นานแค่ไหน
จนจบ ม.ปลาย
ทำไมถึงทนมาได้นานขนาดนี้
กลัวแม่รู้สึกไม่ดีที่ทำให้ได้ยินค่ะ อีกอย่างก็ยังพอเหลือสิ่งดี ๆ ในชีวิตบ้าง
อะไรคือสิ่งดีๆ
เพื่อนที่โรงเรียนเก่า พวกเขาเป็นเพื่อนที่ดีเสมอ เลยตัดสินใจที่กลับไปสอนบางวิชาที่โรงเรียนไม่ได้สอนให้เพื่อนๆ เพราะรู้สึกว่าตัวเองมีค่ามากขึ้นเป็นประโยชน์กับคนบางกลุ่มถึงจะน้อยนิดแต่มันก็ยังทำให้รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง
แล้วแบงค์ละ ตอนนี้ยังคบกันอยู่ไหม
ไม่ เลิกติดต่อกันตั้งแต่จบจากโรงเรียนแล้ว
อ้าว เกิดอะไรขึ้น
เขาก็ทำกับรุนแรงพอสมควรเลย
ยังไง
คือหลังจากที่เจอคำพูดแรง ๆ ของเพื่อนในห้อง ก็รู้สึกแย่จนไม่อยากเจอใคร ช่วงนั้นบอกแบงค์ไปว่าต้องอ่านหนังสือแล้วก็ช่วยแม่ทำงาน ยังไม่พร้อมที่จะเจอใครจริง ๆ ช่วงนั้นก็เลยห่าง ๆ กันพอสมควร เป็นอาทิตย์เลยกว่าจะได้นัดเจอกัน ต้องทนกับคำพูดของเพื่อน ๆ ซึ่งคำพูดของแก๊งสาว ๆ ในห้อง มันรุนแรงเหมือนกัน ก็เลยคิดที่จะขยับออกมาจากความสัมพันธ์ ตัดสินใจที่จะบอกว่าตัวเองพูดได้แล้วและเจอเรื่องที่ไม่คิดว่ามันจะโหดร้ายขนาดนี้
เขาเข้าใจหรือเปล่า
ก็คงไม่เข้าใจ
เป็นเหมือนเพื่อนๆในห้อง
ก็คงไม่ต่างกัน แต่มันต่างตรงที่ตัวเราเองคิดว่าเขาคงไม่ใช่คนแบบนั้น แต่พอเจอจริง ๆ มันก็รู้สึกแย่เหมือนกัน วันนั้นเข้าไปหาเขาเตรียมตัวที่จะพูดกับเขาทุกเรื่องและคิดว่าเขาคงจะเข้าใจในสิ่งที่ต้องพบเจอ แต่เรื่องกลับไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย คือไปเจอกันก็ทำตัวปกติ รอเขาซ้อมบอลเสร็จ สักพักเขาก็เดินมากับเพื่อนสองสามคนเหมือนเดิมก็พอจะรู้จักเขาเหมือนกัน ไม่ได้สนใจอะไร
แต่คำแรกที่หนึ่งในเพื่อนที่เดินมานั้นถามกับแบงค์ก็คือ
“เมื่อไหร่มึงจะถ่ายคลิปน้องหนวกให้กูดูว่ะ กูรอนานแล้วนะ ”
ตกใจมาก ๆ เลย ไม่ได้เตรียมใจมาเลยที่จะเจอกับเรื่องแบบนี้อีก ได้แต่นั่งเงียบ ๆ ฟังบทสนทนาของแบงค์และเพื่อน ๆ แบงค์ตอบกลับเพื่อนไปว่า
“ มึงก็ใจเย็น ๆ ดิวะ มันฟังเรารู้เรื่องที่ไหนกัน กว่ากูจะคุยเข้าใจได้แต่ละเรื่องโครตเหนื่อย นี่ทนมาถึงทุกวันนี้ได้ก็ถือว่าดีมากแล้วนะเว้ย กูโคตรเบื่อเลยที่ต้องเรียนภาษามือคุยกับมันทุกวัน อยู่ดี ๆ จะไปขอแบบนั้นก็หาว่าข่มขืนคนพิการดิวะ”