ระหว่างนั้นที่เธอกำลังศึกษาต่อเธอก็มีเพื่อนฝูงอย่างมากมายแต่กลุ่มที่สนิทแบบจริงๆก็มีอยู่แปดถึงเก้าคนเป็นผู้ชายสี่คนที่เหลือก็เป็นผู้หญิงในกลุ่มนั้นก้อยรู้เลยว่ามีเพื่อนอยู่คนหนึ่งกำลังแอบชอบเธอซึ่งคนนั้นก็คือบอย บอยทำทุกอย่างให้ก้อยประทับใจจนก้อยก็เริ่มรู้สึกดีกับบอยแต่ก้อยนั้นก็พยายามไม่คิดอะไรมากไปกว่าเพื่อนเพราะกลัวว่าจะเสียทั้งเพื่อนและเสียทั้งแฟน
ในหลายๆครั้งที่บอยทำดีกับเธอทำให้เธอสบายใจได้มากกว่าบีมแฟนหนุ่มของเธอเธอก็พยายามห้ามใจไม่ให้คิดไปเกินกว่าเพื่อนในใจเธออยู่ๆก็คิดถึงหน้าแฟนหนุ่มของเธออยู่ทุกครั้ง จนเธอเริ่มที่จะไม่สนใจและคิดอะไรไปมากกว่าเพื่อนกันทั้งก้อยและบอยจึงไม่ได้สานความสัมพันธ์ไปมากกว่าเพื่อนกัน
ในฝ่ายของบีมเองนั้นเค้าก็มาหาก้อยที่ห้องอยู่เป็นประจำทั้งคู่ยังดูเหมือนรักกันปกติบีมก็ยังหวงและห่วงก้อยอยู่เสมอเวลาที่บีมมาหาก้อยนั้นพ่อแม่ของบีมก็จะคอยมาส่งอยู่เสมอทำให้ทั้งสองรู้สึกว่ามั่นใจในความรักมากขึ้น ทั้งก้อยและบีมต่างก็มีความฝันหลายๆอย่างร่วมกันอยากที่จะแต่งงานด้วยกันมีบ้านมีรถรวมไปถึงอยากที่จะมีลูกด้วยกันทั้งสองคนเก็บเงินร่วมกัน หลายๆสิ่งทำให้ทั้งก้อยและบีมประมาทและชะล่าใจว่าความรักของเค้าทั้งสองจะเป็นไปด้วยดี
จนมาวันหนึ่งเธอหงุดหงิดใส่บีมมากกว่าในทุกวันจึงทำให้บีมแฟนหนุ่มของเธอเปลี่ยนไป บีมแฟนหนุ่มของเธอเริ่มเฉยชา ไม่ค่อยตอบซึ่งตอนนั้นเธอก็สงสัยว่าแฟนเธอกำลังนอกใจอยู่รึป่าวแต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้เพราะอยู่ห่างกันสิ่งที่ทำได้อย่างเดียวเลยก็คือไว้ใจกัน แต่ตัวของก้อยเองเธอรู้สึกน้อยใจแฟนของเธอที่ช่วงระยะหลังๆมานี้ไม่ค่อยมีเวลาให้กันก้อยจึงพูดกับบีมว่า
”ช่วงนี้รู้สึกว่าเธอจะดูเปลี่ยนไปนะไม่ค่อยมีเวลาให้เราเลย”
แต่คำตอบที่แฟนหนุ่มของเธอตอบกลับมานั้นกลับทำให้เธอต้องรู้สึกน้อยใจหนักกว่าเก่า
”เธอจะบ่นอะไรนักหนา น่ารำคาญว่ะ”
เธอได้ยินดังนั้นจึงไม่ถามอะไรอีก
เวลาผ่านไปได้ไม่ถึงเดือนก้อยเธอรู้สึกแปลกๆกับพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปของแฟนหนุ่มเธอจึงนัดเจอกันและแอบดูมือถือของบีม จึงทำให้เธอรู้ว่าแฟนหนุ่มของเธอกำลังนอกใจเธอไปบอกรักกับเพื่อนสาวต่างวัย วินาทีที่เธอเห็นข้อความนั้นมันทำให้หัวใจของเธอแตกเป็นเสี่ยงๆอย่างไม่มีวันที่จะต่อกับได้เธอไม่ถามเเหตุผลเพราะครั้งนี้เธอรู้อยู่แก่ใจว่าเหตุผลมันคืออะไร
ก่อนที่เธอจะเดินออกไปจากชีวิตของบีมแฟนหนุ่มของเธอนั้น เธอได้กอดเค้าเเละกล่าวขอโทษและขอบคุณในทุกๆสิ่งที่เค้านั้นเคยทำให้เธอ หลังจากนั้นมาเธอก็อยู่คนเดียวซึ่งมีเพื่อนๆที่คอยอยู่เคียงข้างและให้กำลังใจเธออยู่เสมอ ความรักอาจจะไม่ยังยืนเท่ามิตรภาพของเพื่อนหลังจากนั้นก้อยเธอและตั้งใจว่าจะไม่มีรักอีกต่อไปจนกว่าจะสิ้นลมหายใจ
เธอคิดว่าโชคชะตาคงไม่ได้กำหนดให้เธอเกิดมาเพื่อมีรัก เธอคิดในใจว่ารักนี้คงไม่มีอยู่จริงเพราะจากประสบการณ์ในชีวิตของเธอที่เคยผ่านความรักมาแล้วหลายครั้งก็มีแต่ความทุกข์ใจ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็คิดเสียว่าถึงเราไม่ได้มีความรักแบบคนอื่นแต่เรายังได้รับความรักที่แสนดีจากครอบครัวและเหล่าเพื่อนๆ
ความรักเช่นนี้ล้วนแล้วแต่เป็นความจริงใจเสียมากกว่าการรักคนที่เราไม่ได้รู้จักเค้าจากภายในไม่ได้รู้ว่าแท้จริงแล้วเค้าเป็นคนอย่างไร และนี่จึงเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตก้อยที่ทำให้พบว่าการที่เราไม่ได้ฝักใฝ่ในเรื่องของความรักมันก็มีทั้งข้อดีและข้อเสียข้อดีก็คือมันทำให้เราได้ค้นหาตัวตนและความถนัดของตัวเราส่วนข้อเสียเราก็อาจจะรู้สึกเหงาและเคว้งคว้างบ้างในบางที แล้วเธอก็ใช้ชีวิตอยู่คนเดียวด้วยความสบายใจ
