ดวงฤทัยเขย่งเท้าขึ้นมองที่ตาแมวเพื่อความมั่นใจว่าเป็นสิงหา
ทันทีที่ประตูเปิด และปิดลงอย่างรวดเร็ว สิงหาก็โผเข้ากอดจูบเธอเหมือนคิดถึงใจจะขาด
“คนดีจ๋าใจเย็นๆ ถอดรองเท้านายช่างออกก่อนนะแล้วไปอาบน้ำอาบท่า เตรียมกินข้าวแล้วมานั่งคุยกันนะคะ วันนี้ฤทัยบอกแล้วไงว่าจะมีอะไรเซอร์ไพร์สให้คนดีนะคะ”
แต่แทนที่สิงหาจะยอมปล่อยเธอ เขากอดเธอไว้แน่น ถอดรองเท้า ถุงเท้าโยนไม่ต้องใช้มือ และกอดลากเธอไปยังเตียงนอนแบบไม่พูดอะไรเลย
“ใครจะยอมปล่อย ฤทัยใจร้ายปล่อยผมไว้เมื่อเช้า ทำเอาผมต้องเฝ้ารอเวลาเลิกงานทั้งวัน” ชายหนุ่มพูดแง่งอนแต่ก็จ้องหน้าหญิงสาวคนรักนิ่ง ไม่หน้าเป็นไปได้เลย ที่เขาและเธอที่แสนจะแตกต่างจะมาบรรจบกันและมีวันนี้
“ สิงหาคะ ฤทัยสั่งอาหารจานโปรดของคุณไว้แล้ว เดี้ยวอีก 5 นาทีน่าจะขึ้นมาส่งล่ะค่ะ “
แล้วเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น “ รูมเซฮร์วิสครับ” เสียงพนักงานส่งอาหารแจ้ง ดวงฤทัยเดินไปรับเอง เพราะไม่อยากให้ใครเห็นสิงหามากนัก
บริกรกลับไปแล้ว อาหารวางบนโต๊ะกระจกพร้อมทาน
“ทานข้าวก่อนนะคะสิงหามาเหนื่อยๆนะคะ “
.
.
.
แล้วทั้งสองก็ทานข้าวจนอิ่ม ดวงฤทัยขอเวลาไปแปรงฟันหลังอาหาร แปรงฟันยังไม่ทันเสร็จ สิงหาก็เดินเข้าไปตามยืนประกบหลังเธอด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า เขาเข้ากอดเอวเธอ และกระซิบดังๆว่า ผมรอไม่ไหวแล้วฤทัย
ฤทัยต้องรีบแปรงฟันให้เสร็จและล้างฟองที่ปากออกอย่างรวดเร็ว เพราะว่าสิงหาใจร้อนเหลือเกินในวันนี้
“ค่ะๆๆๆๆ คนดีทำไมวันนี้ใจร้อนจัง มาๆ บ้วนปากแล้วอมน้ำยาบ้วนปากให้ปากสะอาดก่อนค่ะ “ สิงหาทำตาม แล้วหลังจากนั้นเขาก็เป็นผู้คุมเกมทุกอย่างโดยมีฤทัยเป็นผู้ตาม
ร่างเล็กถูกอุ้มไปวางบนเตียงอย่างแสนรัก ไม่น่าเชื่อวันนี้นับเป็นวันแรกที่เธอได้เห็นความเป็นชายของคนรักอย่างชัดเจน มันสวยงามแข็งแกร่งและน่าถวิลหาเสียเหลือเกิน
สิงหาถอดชุดแซกของฤทัยออกทางหัว หลังจากนั้นเขาก็ทาบทับมาบนร่างกายเธอ
สิงหาพรมจูบดวงฤทัยอย่างบ้าคลั่ง จนดวงฤทัยเองรู้สึกแปลกใจ ไม่มีร่างกายตารางนิ้วไหนที่สิงหาไม่จูบ คงมีเพียง โหนกนูนสามเหลี่ยมที่ซ่อนตัวอยู่ภายใต้กางเกงชั้นใน สิงหามองหน้าฤทัยเมื่อมือลูบไล้โหนกนูนและร่องหลืบผ่านกางเกงชั้นใน
