แล้วผมกับพี่คชาเราก็ออกไปกินข้าว แล้วเราก็ไปดูหนังรอบดึกด้วยกัน กว่าจะมาถึงบ้านของผมก็ปาไปเกือบจะเที่ยงคืน แล้วพี่คชาก็ถามผมว่า
“ข้าวปั้นนอนคนเดียวได้แน่นะ”
“นอนได้อยู่แล้วครับ สบายมาก” ผมนอนที่บ้านคนเดียวมาจนชินแล้วครับ แม่ผมไปต่างจังหวัดบ่อยมาก แต่หลังจากที่ผมตอบพี่คชาไป จู่ๆ ไลน์ผมก็ดังขึ้นมา
ไลน์ ! ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็พบว่าแม่ส่งอะไรสักอย่างมา ผมเปิดเข้าไปดูก็พบว่าเป็นข่าวโจรปล้นบ้าน ซึ่งบ้านที่เป็นข่าวอยู่ห่างจากบ้านของผมแค่ 2 ซอยถัดไปนี่เอง
“มีอะไรรึเปล่า” พี่คชาถามผมหลังสีหน้าผมดูไม่ดีนัก ผมจึงยื่นโทรศัพท์ให้พี่คชาดูข่าวที่แม่ส่งมาให้ผม เพื่อบอกให้ผมปิดบ้านดีๆ พอพี่คชาได้อ่านข่าว พี่คชาก็ไม่กล้าทิ้งผมไว้คนเดียว
“แน่ใจนะ ว่าคืนนี้จะไม่ให้พี่อยู่เป็นเพื่อน” พี่คชาถามผมด้วยสีหน้าที่เป็นห่วง ในใจผมตอนนี้คือผมกลัวมากๆ แต่ผมก็เกรงใจพี่คชา
“ผมเกรงใจพี่คชา…” ผมยังพูดไม่จบพี่คชาก็พูดแทรกขึ้น
“ไม่ต้องเกรงใจ เดี๋ยวพี่อยู่เป็นเพื่อนเราที่นี่แหละ” แล้วพี่คชาก็อยู่ค้างที่บ้านเป็นเพื่อนผม นี่ทำให้ผมหลงรักชายที่มีเสน่ห์คนนี้มากขึ้นไปอีก
“แต่พี่ไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย”
“อ่อถ้าเรื่องเสื้อผ้า ใส่ของข้าวปั้นก่อนก็ได้ครับ” ผมพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้พี่คชา
“อ่อ โอเคครับ”
แล้วเราสองคนก็เดินเข้ามาในบ้าน ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อน พอผมอาบเสร็จพี่คชาก็ไปอาบต่อ แล้วเราสองคนก็มานอนด้วยกัน ดีนะที่วันนี้มีพี่คชามานอนด้วย เลยทำให้ผมไม่ค่อยรู้สึกกลัวอะไร
.
.
.
เช้าวันต่อมา…
ผมตื่นขึ้นมา ผมก็ได้พบว่า ผมกำลังนอนซบอยู่บนอกแน่นๆ ของพี่คชา ผมไม่รู้เหมือนกันว่าผมมานอนอยู่ท่านี้ได้ยังไง แต่จริงๆ ผมก็ไม่อยากขยับไปไหนเลย ผมอยากนอนอยู่แบบนี้นานๆ ผมเริ่มสังเกตเห็นว่าชายที่นอนอยู่ข้างๆ ผมเริ่มขยับตัว ผมจึงแกล้งหลับต่อ เพราะผมเขินพี่คชา และผมก็อยากนอนอยู่แบบนี้ด้วย
หลังจากที่ผมแกล้งหลับไป ผมก็สัมผัสได้ว่า พี่คชาลูบหัวผมเบาๆ อย่างอบอุ่น พร้อมพูดว่า
“เด็กน้อยเอ้ย หลับเป็นลูกแมวเลย”
ผมอยากอยู่แบบนี้นานๆ จังครับ ถึงตอนนี้ถ้าแม่กลับมาถึงบ้าน ผมคงขอให้แม่จ้างพี่คชาต่อ และผมก็พร้อมจะบอกแม่แล้วว่า แม่ครับ ผมชอบครูคณิตจริงครับ แต่ตอนนี้ผมว่าผมชอบวิศวะแล้ว…
