังจากที่เห็นฉันนั่งมองโจอยู่นานสองนาน
“ก็ไม่ยังไงอะ” ฉันตอบเศร้าๆ
“ก็ถ้าแกจะมองมันขนาดนี้ ไม่เดินไปบอกชอบเลยล่ะ” กิ๊ฟบอกฉัน
“ทำแบบนั้น ได้ด้วยหรอ” ฉันถามกิ๊ฟด้วยความหวัง
“แกจะบ้าหรอ เราเป็นผู้หญิงนะเว้ย เราไปทำแบบนั้นไม่เหมาะหรอก เราต้องทำให้เขาเป็นฝ่ายมาบอกชอบก่อนด้วยตัวเขาเอง” กิ๊ฟอธิบาย
ทำให้เขามาบอกชอบเราด้วยตัวเองงั้นหรอ เมื่อคิดได้อย่างนั้น… ฉันร่ายมนต์ในใจ พร้อมกับจ้องมองโจตาเขม็ง ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างผู้ชนะอีกครั้ง ใช่ฉันร่ายมนต์ให้โจเดินมาบอกชอบฉัน และขอฉันเป็นแฟนยังไงล่ะ โจ นายเสร็จฉันแน่
โจเดินเข้ามาหาฉันแล้ว ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เรื่อยๆ ก่อนจะก้มหน้าลงมาหาฉันใกล้ๆ แล้วพูดว่า
“เธอมองฉันขนาดนี้ มีอะไรรึเปล่า”
“…” ฉันนิ่งไม่ได้ตอบ ได้แต่มองหน้าเขา ทำตาปริบๆ ทำไมเวทมนต์ของฉันใช้ไม่ได้ผล ไม่สิ ฉันร่ายเวทมนต์ใส่เขาใหม่อีกรอบในใจ
“ว่าไง? มีไร?” โจถามฉัน
“เอ้อมีแน่” ฉันลุกขึ้นตอบ พร้อมกับรอดูปฏิกิริยาของเขา
“มีอะไรหรอคะคุณวิ้งค์” โจถามกวนๆ ซึ่งแน่ชัดแล้วว่าเวทมนต์ของฉันมันไม่ได้ผล ฉันเลย…
“นายน่ะ ชอบฉันบ้างรึเปล่า?” ฉันถามอย่างมั่นใจ ก็ไหนก็ไหนๆ แล้ว ขืนมัวรอแบบพวกมนุษย์ ฉันอกแตกตายกันพอดี
“ไอ้วิ้งค์!!” กิ๊ฟอุทานขึ้นมา พร้อมกับเอามือปิดหน้าตัวเอง
