โดย : deschlism
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media & เติมฝัน (termfun.com)
เช้าสดใสของวันหนึ่งในย่านชุมชนต่างจังหวัดของประเทศไทย บรรดาพ่อค้าแม่ขายต่างออกมาค้าขายของเพื่อหากินเลี้ยงชีพกันให้เห็นเกลื่อนตลาด
ไม่เว้นแม้แต่ฉันคนนี้ ‘แตงกวา’ สาวที่พึ่งย่างเข้าสิบเก้าปีหมาด ๆเมื่อไม่กี่วันก่อนก็ได้มาช่วยพ่อและแม่ขายของด้วยเช่นกัน
ที่บ้านของฉันอยู่ในละแวกตลาด ทำอาชีพขายข้าวแกง ทำมานานตั้งแต่ฉันยังไม่เกิด ถ้านับรวม ๆแล้วก็ได้เกือบสามสิบกว่าปี พี่ป้าน้าอาคนรู้จักแถวนี้ก็รู้จักกันหมด ถือว่ามีชื่อเสียงอยู่พอควรเลยล่ะ
“แตง เสิร์ฟโต๊ะเจ็ดด้วยนะลูก”
“จ้ะแม่”
วันนี้เป็นวันอาทิตย์ซึ่งเป็นวันหยุด ลูกค้าในวันนี้จึงเยอะมาก ฉันเดินไม่ได้พักตั้งแต่เช้าปวดเมื่อยขาไปหมดแล้วจริง ๆ
นั่งได้สักพักก็ต้องลุกไปเก็บโต๊ะเมื่อลูกค้าภายในร้านทานข้าวกันเสร็จ
“ป้าแพง พะโล้ราดข้าวหนึ่งจานครับ“
“ได้จ้าพ่อหนุ่ม”
ฉันละสายตาจากจานที่กำลังเก็บอยู่ไปมองบุคคลที่พึ่งเดินเข้ามาในร้าน ดวงตาคมกริบภายใต้หน้ากากอนามัยที่สวมใส่อยู่นั้นกำลังจ้องมองมาพลันทำให้หน้าร้อนแปลก ๆ
ฉันยิ้มให้เล็กน้อยก่อนจะก้มทำงานต่อไม่ได้สนใจเขาอีก
แต่นานนับหลายนาทีก็ยังรู้สึกว่าเขาคนนั้นยังจ้องมองมา ฉันทำหน้าเลิ่กลั่กก่อนจะสำรวจว่ามีสิ่งใดผิดปกติหรือไม่
แต่แล้วก็ต้องร้องอ๋อเมื่อนึกขึ้นได้ ที่เขามองมาไม่เลิกเป็นเพราะฉันยังไม่ได้เสิร์ฟน้ำให้นี่เอง
“น้ำค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ” ยกแก้วน้ำเย็นวางลงให้คนตรงหน้าพลางผงกหัวเชิงขอโทษเล็กน้อย
“ไม่เป็นไรครับ”
สุ้มเสียงที่ตอบกลับมาทำเอาฉันชะงัก ฉันขมวดคิ้วเมื่อเสียงนี้มันเป็นเสียงของคนรู้จักสมัยเด็ก ๆคนหนึ่ง และมันก็นานมากแล้วที่เราสองคนไม่ได้เจอกัน ถ้าโผล่มาตอนนี้มันจะเป็นไปได้ยังไงกันล่ะ
“ฮ่ะ ๆ นี่จำพี่ไม่ได้หรือไงกัน”
“พะ…พี่ว่าน!”
