My ex. ผ่านมาอย่าผ่านไป : Merci

นิยายสั้นรักโรแมนติค (Romantic)

“พวกแก ฉันต้องไปแล้วนะ” ฉันโบกมือลาเพื่อน

“อ้าว ไปแล้วหรอ” อาร์คผละออกจากจานข้าวตรงหน้า มาถามฉัน

“อื้ม แฟนรออยู่ข้างล่างอะ ไปนะพวกแก บ๊ายบาย เจอกันเว้ย” ไม่มีเสียงตอบกลับจากคนตรงหน้า มีเพียงเสียงลาเจื้อยเจี้ยวจากเพื่อนคนอื่น และรอยยิ้มอย่างไม่เต็มใจจากคนข้างหน้า
.
.
.

ฉันเดินลงมาข้างล่างเพื่อมาหาธีร์ที่รออยู่ข้างล่าง พร้อมกับนึกถึงเรื่องที่ฝัน และสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ฉันยังมึนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่

“พลอย!” ชายหนุ่มร่างใหญ่ยืนยิ้มแป้น มือข้างหนึ่งล้วงลงในกระเป๋าเสื้อช็อป อีกข้างโบกมือเพื่อแสดงตำแหน่งของตนเองให้ฉันรู้ ธีร์…

“รอเค้านานไหมคะ?” ธีร์เดินเอามือมาบังแดดให้ฉัน น่ารักจังแฟนใครเนี่ย >///<

“ไม่ค่ะ เอ้อ ธีร์เพื่อนมัธยมเค้ามาแข่งกีฬาที่มอเราแหละ” ฉันยิ้มพร้อมกับเอื้มมือไปจับมือของแฟนหนุ่ม

“หรอ ดีจัง แล้วเธอจะได้ไปดูเค้าซ้อมกีฬาปะเนี่ย? หรือจะไปอยู่กับเพื่อน” ธีร์ถามหน้ามุ่ย

“ซ้อม? ซ้อมไปไหนอะคะ?” ฉันถามด้วยความสงสัย

“ซ้อมบาสแข่งกีฬาระหว่างมหาลัยไงคะ เธอลืมหรอ? -0-”

เอ้อว่ะ ธีร์ก็เป็นนักกีฬาบาสของมหาลัยนี่นา เพื่อนฉันก็นักบาส…

“ลืมไป ไปได้สิ เพื่อนเค้าก็นักบาสเหมือนกันนะ เธอต้องสู้ๆนะ ห้ามแพ้ เฮ้!” ฉันพูดพลางกำมือชูขึ้นมาระหว่างอก เป็นท่าทางให้กำลังใจ

“ค่ะ มีเธออยู่ตรงนี้ เค้าจะไม่มีวันแพ้เด็ดขาด” ธีร์ยิ้มด้วยท่าทางมั่นใจ
.
.
.

กลับมาได้หรือเปล่า กลับมาหาฉันทีได้ไหมคนดี

เสียงจากสตอรี่ไอจีของอาร์คที่ลงคลิปตัวเองเล่นกีต้าร์ร้องเพลง ฉันไม่ได้คิดอะไรมากกว่า คิดแค่ว่ามันคงคิดถึงแฟนเก่ามันมั้ง

ดึ๊ง !! (เสียงแจ้งเตือนไลน์ดังมาจากโทรศัพท์ของฉัน)

‘คิดถึงแฟนเก่าว่ะ’

ฉันอ่านข้อความผ่านโนติฟิเคชั่นบนมือถือ ที่แสดงข้อความของอาร์ค… ฉันกับอาร์คไม่ได้ทักพูดคุยกันเป็นการส่วนตัวเลยตั้งแต่วันปัจฉิม

‘คิดถึงก็กลับไปหาเขาดิ’ ฉันตอบกลับ

‘ได้หรอวะ’ อาร์คตอบกลับ อย่างที่ไม่ทันให้ฉันได้กดออกจากหน้าแชท

‘ลองรึยังล่ะ’ ฉันตอบกลับ

‘: )’ ฉันได้แต่อ่าน แต่ไม่มีข้อความตอบกลับจากฉัน

“คุยกับใครคะ?” เสียงของธีร์เรียกสติของฉัน หลังจากที่นั่งคิ้วขมวดหน้าที่มือถืออยู่สักพักใหญ่ๆ

“เปล่าค่ะ อาร์คทักมาปรึกษาเรื่องแฟนเก่าอะค่ะ” ฉันตอบยิ้มๆ

“อ๋อค่ะ พรุ่งนี้เค้าแข่งนะ เธอไปดูนะ น้า นะ…” แฟนหนุ่มอ้อนฉัน แงงงงง้ เหมือนลูกแมวเลย ใจเหลวเป็นน้ำ

“ได้สิคะ” ฉันตอบรับคำอย่างคนไม่มีสติ