“คุณครับ ฟังผมพูดอยู่ป่าว” เขาถามฉันเพราะเห็นฉันเงียบไป
ฉันพยายามรวบรวมสติที่มีทั้งหมด แล้วรีบถามเขาว่า
“ฉันจะเชื่อได้ยังไงว่านี่คือเรื่องจริง” ฉันถามเขาไป
“คุณก็เห็นแล้วไม่ใช่หรอ ว่าเลือดของผมเป็นสีน้ำเงิน เพราะชาวเราไม่ใช่มนุษย์ยังไงหละ”
เมื่อเค้าพูดจบฉันก็ได้คิดทบทวนอีกครั้งว่าที่ฉันเห็นมันไม่ใช่ความฝัน ระหว่างที่ฉันกำลังนิ่งไปเพราะตกใจและคิดอะไรมากมายในหัวของฉัน เขาก็ได้เริ่มแนะนำตัวกับฉันอย่างเป็นทางการ
“สวัสดีครับ ผมชื่อเกรย์อย่างที่คุณคิดผมไม่ใช่มนุษย์ที่มาจากดาวคุณ ผมมาจากดาวอีกดวงที่อยู่ห่างไกลจากที่นี่ ระหว่างที่ผมกำลังขับยานผ่านดาวของคุณ แผงวงจรควบคุมยานของผมก็เกิดขัดข้อง ทำให้สสารล่องหนของยานผมหยุดทำงาน พร้อมกับยานผมเสียหลักพุ่งชนกับสนามหลังบ้านคุณอย่างที่เห็นนี่แหละ มีอุปกรณ์บางอย่างในยานผมที่เสียหายซึ่งผมต้องการให้คุณช่วย เพื่อที่ผมจะได้กลับบ้านของผมได้” เขาพูดพร้อมทำหน้าอ้อนวอน
“แล้วคุณอยากให้ฉันช่วยอะไรหละ” ฉันถามเขากลับไป
“แผงวงจรบังคับยานของผมพังคุณช่วยหามาเปลี่ยนแทนให้ผมได้มั้ย”
เขาพูดจบแล้วจึงเดินเข้าไปที่ยาน พร้อมหยิบแผงวงจรสีเขียวมาให้ฉันดู เมื่อฉันได้เห็นก็รู้สึกเหมือนเคยเห็นแผงแบบนี้ที่ไหน ทันใดนั้นเองฉันก็คิดออก แผงวงจรนี้อยู่ที่คณะของฉันนั้นเองฉันเคยเห็นอาจารย์ใช้สอนฉันในคาบเรียน ซึ่งเท่าที่รู้มามันไม่สามารถหาซื้อได้ตามร้านทั่วไป เพราะมันมีสารในตัวแผงวงจรบางอย่างที่ต้องใช้ผสมลงไปด้วย จึงจะทำให้แผงวงจรทำงาน
“ฉันว่าของที่คุณให้ฉันหามันไม่ได้หาได้ตามร้านค้าปกติทั่วไปนะ ถ้าคุณอยากได้จริงก็ต้องรออีก 1อาทิตย์ฉันจึงจะนำมาให้คุณได้ เพราะฉันต้องไปเอามาจากห้องทดลองวิทยาศาสตร์ที่มหาลัยของฉัน ซึ่งตอนนี้ฉันกำลังปิดเทอมอยู่” ฉันบอกเค้าไป
