สโรชาหุบดอก :พลัชพา

นิยายสั้นย้อนยุค ฉากสมัยโบราณ อิงประวัติศาสตร์ (Historical/ History)

บัวชมพูมองผู้เป็นน้องที่เกิดห่างจากตนเพียงไม่กี่นาทีด้วยรอยยิ้มแม้ว่าในใจจะรู้สึกไม่ยุติธรรมว่าเหตุใดตนที่เป็นพี่จึงไม่เคยได้รับอะไรเลย มีเพียงแค่ต้องเสียสละให้บัวบูชาเท่านั้น ทางด้านบัวบูชาเองก็ไม่เคยมีครั้งใดเลยที่จะนึกถึงหรือสละสิ่งที่เธอชอบให้บัวชมพูเลยสักครั้ง

     ‘พ่อกับแม่อยากให้ลูกทั้งสองรักกัน’

     รักกันงั้นหรือ… เจ้าพ่อเจ้าแม่คงไม่รู้ว่าบัวชมพูและบัวบูชานั้นต่างก็ไม่ชอบพอกัน

‘เราเป็นพี่ต้องเสียสละให้น้องนะ’

เสียสละให้งั้นหรือ… บัวชมพูน่ะเสียสละจนแทบจะไม่มีอะไรเป็นของตนอยู่แล้ว

‘บัวบูชาเป็นเด็กช่างพูด ช่างอ้อน รู้จักเข้าหาผู้ใหญ่ สมกับที่เป็นน้อง ในขณะที่บัวชมพูจะมีความเงียบขรึมและดูโตกว่า’

     คำพูดของเจ้าแม่ที่มักจะเอ่ยกับเจ้าพ่อทำให้บัวชมพูถึงกับหุบยิ้ม มีความเงียบขรึมและดูโตกว่างั้นหรือ… จริงๆแล้วบัวชมพูก็เป็นเพียงแค่หญิงคนหนึ่งที่เคยช่างพูดช่างเอาใจเหมือนกัน แต่เป็นเพราะเจ้าพ่อเจ้าแม่เองมิใช่หรือที่มักจะคอยบอกให้ตนเงียบและรู้จักวางมาดเสียจนบัวชมพูรู้สึกราวกับว่านี่มิใช่ตัวตนของเธอเอง

บัวชมพูประสงค์ที่จะเป็นดังเช่นที่บัวบูชาเป็นบ้าง…เธอไม่อยากเป็นแล้วพี่สาวที่ต้องคอยวางตัวให้ดูดี เธออยากเป็นเด็กช่างอ้อน ช่างพูดช่างจาและยิ้มแย้มได้อย่างที่เธอต้องการ ในขณะที่บัวบูชาผู้เป็นน้องมักจะรู้สึกว่าบัวชมพูต้องเสียสละให้เธอทุกอย่าง…ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอต้องการ เธอคิดเสมอว่ามันเป็นสิ่งที่ถูกที่ควรแล้วที่บัวชมพูจะต้องหลีกให้เธอทุกทางในเมื่อเธอเป็นน้อง บัวบูชามีความคิดว่าทุกคนจะต้องรักเธอและยอมให้เธอได้ทุกอย่าง

“เจ้าพี่ดูสิ แหวนวงนี้ช่างงามมาก เหมาะกับข้ามากเลยใช่หรือไม่” บัวบูชาเอ่ยถามบัวชมพูขณะที่เดินออกมาจากห้องโถงใหญ่ของวังเชียงตะวัน

“อืม” บัวชมพูตอบเพียงแค่นี้ เธอรู้ดีว่าบัวบูชามิได้ชอบแหวนวงนี้มากขนาดนั้นหรอก เพียงแต่บัวบูชาคงจะเห็นสายตาของบัวชมพูที่อยากได้แหวนวงนี้มากเหลือเกินจึงเอ่ยขอจากเจ้าพ่อ

“น่าเสียดายที่เจ้าพี่คงไม่ได้ครอบครองมัน”

“เจ้าอยากได้นี่พี่จะไปขัดใจได้อย่างไร” บัวชมพูเอ่ย “นิสัยอิจฉาริษยาของเจ้ามันมีมากเสียจนพี่ไม่อยากยุ่งกับของที่เจ้าอยากได้หรอก”

“เจ้าพี่ด่าข้าว่าเป็นคนอิจฉาริษยางั้นหรือ น้องมิใช่คนแบบนั้นเสียหน่อย! แต่เป็นเจ้าพี่ต่างหากที่ต้องเสียสละทุกอย่างให้ข้าเพราะข้าเป็นน้อง”

“ความคิดของเจ้าก็มีแต่อยากจะแย่งของของพี่” เจ้าบัวชมพูเอ่ยทว่าเจ้าบัวบูชากลับไม่ตอบอะไรกลับมาอีก บัวบูชาเพียงแค่ยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเดินเลี่ยงออกไป มันมักจะเป็นอย่างนี้เสมอ…บัวบูชามักจะมาเยาะเย้ยบัวชมพูเมื่อเธอได้ของที่บัวชมพูต้องการมาครอบครองได้สำเร็จ