“มึงช่วยจริงจังหน่อยดิวะ กูไม่ตลกนะเว้ย” ผมตอบกลับด้วยน้ำเสียงเชิงตะคอกใส่
“กูจริงจังนะเว้ย กูชอบมึง ชอบมาตั้งแต่วันแรกแล้ว” น้ำเสียงที่มันพูดกับผมมันชวนให้ผมเชื่อ ว่าสิ่งที่มันพูดเป็นความจริง
“แล้ววันนั้นที่มึงเอาดอกไม้มาให้มายด์มันคืออะไรวะ”
ผมถามเรื่องที่เกิดขึ้นวันนั้น เพราะผมงงว่าเอาดอกไม้มาให้มายด์ แต่อยู่ดีๆ บอกชอบผมนี่นะ
“วันนั้นอ่ะ กูเห็นมึงอยู่หน้าคณะกู ก็วันที่พวกสาวๆมากรี๊ด มาขอถ่ายรูปกูแหละ แต่พอกูมองออกไป กูก็เห็นผู้ชายคนนึง ยืนดูกูอยู่ข้างนอก กับผู้หญิงคนนึง กูอยากเข้าไปทัก แต่ก็ฝ่าไปไม่ได้ เพราะสาวๆแม่งเกาะกูไว้ พอแยกจากพวกสาวๆได้ กูก็มาให้ไอ้เตอร์เพื่อนของกูช่วยสืบว่าคนที่กูเจอเป็นใคร กูจำเนคไทมึงได้ว่าเป็นของคณะเทคนิคการแพทย์ กูเลยให้ไอ้เตอร์ช่วยสืบ จนมารู้ว่าเป็นมึงนี่แหละปริ้นท์ วันนั้นกูไปดักรอมึงที่หน้าคณะ แต่กูเห็นมึงเดินไปไหนไม่รู้ กูเลยเดินตามมึงไป ก็เลยเห็นมึงไปคุยกับมายด์ดาวนิติคนสวยของมึงอ่ะ ดูมึงจะชอบเขามาก กูเลยไม่รู้จะทำยังไง จะให้ไปบอกชอบมึงต่อหน้าสาวๆก็กลัวว่ามึงจะอาย และกูก็กลัวมึงตกไปเป็นของคนอื่นด้วย กูเลยไปแกล้งบอกชอบมายด์ อีกอย่างตอนนั้นมึงก็ทำให้กูรู้ด้วยว่ามึงชอบผู้หญิง ถ้ากูบอกชอบมึงไปวันนั้น กูกลัวว่าความสัมพันธ์มันจะแย่น่ะสิ กูเลยไม่กล้าบอกมึง แต่วันนี้กูว่ามันถึงเวลาแล้วว่ะ ที่กูต้องบอกมึง เพราะมึงขอให้กูพูดอะไรจริงจังนิ ใช่ กูรักมึง และจริงจังกับมึงด้วย”
สิ้นประโยคสุดท้ายที่ไอ้เรนบอกกับผม เล่นเอาผมทำตัวไม่ถูกไปเลย ผมไม่คิดว่าคนที่เอาแต่แกล้งผมจะเป็นคนที่แอบชอบผมมาตลอด แต่จะว่าไปพอมาคิดๆดูแล้ว เพลงที่มันเปิดก็สื่อความหมายอยู่นะ วันแรกก็เพลงรัก พอวันไหนผมด่า มันก็เปิดเพลงเศร้าให้ผมฟัง คงเป็นการแสดงออกทางความรู้สึกของมันสินะ ไอ้บ้านี่มันก็น่ารักเหมือนกันแฮะ แสดงออกอย่างกับเด็ก
“ฮ่าๆ” ผมหลุดขำออกมาหลังจากที่คิดได้ว่า ทุกเพลงที่มันเปิด เป็นเพลงแทนความรู้สึกมันทั้งนั้นเลย ไม่คิดว่ามันจะมีมุมแบบนี้
“มึงขำไร กูชอบมึงน่าขำตรงไหน”
“เปล่าๆ ไม่มีไร”
“แล้วมึงชอบกูป่ะ?” ไอ้บ้านี่จะดิบไปไหน มาบอกรักคนอื่น แล้วจู่ๆจะให้คนอื่นรักตอบตอนนั้นเลยอ่ะนะ บ้าไปแล้ว แต่ก็เอาไว้พิจารณาได้ ฮ่าๆ
“ไม่รู้เว้ย” ผมตอบมัน พร้อมกับยิ้มแบบเขินๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องมันมา ไอ้บ้าเอ้ย ทำไมมันทำให้ผมเขินได้ขนาดนี้วะ
“ทำไมหน้าแดงล่ะ เขินหรอ” เสียงของไอ้คุณชายสายดิบร้องตามหลังผมมา ด้วยความดีใจที่เห็นว่าผมเขิน
หลังจากวันนั้น ทุกเช้า ผมก็จะรีบตื่นนอนเช้ากว่าปกติที่เคยเป็นมาก่อน เพื่อมาฟังเพลงที่ไอ้เรนอยากเปิดให้ผมฟัง และทุกเช้าเพลงที่ผมได้ฟังล้วนแล้วมีแต่เพลงรัก คงไม่ต้องให้ผมอธิบายนะว่าผมจะเขินแค่ไหนที่มีคนมาเปิดเพลงรักให้ผมฟัง และตั้งแต่วันนั้นการตื่นเช้าก็ไม่เป็นปัญหาสำหรับผมอีกเลย
