ค่ำคืนอันมืดมิดใกล้ผันกลายเป็นรุ่งสาง แสงอาทิตย์จากที่แสนไกลค่อยๆ สาดส่องเข้ามาในห้องนอนที่อบอวลไปด้วยกลิ่นเทียนหอม ชายหนุ่มพลิกตัวหันกลับมาหาเธออย่างช้าๆ ก่อนจะลืมตาขึ้นมาอย่างแปลกใจ
“ตื่นแล้วเหรอที่รักของผม” เขาลูบไล้ใบหน้าเนียนไปมาก่อนจะจูบที่หน้าผากของอีกคน
“ฉันยังไม่ได้นอนเลยต่างหาก” เธอมองหน้าเขา พลางเขยิบให้ไปกอดแนบชิดกว่าเดิม “มัวแต่นึกถึงเรื่องนู่นนี่ทั้งคืนเลย จะหลับก็หลับไม่ลงซะอีก”
“เรื่องอะไรเหรอ ไหนบอกผมมาหน่อย”
“คุณยังจำได้ไหมที่เราสองคนเจอกันครั้งแรก”
“ฮ่ะๆๆ คุณนึกถึงเรื่องนั้นทั้งคืนเลยเหรอ” เขาหัวเราะเบาๆ ก่อนจะหลับตาอีกครั้งราวกับยังไม่อยากตื่น
“อื้ม… ฉันยังรู้สึกเหมือนกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานอยู่เลย ถ้าวันนั้นคุณไม่ลืมกระเป๋าสตางค์ไว้ ฉันจะได้มานอนดูคุณหลับปุ๋ยข้างๆ ฉันอย่างนี้อยู่หรือเปล่านะ” เธอพูดติดตลกพลางลากฝ่ามือลูบไล้แผงอกเปลือยเปล่าของเขา
“แล้วคุณคิดว่า ตอนนั้นผมลืมกระเป๋าตัวเองไว้จริงๆ เหรอ”
“ฮะ…อย่าบอกนะว่า”
“ฮ่ะๆๆ”
พอเมลาเนียรู้ว่าตัวเองโดนอีกฝ่ายแอบวางกับดักไว้ตอนนั้นก็อึ้งไปพักใหญ่ ก่อนที่จะทันรู้ตัว ชายหนุ่มข้างกายก็พลิกขึ้นมาคร่อมบนตัวเธอเสียแล้ว เขาโน้มศรีษะลงไปมอบรสจูบอันแสนหวานหอมให้กับเธอด้วยความปรารถนา
“อืม.. ผมไม่อยากให้คุณไปเลยเมลาเนีย” แววตาของรามอนฉายความเศร้าไว้ภายในใจ
แม้เขาจะรู้อยู่แก่ใจในตอนแรกว่า หล่อนเป็นเพียงอาสาสมัครชั่วคราวที่ใกล้จะถูกตัวกลับในไม่ช้า แต่ว่าสัญชาตญาณความเอาแต่ใจของชายหนุ่มวัยนี้ก็ยากที่จะต้านทาน ในวันนั้นก่อนกลับ เขาจึงทำทีขอตัวไปเข้าห้องน้ำแล้วแอบวางกระเป๋าสตางค์ตัวเองไว้บนโต๊ะยาวในห้องรับแขก เพราะกลัวว่าหากชวนเธอออกไป ณ ตอนนั้นเลยคนอื่นจะแซวจนเธอปฏิเสธเอา
“ฉันก็ไม่อยากกลับเหมือนกันรามอน” เธอหลบตาเขา เม้มปากเก็บความรู้สึกไว้ภายใน
“อย่าทำหน้าเศร้าสิที่รัก ผมจะเก็บเงินไปหาคุณเองไม่ต้องเป็นห่วง”
“คุณจะไม่เปลี่ยนไปใช่มั้ย” เมลาเนียเอ่ยปากถามคำถามที่อยู่ภายในใจเธอมานาน
รามอนยังคงไม่ตอบในทันที แต่เขาเลือกที่จะมองไปที่ดวงตาของหญิงสาว ด้วยสายตาหนักแน่น
“ไม่” เขาส่ายหัว “ไม่ว่ายังไงผมก็ไม่ทิ้งคุณแน่นอน
…ผมรักคุณมากๆนะเมลาเนีย”
พูดจบชายหนุ่มก็โน้มหน้าลงประกบริมฝีปากหญิงสาวอีกครั้ง มอบลิ้นอุ่นส่งผ่านเข้ามาข้างในริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูอ่อนตวัดเรียวลิ้นไปมาภายใน เมลาเนียเอื้อมมือขึ้นไปโอบรอบคอแกร่งไว้บดริมฝีปากกลับไปอย่างเร่าร้อน
ส่วนมือหนาของชายหนุ่มก็ขยำสะโพกผายของคนข้างล่างบดไปกับฝ่ามือ เสียงหายใจแรงขึ้นระหว่างที่เขาก้มลงซุกไซ้เนินอกสีนวลผ่อง ซึ่งกำลังแอ่นรับกับริมฝีปากของเขา เกมรักเริ่มร้อนแรงไปตามจังหวะกายของทั้งสอง
รามอนกระแทกส่วนช่วงล่างที่แข็งตัวของเขาเข้าไปอย่างดุดัน กระทั้นเข้าข้างในตัวอีกฝ่ายซึ่งมีน้ำใสปริ่มไว้คอยบรรเทาความเจ็บปวดอยู่ภายใน เล็บยาวสีม่วงตุ่นขยำผ้าห่มเอาไว้แน่น หญิงสาวอ้าปากเผยอแต่เก็บเสียงครางเอาไว้ในลำคอไม่ให้โพล่งออกไปดังมาก แต่เสียงตุบตับกลับดังก้องกังวาลอยู่ในห้องเขาอย่างไม่ลดละจวนจบบทบรรเลง
