เรื่องของกระต่ายกับเต่า (ที่อีสปไม่เคยเล่าให้ใครฟัง) : ก.ไกรศิรกานท์

นิยายสั้นแนวแฟนตาซี (Fantasy)

โดย : ก.ไกรศิรกานท์
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media & เติมฝัน (termfun.com)

[ เกมของพระเจ้า ]

เจ้านักเล่านิทานคนนั้นมันจะไปรู้อะไร้ .. มันก็เล่าไปอย่างที่ตามันเห็นเท่านั้นแหละ

ข้าซิ … ข้ารู้ลึกกว่านั้นเยอะ

สมัยนั้นมันมีกระต่ายกับเต่าซะที่ไหน อย่าว่าแต่กระต่ายกับเต่าเล้ย… แม้แต่คนก็ยังไม่มี

เรามีแต่สัตว์ สัตว์ สัตว์ … แล้วก็สัตว์ !

ซึ่งดูๆ ไปแล้ว แต่ละ ‘สัตว์’ ก็ไม่เห็นจะแตกต่างกันตรงไหน

วันนั้นพระเจ้าทรงเล่นพิเรนทร์อะไรก็ไม่รู้ พระองค์ทรงอยากแบ่งแต่ละ ‘สัตว์’ ให้ออกเป็นประเภทต่าง ๆ เพื่อที่จะได้จดจำกันได้ง่าย ๆ หน่อย

พระองค์จึงทรงประกาศหาสัตว์มาเล่นเกม ซึ่งอันที่จริงพระเจ้าได้ทรงเตรียมเกมเอาไว้มากมายหลายเกมเลยทีเดียว เพียงแต่เกมแรกนั้นยังไม่มีใครกล้าลงสมัคร มันก็เป็นธรรมดาไม่ใช่เหรอ? …ใคร ๆ ก็กลัวสิ่งใหม่กันทั้งนั้น

พระเจ้าก็เลยบังคับ ‘ไอ้สัตว์’ สองเผ่าพันธุ์นั้น!

กติกาง่าย ๆ ของพระองค์มีอยู่ว่า หากว่าเผ่าใดชนะ พระเจ้าจะทรงประทานสิทธิพิเศษให้สามารถลงไปอาศัยอยู่ในน้ำได้ด้วย วันไหนเบื่อที่จะอยู่บนบก ส่วนผู้แพ้ก็ตามธรรมเนียมนั่นแหละ …คือย่อมจะไม่ได้รับสิทธิ์ดังกล่าว…ก็เท่านั้นเอง

พระเจ้าทรงบอกว่าในฐานะที่พระองค์เลือกให้พวกมันมาเป็น “สัตว์ทดลอง” (ตอนนั้นเรายังไม่มีคำว่า “หนู (ทดลอง)” หรอกนะ) พระองค์จะอนุญาตให้พวกมันขออะไรก็ได้…อย่างหนึ่งจากพระองค์

ซึ่งผลการแพ้ – ชนะ มันก็เป็นอย่างที่พวกเจ้ารู้นั่นแหละ ตามที่อีตาอีสปนั่นเอาไปเล่าให้พวกเจ้าฟัง

แต่เดี๋ยวก่อน! อย่าเพิ่งไป อย่าเพิ่ง ฟังข้าให้จบก่อน มันไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องของความประมาท หรือไม่ประมาทอย่างที่พวกเจ้าเข้าใจหรอกนะ!

ไอ้สัตว์สองเผ่าพันธุ์นั้น พวกมันต่างก็วางแผนกันเอาไว้แล้ว ข้ารู้ … เพราะก่อนวันที่จะมีการแข่งขันน่ะ ข้าได้แอบย่องไปฟังพวกมันประชุมกัน

ใช่ … ทั้งสองเผ่าเลย

ไอ้สัตว์เผ่าพันธุ์แรก มันบอกว่าพวกมันอยากได้สิทธิ์ให้พวกมันสามารถมุดว่ายลงไปอยู่ใต้น้ำเมื่อใดก็ได้ในยามที่พวกมันต้องการ ทำไมน่ะเหรอ? ก็เพราะบนบกมันร้อนเสียเหลือเกิน ข้าแอบได้ยินพวกมันให้เหตุผลกันแบบนั้น

ส่วนไอ้สัตว์เผ่าที่สอง มันกลับบอกว่าใช้ชีวิตอยู่บนบกก็ดีอยู่แล้ว จะลงไปเกลือกกลั้วขี้เยี่ยวของกันและกันในน้ำให้ตัวเองสกปรกโสโครกทำไมกัน

สำหรับความคิดเห็นส่วนตัวของข้าน่ะนะ ข้าว่าอันที่จริงถ้าพวกมันทั้งสองเผ่าพันธุ์ตกลงกันเสียตั้งแต่แรก เรื่องราวต่าง ๆ มันก็น่าจะจบลงเสียตั้งตอนนั้น ไม่น่าจะต้องมาวางแผนการอะไรให้มันสลับซับซ้อนวุ่นวายเลย

ข้ารู้นะ…ไม่ใช่ว่าไม่รู้

ไอ้สัตว์เผ่าแรกน่ะ มันแกล้งเข้ามาทำดีกับคู่แข่งของมัน ทำทีเป็นว่าพวกมันมีอัธยาศัยดี เข้ามาพูดเข้ามาทักเข้ามาคุย ทำทีเป็นว่าอยากจะเข้ามาผูกมิตรเสียเต็มประดา แต่แล้วสุดท้ายพวกมันก็แอบไปรีดเอาน้ำยางพิษจากต้นนิทรารมณ์ … ไปผสมน้ำให้อีกฝ่ายหนึ่งกิน เพื่อที่ฝ่ายของตนเองจะได้เป็นผู้ชนะในเกมครั้งนี้ของพระเจ้า … และได้รับสิทธิ์ให้ลงไปอยู่ใต้น้ำได้ ทุกยามที่มันต้องการ

ส่วนไอ้สัตว์อีกเผ่าหนึ่งนั่นน่ะหรือ มันระวังตัวของมันไว้ละ เพราะมันก็คิดเอาไว้อยู่แล้วเชียวว่าอีกฝ่ายน่าจะคิดไม่ซื่อ ก็ใครกันล่ะที่จะอยากลงไปอยู่ในน้ำ เปียกปอนจะตาย น้ำขี้น้ำเยี่ยวของใครบ้างก็ไม่รู้ แค่คิดก็ขยะแขยงแล้ว

ด้วยความกลัวว่าอีกฝ่ายจะแอบเอา ‘น้ำว่านยาขยัน’ ผสมน้ำให้ตนเองดื่ม มันก็เลยแอบเทเอาน้ำที่อีกฝ่ายให้มานั้นทิ้งเสีย เสร็จแล้วก็ไปแกล้งนอนหลับระหว่างทางเพื่อที่ตัวจะได้เป็นฝ่ายแพ้