ครั้งหนึ่ง บรรดาศิษย์เซนผู้ใฝ่หาความสำเร็จในทางธรรม ต่างพากันเข้ามาพบอาจารย์เซนเพื่อขอคำชี้แนะ
หนึ่งในนั้นถามขึ้นมาว่า
“ท่านอาจารย์ พวกข้าอยากรู้ว่า หากต้องการประสบความสำเร็จต้องทำอย่างไรหรือ?”
อาจารย์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า
“ข้าจะบอกสูตรแห่งความสำเร็จที่แสนธรรมดาที่สุดให้ เพียงแค่แกว่งแขนไปข้างหน้าให้ไกลที่สุด จากนั้นให้แกว่งแขนไปข้างหลังให้ไกลที่สุดเท่านั้นเอง”
เมื่อกล่าวจบ ก็ได้ทำเป็นตัวอย่างให้บรรดาเหล่าลูกศิษย์เห็นและเข้าใจดี 1 รอบ
อาจารย์เซนพูดขึ้นอีกว่า
“หากเจ้าต้องการความสำเร็จทางธรรมก็ให้ทำอย่างนี้วันละ 300 ครั้งทุกวัน เพียงแค่นี้พวกเจ้าทำเช่นนี้ติดต่อกันนาน 1 ปี รับรองว่าพวกเจ้าจะเห็นความสำเร็จอยู่ไม่ไกลเลย”
เมื่อเหล่าลูกศิษย์ได้ยินก็ต่างพูดว่า “เรื่องแค่นี้ง่ายมาก ไม่ว่าใครก็ทำได้”
ลูกศิษย์ทั้งหมดพากันปฏิบัติจริงจัง
.
.
.
หลังจากนั้น 1 เดือน
อาจารย์เซนจึงเอ่ยถามบรรดาศิษย์ทั้งหลายว่า
“ว่าอย่างไร พวกเจ้ายังคงแกว่งแขนอย่างที่อาจารย์บอกอยู่ไหม?”
ลูกศิษย์ส่วนใหญ่ต่างพากันตอบอย่างภูมิใจว่า “เรายังทำตามที่อาจารย์แนะนำอยู่ครับ”
อาจารย์เซนพยักหน้าเล็กน้อยด้วยความดีใจและพูดชมว่า “ช่างดีมากทุกคน”
.
.
.
หลังจากวันนั้นไปอีก 1 เดือน
อาจารย์เซนถามเหล่าลูกศิษย์อีกครั้งว่า “ตอนนี้ยังมีใครฝึกแกว่งแขนอยู่อีกไหม?”
ครั้งนี้เปลี่ยนไปจากเดิม เพราะศิษย์จำนวนครึ่งหนึ่งล้มเลิกใจในการปฏิบัติไปแล้ว เหลือเพียงประมาณครึ่งหนึ่งที่ยังปฏิบัติอยู่
.
.
.
เมื่อเวลาผ่านไป 1 ปี ตามที่อาจารย์เซนกำหนดไว้
อาจารย์เซนจึงถามบรรดาลูกศิษย์อีกครั้งว่า “ตอนนี้ยังมีใครที่ยังฝึกแกว่งแขนอยู่อีก?”
ครั้งนี้แปลกกว่าครั้งไหนๆ บรรดาเสียงของเหล่าลูกศิษย์เงียบสงัด ปรากฏว่ามีลูกศิษย์เหลือเพียงคนเดียวที่ยังคงปฏิบัติอยู่
อาจารย์เซนยิ้มเล็กน้อยพร้อมบอกว่า
“พวกเจ้ายังจำได้ไหมว่า ครั้งแรกนั้นข้าเคยบอกว่า หากพวกเจ้าฝึกตนด้วยการแกว่งแขนเป็นผลสำเร็จ ข้าถึงบอกถึงหนทางแห่งความสำเร็จให้แก่พวกเจ้า”
ซึ่งสิ่งที่ข้าต้องการบอกก็คือ
สรรพสิ่งในโลก
สิ่งที่ง่ายที่สุดมักจะทำได้ยากที่สุด
และสิ่งที่ยากที่สุด ก็สามารถทำให้ง่ายที่สุดได้เช่นกัน
หากว่าลงมือทำ สิ่งต่างๆ ก็จะทำได้เป็นผลสำเร็จ
แต่สิ่งที่ยากก็คือ
จะสามารถกระทำอย่างต่อเนื่องยาวนานได้เพียงใด
