อธิบายให้ละเอียดเลยได้ไหม
หลังจากที่เข้าโรงเรียนทุกอย่างปกติมาก ๆ ไหว้คุณครูหน้าโรงเรียนทุกอย่างเหมือนเดิม เหมือนกับวันแรกที่เข้ามาเรียนในโรงเรียนนี้ เข้าแถวเคารพธงชาติปกติเดินขึ้นชั้นเรียนปกติ ที่เปลี่ยนไปคือห้องเรียนและโต๊ะเพราะเทอมใหม่แต่ก็ยังนั่งกับเพื่อนคนเดิมปกติ พอเริ่มเรียนปกติ ครูสอนปกติ ทุก ๆ อย่างปกติ เพียงแต่ได้ยินเสียงของเพื่อน ๆ และคุณครูแค่นั้นเอง
ได้ยินเสียงคุณครูบ่นพวกผู้ชายที่ไม่ยอมเรียนและแอบเล่นเกมมือถือ ได้ยินเสียงเพื่อนร้องเพลงหลังจากที่คุณครูออกไป ได้ยินเสียงพูดคุยกันของแก๊งผู้หญิงในห้อง ซึ่งมันก็เป็นช่วงพักกลางวันพอดี ส่วนตัวก็มีเพื่อนที่ไปกินข้าวด้วยกันทุกวันนะ มีประมาณสี่ห้าคน กินข้าวกับพวกนี้ตั้งแต่เข้ามาใหม่ ๆ แล้วเพื่อน ๆ คนอื่นก็มานั่งกินข้าวด้วยเหมือนกัน ระหว่างที่กำลังจะลุกไปกินข้าวก็ได้ยินเสียงกระซิบที่ข้างหลังว่า “ขอแอบดูกางเกงในหน่อยได้ไหมว่าวันนี้ใส่สีอะไรมา ” พอได้ยินถึงกับนิ่งไปเลย แต่ตั้งสติได้เราจึงเดินต่อไปกับเพื่อน ๆ เพราะไม่อยากให้ใครรู้ว่าได้ยินแล้ว
จากนั้นพอเริ่มเดินออกมาเรื่อย ๆ พวกผู้ชายก็ตะโกนมาอีกว่า “ หนวกจ๋า วันนี้กินข้าวให้อร่อยนะแล้วรีบกลับมาให้แซวอีกนะ ” จากนั้นก็ขำกันใหญ่ ทางที่เดินเลี่ยงเป็นมุมที่เห็นพวกนั้นขำพอดี พวกนั้นเลยทำมือเชิญให้ไปกินข้าวแล้วก็นั่งขำกันต่อไป ระหว่างที่กำลังเดินจะพ้นห้องผ่านโต๊ะของแก๊งผู้หญิงในห้อง ช่วงที่กำลังจะพ้นโต๊ะก็ได้ยินคนในกลุ่มพูดขึ้นมาว่า “ มึง สักวันกูคงต้องตบอีนั่นแล้วแหละวะ ดูจะสนิทกับแบงค์ของกูมากไปแล้ว ” ระหว่างที่พูดไปก็หันมายิ้ม ซึ่งตัวเองก็ทำได้แค่ยิ้มกลับไป เพราะก็ไม่รู้จะต้องทำยังไงกับเหตุการณ์นี้เหมือนกัน เพื่อนในแก๊งก็ยังหันมายิ้มให้แล้วก็พูดอีกว่า “ มึงคิดว่าแบงค์จะเอาอีหนวกเป็นแฟนหรอ เขาคงคุยเล่น ๆ เพราะเป็นของแปลกแหละมึงไม่ต้องคิดมากหรอก ถึงจะหน้าตาดีแต่ก็พิการนะมึง ขืนคบไปคงจะใช้ชีวิตยากน่าดู ”
รู้สึกชาไปทั้งตัวเลย ไม่เคยคิดว่ามันโลกจริง ๆ จะโหดร้ายขนาดนั้น เพราะตอนนั้นทำได้แค่ยิ้มเพียงอย่างเดียวจริง ๆ
ละครหรือเปล่า
นี่คือชีวิตจริงที่เจอมา การที่เห็นเพื่อนในห้อง ยิ้ม หัวเราะ และเข้ามาพูดคุยด้วย เขาเข้ามาพูดสิ่งพวกนี้ทั้งนั้นเลย ทั้งท่าทางที่ทำบวกกับคำพูดมันคือการล้อเลียน เป็นตัวตลก พวกเขาไม่เคยทำร้ายร่างกายเลย แต่เขาใช้เสียงที่ไม่ได้ยินมาเป็นเรื่องสนุกของทุกคน เดินมาด่าแรง ๆ บ้าง เดินมาพูดจาลามก ลวนลามบ้าง พอหันไปพวกเขาก็ยิ้มให้ ก็เลยคิดว่าพวกเขาดีมาตลอด
ทำยังไงต่อหลังจากที่เจอแบบนี้
ก็ต้องทำใจอย่างเดียว ช่วงอาทิตย์แรก ๆ ที่เจอ รู้สึกแย่กับตัวเองมาก ๆ เพราะถูกใช้คำพูดต่าง ๆ นา ๆ ทำให้รู้สึกด้อยค่า ไร้ค่าไปเลย กลับบ้านมาร้องให้ทั้งคืน ไม่กล้าบอกแม่เพราะกลัวแม่จะไปเอาเรื่องถึงโรงเรียน แล้วจะทำให้เรื่องมันใหญ่โตไปมากกว่านี้ ตัดสินใจที่จะโกหกแม่ว่าบอกทุกคนไปแล้วว่าได้ยินและพูดได้ เพราะถ้าแม่รู้แบบนี้คงทำให้แม่คิดว่าสามารถใช้ชีวิตได้อย่างปกติ จากนั้นก็ต้องไปโรงเรียนทั้ง ๆ ที่ต้องเจอกับเพื่อนในห้องเรียนที่ทำให้รู้สึกไร้ค่าทุกวัน
