เต่าตัวหนึ่งเป็นสหายกับปลาตัวหนึ่ง
วันหนึ่งได้พบกัน ปลาถามว่า
“สหายเอ๋ย ท่านไปที่ไหนเสียเป็นนาน?”
“ไปเที่ยวบนบกมา” เต่าตอบ
“บกเป็นอย่างไร” ปลาถาม
“อ๋อบก งดงามมาก มีอะไรสวยๆ แปลกๆ ลมพัดเย็นสบาย มีอาหารดีเยอะ มีเสียงแปลกๆ ซึ่งเราไม่เคยได้ยิน ในที่นี้เลย”
ปลาถาม “ฉันไม่เข้าใจเลย สหายเอ๋ย บกนั้นอ่อนละมุน ให้ศีรษะของเราแหวกว่าย ไปได้สะดวกเช่นนี้หรือ ?”
เต่าตอบ “ไม่ใช่”
ปลาถาม “บกไหลเอ่อไปได้ตามร่อง เช่นนี้หรือ ?”
เต่าตอบ “ไม่ใช่”
ปลาถาม “บกเย็นชุ่ม ซึบซาบ เอิบอาบ เช่นนี้หรือ?”
เต่าตอบ “ไม่ใช่”
ปลาถาม “บกเป็นละลอก ริ้วๆ เมื่อถูกลมพัดหรือ?”
เต่าตอบ “ไม่ใช่”
แม้ปลาจะตั้งคำถามมาอย่างไร คำตอบก็มีแต่ “ไม่ใช่” ทั้งนั้น
ในที่สุด ปลาก็หมดศรัทธา พูดต่อว่าเพื่อนเต่า
“สหายเอ๋ย ท่านโกหกเสียแล้ว เอาสิ่งที่ไม่มีจริง ไม่เป็นจริง มากล่าว”
แต่เต่าก็ไม่รู้ที่จะตอบ สหายของตนอย่างไรดี
ในที่สุดก็ได้แต่ค่อยๆคลาน กลับขึ้นไปบนบกอีก
.
.
.
เต่าได้เที่ยวไปบนบก ที่ซึ่งสหายของเขาไม่เคยนึก และไม่ยอมเชื่อว่ามี !
เต่าได้เที่ยวไปวันแล้ววันเล่าๆ บนบก ซึ่งสหายของเขา หาว่าเขาโกหก !
น้ำกับบก ต่อติดกันอยู่ ห่างกันเพียงชั่วเส้นริมน้ำ เส้นเล็กๆ ที่ริมสระเท่านั้น
แต่ปลาก็ไม่อาจรู้ หรือแม้แต่คาดคะเนว่า บกเป็นอย่างไรได้เลย
พระพุทธองค์ตรัสว่า โลก คือโอกะ (แปลว่า น้ำ)
สัตว์โลก ก็คือ ผู้ที่จมอยู่ในโลก หรือน้ำ นั่นเอง
พระนิพพาน เป็นฝั่งเกาะที่รอดพ้น แต่น้อยคนนักที่จะว่ายออกไปถึงเกาะได้
