ค่ำคืนสนุกสนานที่บรรยากาศครึกครื้น เต็มไปด้วยเสียงคุยกันเจี๊ยวจ๊าวของนักศึกษาผสมกับเสียเพลงที่ดังกระหึ่มอยู่ตอนนี้ ต่างพาให้เหล่าวิศวะยกเหล้าเข้าปากอย่างไม่ยั้งมือ
“เด็กๆ เรามาเล่นเกม truth or dear กันไหม” พี่สแน็คพูดขึ้นด้วยแววตาแพรวพราว และมองไปทางพี่บีเอ็ม พวกเขาสองคนต้องมีแผนอะไรกันอยู่แน่ๆ ผมดูออก
“เอาดิ” นั่นไง !!! ผมว่าแล้ว สองคนนี้ต้องมีแผนกันแน่ๆ
“งั้นกูจะเริ่มหมุนขวดแล้วนะ” พี่สแน็คเอ่ยขึ้นพร้อมกับใช้มือหมุนขวดเหล้าเปล่าที่พวกเราพึ่งกินหมดไปลงบนโต๊ะ และขวดเหล้านั้นก็หยุดหมุน มันกำลังชี้มาทางผม………
“ truth or dear”
“dear” คนคลูๆ อย่างผมก็ต้องเลือกอะไรที่มันท้าทายอยู่แล้วป่ะ เรื่องอะไรจะยอมคายความลับออกไปล่ะ ขืนโดนคำถามว่ารู้สึกยังไงกับคนที่นั่งข้างๆ แบบนั้นผมคงได้อกแตกตายแน่นอน
“หอมแก้มไอ้บีเอ็ม”
“พี่!!!!!!! คำสั่งอะไรเนี่ยยยยยยย” ผมก็งงตาแตกสิครับ อยู่ดีๆ พี่เขาก็สั่งคำสั่งอะไรไม่รู้ ให้ผมไปหอมแก้มพี่บีเอ็มเนี่ยนะ ให้ตายยังไงก็ไม่ทำ ไม่เด็ดขาด!!!!
“มึงไม่กล้า ?? หรือคิดอะไรกับมันรึไง” โห้ววววววว หยามผมมากๆเลยครับ ยอมไม่ได้ และเพื่อความแนบเนียนที่ผมแอบหวั่นไหวกับพี่บีเอ็มอยู่ ผมจึงต้องทำเพื่อปกปิดความจริงเอาไว้ ที่จริงแล้วไม่ได้อยากทำมันสักนิดเลยนะครับทุกคน…จริงๆ นะ
“//ฟอดดดดดดดดดดด” และผมก็ยื่นจมูกเข้าไปกดกับแก้มขาวๆ ของพี่บีเอ็มทันที
“เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เด็กมึงมันใจเด็ดจริงว่ะบีเอ็ม กูพูดเล่นๆ ไม่คิดว่ามันจะทำจริงๆ” พี่สแน็คพูดขึ้น
“ เบาได้เบาครับเพื่อน อะไรมันจะขนาดนั้นอ่ะ” เก้าว่าขึ้นพร้อมกับยิ้มแซว
“แหมมมม พี่ผมก็ไม่เบาเลยนะครับ โดนเด็กหอมแก้มแค่นี้ต้องยิ้มหน้าบานขนาดนั้นเลยหรอ” ออดี้เอ่ยแซวพี่ชายของมันด้วยสีหน้าหมั่นไส้สุดๆ
“แล้วทำไม ก็กูชอบอะ” ใจเย็นนะตัวยูพี่เขาอาจแค่ชอบที่โดนหอมแก้มไม่ได้ชอบเรา ไม่ต้องใจเต้นขนาดนั้น หายใจเข้าลึกๆ พยายามควบคุมตัวเองเข้าไว้
“ใจเย็นๆ สิวะน้องตัวยูเขินจนแก้มแดงหมดแล้วนะนั่น” พี่สแน็คเอ่ยแซวขึ้นอีกครั้ง
“ตัวยูที่แปลว่าของกูอ่ะหรอ” พี่มันเอ่ยขึ้นสวนพี่สแน็ค แต่ตายังมองมาทางผมด้วยสายตาละมุนที่เต็มไปด้วยความรู้สึกอยู่ มันทำให้ผมเขินจนแทบจะมุดหน้าลงไปใต้โต๊ะอยู่แล้ว
“แหม เดี๋ยวนี้แค่กูเรียกชื่อ ยังต้องหึงขนาดนี้เลย ถ้าเป็นแฟนจะไม่ล่ามโซ่เอาไว้ที่ห้องเลยหรอวะ” พี่สแน็กพูดขึ้น
“ถ้าได้เป็นแล้วกูอาจจะทำอย่างงั้น เพราะหวง หวงมากด้วย” ประโยคแรกพี่มันเอ่ยตอบพี่สแน็ค แต่ประโยคหลังนี่พี่บีเอ็มตั้งใจพูดกับผมแน่นอนครับ เพราะพี่มันเอี้ยวตัวมากระซิบพูดขึ้นข้างหูผมเต็มๆ ให้ตายเถอะ ผู้ชายคนนี้จะทำให้ใจผมมันสั่นไปถึงไหน แค่นี้ใจผมมันก็เต้นจนแทบจะหลุดออกมาอยู่แล้ว
.
.
.
“พี่ชอบผมหรอครับ” ผมถามคนข้างๆ ออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เพราะความเขินที่ก่อตัวอยู่ในใจ
“ทำขนาดนี้แล้วยังไม่เลิกซึนอีกหรอครับ เด็กน้อย” พี่มันพูดขึ้นพลางเอามือมาลูบหัวผมอย่างเอ็นดู มันทำให้ผมเขินจนต้องมุดหน้าลงไปที่อกของคนข้างๆ เลยล่ะครับ
การที่มีคนที่เราชอบอยู่ มาบอกว่าชอบเราเหมือนกันนี่ มันทำให้ผมรู้สึกใจฟูมากๆ ใครจะไปคิดล่ะครับ ว่าผมจะสมหวังในความรักครั้งนี้
