โดย : พลัชพา
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media & เติมฝัน (termfun.com)
“ขอบใจมากนะนุช” ‘พิ้งค์’ เอ่ยขอบคุณเพื่อนสนิทที่วันนี้มาช่วยขนของออกจากหอในของมหาวิทยาลัยมายังหอพักด้านนอกบริเวณหลังมหาวิทยาลัย ความจริงแล้วนุชเองก็เป็นรูมเมทของพิ้งค์เมื่อตอนที่อยู่หอใน แต่เมื่อชีวิตปีหนึ่งจบลงและจวนจะขึ้นปีสอง พิ้งค์และนุชก็ตัดสินใจว่าจะออกจากหอในมาเช่าหอนอกอยู่เนื่องจากความสะดวกสบายที่มีมากกว่า ทั้งยังไม่ต้องคอยพะวงหากจะกลับห้องดึกๆ ดื่นๆ บ้างในบางครา
“ไม่เป็นไร” นุชตอบพร้อมกับกวาดสายตาไปรอบๆห้องอย่างสำรวจก่อนจะเอ่ยถาม “ห้องก็กว้าง สภาพก็ค่อนข้างใหม่อยู่นะ ทำไมค่าเช่าถึงได้ถูกนัก”
“อาจจะเพราะหอนี้อยู่ในที่เปลี่ยวละมั้ง” พิ้งค์ตอบ
“พวกรุ่นพี่ก็ไม่เห็นแนะนำหอนี้บ้างเลย ดูแล้วคนก็เงียบๆนะเหมือนมีคนเช่าแค่ไม่กี่ห้อง”
“ก็ดีนี่ เป็นส่วนตัวดี”
“ไม่คิดว่าเพราะหอนี้อาจจะมีผีบ้างหรอ” นุชกล่าว “ค่าเช่าถึงได้ถูกขนาดนี้”
“ไม่มีหรอกน่า” พิ้งค์ตอบ “แต่ถึงมีฉันก็ไม่สนหรอก”
เดิมทีพิ้งค์นั้นเป็นคนที่ไม่ค่อยเชื่อเรื่องผีเท่าไหร่นักแต่กระนั้นเธอก็ไม่เคยลบหลู่ ถ้าหอนี้จะมีผีจริงๆอย่างที่นุชว่า…เธอก็ไม่สนใจหรอก ช่วงนี้เศรษฐกิจไม่สู้ดีนัก ทางบ้านของพิ้งค์จึงได้รับผลกระทบอย่างหนัก ถ้าไม่ติดว่าต้องไปทำงานพิเศษจนอาจจะต้องกลับดึกดื่น เธอก็คงจะอยู่หอในต่อ
“งั้นฉันไปก่อนนะ จะกลับไปจัดของที่หอเหมือนกัน”
“อืม โอเค” พิ้งค์ตอบ นุชโบกมือลาก่อนจะออกจากห้องไป พิ้งค์จึงหันมาสนใจข้าวของของตนที่วางกองกันอยู่ก่อนจะค่อยๆจัดของให้เข้าที่
ถ้าถามว่าเพราะเหตุได้เขาจึงไม่อยู่หอกับเพื่อนจะได้หารค่าเช่ากัน ก็ต้องตอบว่าเพราะหอพักแถวนี้ราคาห้าพันขึ้นทั้งนั้น หอที่เพื่อนๆของเธอพักก็ราคาห้าพันถึงหกพันซ้ำยังต้องจ่ายค่าเช่าทั้งหมดทีเดียวตอนแรกเข้า แบ่งจ่ายได้เป็นสองหรือสามเดือนแต่ก็ต้องมีเงินก้อนอยู่ดี ค่าไฟค่าน้ำหรือก็แสนแพง แต่หอที่เธอมาอยู่นี้แม้จะเปลี่ยวไปหน่อยและไม่มียาม แต่ว่าค่าเช่าต่อเดือนนั้นเพียงแค่สามพันบาทเท่านั้น ค่าน้ำค่าไฟก็ราคาตามความเป็นจริง จึงทำให้เขาตัดสินใจเลือก ‘จันทร์หอม อพาร์ทเม้นท์’ เป็นหอใหม่ของเขาอย่างไม่ต้องคิดมากนัก
พิ้งค์เดินเอาโคมไฟไปวางไว้บนโต๊ะอ่านหนังสือก่อนจะเอาของใช้ส่วนตัวไปวางไว้ที่โต๊ะหน้ากระจก เธอจัดของไปเรื่อยๆ อย่างไม่รีบร้อนนักเพราะวันนี้ก็ไม่ได้จะออกไปไหนอยู่แล้ว เมื่อจัดของเสร็จแล้ว พิ้งค์จึงยืนชื่นชมห้องใหม่ของตนอยู่พักหนึ่ง แม้จะสงสัยอย่างที่นุชบอกว่าเหตุใดค่าเช่าจึงถูกนักแต่เธอก็ไม่คิดที่จะสนใจเท่าไหร่
เธอเดินไปเปิดม่านออกเผยให้เห็นวิวรอบๆ หอพัก ห้องของพิ้งค์อยู่ริมสุดและอยู่ชั้นบนสุด ดังนั้นจึงสามารถมองทิวทัศน์ได้โดยรอบ พิ้งค์พึงพอใจกับหอพักแห่งนี้มากพอตัวเลยทีเดียว ทั้งค่าเช่าที่ราคาเป็นมิตรและสภาพห้องที่กว้างขวาง แม้จะอยู่เปลี่ยวไปเสียหน่อย
เมื่อยืนดูทิวทัศน์จนพอใจแล้ว พิ้งค์ก็เดินมาเปิดโน๊ตบุ๊คเล่นจนถึงเย็น เธอละสายตาออกจากจอเมื่อรู้ว่าในขณะนี้เป็นเวลาที่เย็นมากแล้วและเธอควรจะลงไปหาอะไรทานเสียหน่อย เมื่อคิดได้ดังนั้นพิ้งค์จึงเดินไปหยิบกระเป๋าสตางค์และออกมาจากห้อง
พิ้งค์เดินมาซื้อข้าวกล่องที่ร้านขายอาหารตามสั่งหน้าปากซอยและเดินเลยไปซื้อขนมที่ตลาดหลังมหาวิทยาลัย เมื่อได้ของที่อยากรับประทานแล้วจึงเดินกลับหอ พิ้งค์ค่อยๆเดินขึ้นบันไดไปเรื่อยๆจนถึงชั้นหก เนื่องจากหอแห่งนี้ไม่มีลิฟต์
ครืด..ครืด..ครืด..
