“นั่นตลอดช่วงเวลาที่ผมอยู่ที่นี่ ผมจะเป็นทั้งเพื่อนทั้งครอบครัวให้กับคุณเองนะครับคุณจะไม่เหงาตลอดช่วงเวลาที่ผมอยู่” เขาพูดจบก็เอามือเขามาจับมือฉัน
วินาทีนั้นเองที่ทำให้หัวใจฉันเต้นแรง หน้าแดงขึ้นมาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“นั้นวันนี้เราออกไปใช้ชีวิตแบบมนุษย์โลกกันเถอะ ฉันจะพานายไปเอง” ฉันรีบพูดเปลี่ยนเรื่องเพราะกลัวว่าเกรย์จะเห็นว่ายังเขินเขา
หลังจากบทสทนาในห้องครัวระหว่างฉันกับเกรย์จบ ฉันก็พาเขาขึ้นรถเมล์สายประจำของฉันเที่ยวชมสถานที่ต่างๆในตัวเมืองกรุงเทพ ไม่ว่าจะเป็นห้าง วัด และสวนสาธารณะ เพื่อดูการดำรงชีวิตของมนุษย์ ตลอดทั้งวัน เกรย์ตื่นเต้นกับสิ่งที่ฉันพาเขาไปเจอ ใบหน้าของเขาเหมือนกับเด็กน้อยที่กำลังตื่นเต้นที่ได้ไปเที่ยวสวนสนุกครั้งแรกยังไงยังงั้น ทำเอาฉันอดยิ้มตามเขาไปไม่ได้
ยามเย็น ณ สวนสาธารณะ
ฉันกับเกรย์ได้นั่งชมบรรยากาศยามเย็นที่สวยงามด้วยกัน
“ดาวโลกของคุณสวยงามมาก จนทำให้ผมอยากจะพาคุณไปเที่ยวดาวของผมบ้างเลย” เกรย์พูดพลางมองหน้าฉันด้วยสายตาอ่อนโยน
“ฉันไปได้ด้วยหรอ” ฉันถาม
“น่าเสียดายที่ดาวของผม มนุษย์โลกอย่างคุณไม่สามารถเดินทางไปได้ เพราะมีก๊าซในดาวบ้างตัวที่เมื่อมนุษย์สูดดมเข้าไปจะทำให้อวัยวะภายในล้มเหลวและตายได้”
“ไม่ยุติธรรมเลย ทำไมนายมาดาวฉันได้แต่ฉันไปดาวนายบ้างไม่ได้” ฉันพูดพลางหัวเราะ
ตลอดเวลาที่เหลือที่เกรย์อยู่กับฉัน ฉันปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาทำให้ฉันมีความสุขเป็นอย่างมาก เขาเหมือนเข้ามาเติมเต็มให้กับฉัน ระยะเวลาแค่ไม่ถึงอาทิตย์ มันกลับทำให้ฉันมีความสุขได้ถึงขนาดนี้ และฉันก็รับรู้ได้ว่าเกรย์ก็รู้สึกเหมือนฉัน
ค่ำคืนก่อนวันเปิดเทอมของฉัน
“พรุ่งนี้มหาลัยฉันก็เปิดเทอมปกติแล้ว ไว้ฉันจะเอาแผงวงจรมาให้นายนะ นายจะได้กลับดาวของนาย” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า
“ครับ” เกรย์พูดจบก็ทำหน้าเศร้าไม่ต่างจากฉัน
