“โอ้คนดีจ๋า ค่อยนะคะ ฤทัยเจ็บค่ะคนดี มันคับแน่นเหลือเกินคนดี “
“ไม่เป็นไรนะที่รัก เดี้ยวมันจะดีขึ้นนะครับ” สิงหาค่อยๆ ขยับเข้าขยับออกอย่างช้าๆ ที่ละนิด แต่แล้วเขาก็แทงพรวดเข้าไปจนมิด
ดวงฤทัยกรี๊ดร้องเบาๆ มันทั้งเจ็บทั้งเสียว และมีความสุข คราวนี้สิงหาก็เริ่มขยับและซอยถี่ขึ้นเรื่อยๆ ความเจ็บไม่มีแล้วเหลือแต่ความเสียวซ่านที่ไม่อยากให้เขาหยุดกระแทก สิงหาก้มตัวอุ้มดวงฤทัยขึ้นมาและลุกขึ้นยืน เขายืนกระแทกแท่งเนื้อเขาออกที่เนินสวาทของดวงฤทัยกระชับและหนักขึ้น หลังจากนั้นเขาจึงนั่งลงบนเก้าอี้รับแขก ให้ดวงฤทัยคร่อมตัวอยู่ข้างหน้า สลักแห่งสวาทยังไม่หลุดออกจากกัน เขาจับสะโพกเธอโยกขึ้นโยกลง
“ ควบผมเหมือนม้าและคนดี แบบนี้ๆ นะครับควบแรงๆ เลย ผมใกล้ถึงแล้ว คนดีล่ะครับ “
“ฤทัยเสียเหลือเกินค่ะที่รัก มันสุขแต่ทรมานเหลือเกิน ช่วยฤทัยด้วยนะคะสิงหา ช่วยฤทัยด้วย”
แล้สิงหาก็ลุกขึ้นวางเธอไว้ขอบเตียงในท่าคุกเข่าโก้งโค้ง สะโพกของดวงฤทัยลอยขึ้น เพื่อรอคอยอะไรสักอย่าง แล้วแท่งเนื้อที่แข็งแกร่งของสิงหาก็สวนเข้าปากภ้ำที่ฟิตของดวงฤทัยอย่างรุนแรง คราวนี้สิงหาเอามือสองข้างบังคับสะโพกของดวงฤทัยให้เข้ากับจังหวะเสียบเข้าถอยออกของเขา เสียงเนื้อที่ดังกระทบกันดังพลั่กๆ ช่างเร้าใจเสียเหลือเกิน
บทรักของความเติมเต็มทางธรรมชาติยังคงดำเนินไปอย่างต่เอนื่องและเร่าร้อน จนกระทั่งธรรมชาติได้เรียกร้องให้ทั้งสนองคนเดินทางถึงจุดสุดท้าย ร่างทั้งสองร่างกระตุกถี่ๆ อย่างมีความสุข ดวงฤทัยรู้สึกได้ถึงน้ำอุ่นๆ ที่ฉีดแรงไปกระทบผนังด้านในขิงซอกหลืบเธอ ส่วนสิงหารับสัมผัสการตอดรัดถี่ๆ และแรงจากดวงฤทัย
มันช่างเป็นความรักความใคร่ที่ลงตัวและสมบูรณ์แบบโดยแท้ ตอนนี้ของขวัญครบรอบสองปีที่ซุกซิ่นในกระเป๋า แทบจะไม่เหลือความสำคัญในวินาทีนี้ เพราะทั้งสองคนต่างได้มอบของขวัญที่ดีที่สุดให้กันและกันแล้วแล้ว นั่นคือความไว้วางใจในความรักความสัมพันธ์ลึกซึ้งที่ต้องดำเนินต่อไป
.
.
.
สุขสันต์วันครบรอบที่รัก เสียงแห่งความสุขของคู่รักดังขึ้นพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย
