โดย : พลัชพา
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media & เติมฝัน (termfun.com)
ปีคริสต์ศักราช 2029
ดร.ยามาโมโตะ ทาเคชิ นักวิทยาศาสตร์ชาวญี่ปุ่นผู้ซึ่งคลั่งไคล้ในการประดิษฐ์หุ่นยนต์เป็นชีวิตจิตใจกำลังนั่งอยู่ด้านหลังคอมพิวเตอร์ภายในห้องที่เขาเรียกมันว่าห้องทำงาน สองมือของเขากำลังลงโปรแกรมต่างๆ ใส่ตัวหุ่นยนต์ซึ่งยังคงหลับไหลอยู่ภายในแคปซูลขนาดใหญ่ด้านหลังจอคอมพิวเตอร์
หุ่นยนต์ที่หลับไหลอยู่นี้มีใบหน้าและรูปร่างที่คล้ายคลึงกับตัวเขาซึ่งเป็นผู้สร้างราวกับฝาแฝด หรือบางทีอาจจะเหมือนกันมากยิ่งกว่าฝาแฝดเสียอีก พูดได้ว่าเหมือนราวกับเป็นคนคนเดียวกัน เมื่อลงโปรแกรมต่างๆเสร็จเรียบร้อยแล้ว ดร.ยามาโมโตะจึงถอยเก้าอี้ออกมาชื่นชมผลงานของตนเอง ตั้งแต่เส้นผม จมูก ริมฝีปาก รวมทั้งโครงหน้าของหุ่นยนต์ตัวนี้ช่างเหมือนกับเขาราวกับว่าถูกโคลนนิ่งออกมา
เมื่อนั่งมองจนพึงพอใจแล้ว ก็ถึงเวลาที่จะต้องปลุกหุ่นยนต์ตัวนี้ขึ้นมาเสียที ดร.ยามาโมโตะกดปุ่มหนึ่งบนแป้นพิมพ์ แคปซูลที่ห่อหุ้มร่างของหุ่นยนต์ตัวนั้นพลันสว่างวาบขึ้นมาก่อนจะดับลงไป ดวงตาของหุ่นยนต์ในแคปซูลค่อยๆลืมตาขึ้นก่อนจะกวาดสายตาไปรอบๆ อย่างสงสัย ดร.ยามาโมโตะยิ้มอย่างพึงพอใจในผลงานของตัวเองเมื่อดวงตาของหุ่นยนต์ตัวนี้นั้นช่างเหมือนกับเขาไม่มีผิดเพี้ยน…ในที่สุดผลงานของเขาก็สำเร็จเสียที
หุ่นยนต์ในแคปซูลหันมามองเขาที่นั่งดูอยู่ ดวงตาทั้งสองสบกันสักพักก่อนที่ดร.ยามาโมโตะจะยิ้มกว้างขึ้นอีกเท่าตัวราวกับภาคภูมิใจหนักหนากับผลงานในครั้งนี้ก่อนจะเอ่ยทักทายหุ่นยนต์ที่ตนสร้างขึ้นมาอย่างยินดี
“สวัสดี… YM001”
.
.
.
หุ่นยนต์รหัสวายเอ็มศูนย์ศูนย์หนึ่งจ้องมองผู้ที่สร้างมันขึ้นมานิ่ง ดร.ยามาโมโตะกดปุ่มเปิดแคปซูลให้หุ่นยนต์วายเอ็มศูนย์ศูนย์หนึ่งได้ก้าวออกมา เมื่อออกมาจากแคปซูลแล้วมันก็เริ่มกวาดสายตาไปมาจนทั่วอีกครั้งอย่างสงสัยว่าสถานที่แห่งนี้คือที่ใดกัน
“ฉันคือคนที่สร้างนายขึ้นมา” ดร.ยามาโมโตะเอ่ย หุ่นยนต์วายเอ็มศูนย์ศูนย์หนึ่งมองมาที่เขา มันจ้องมองเขาอย่างพินิจพิจารณา
“ผู้สร้าง…”
“ใช่” ดร.ยามาโมโตะเอ่ย “ฉันใช้เวลามากกว่าสิบปีในการสร้างนายขึ้นมา”
“สิบปี…”
“ใช่” ดร.ยามาโมโตะ ทาเคชิเอ่ยตอบ ยิ่งได้ฟังน้ำเสียงของหุ่นยนต์รหัสวายเอ็มศูนย์ศูนย์หนึ่ง เขาก็ยิ่งเบิกบานใจเพราะน้ำเสียงที่หุ่นยนต์พูดออกมานั้นช่างเหมือนกับเสียงของเขาอย่างแทบไม่เชื่อหู
“ฉันจะจัดงานแถลงเปิดตัวนาย และฉันก็จะได้รับการยอมรับเสียที” เขาพูดกับหุ่นยนต์ มันมองหน้าเขาและไม่ได้ออกความเห็นอะไร ดร.ยามาโมโตะปฏิเสธไม่ได้เลยว่าตนนั้นภาคภูมิใจเหลือเกินกับการสร้างหุ่นยนต์ที่มีหน้าตาคล้ายคลึงกับตนมากขนาดนี้ขึ้นมา
เขานั้นชื่นชอบหุ่นยนต์และสนใจที่จะสร้างขึ้นมาสักตัว เขาใช้เวลาศึกษามาตลอดชีวิต ทั้งยังทำผิดพลาดในการสร้างมาแล้วก็หลายครั้งหลายคราจนใครๆหลายคนเรียกเขาว่าด็อกเตอร์สติฟั่นเฟื่อนบ้าง ด็อกเตอร์เพี้ยนบ้าง แม้กระทั่งภรรยาของเขาก็ขอแยกทางกับเขาด้วยเหตุผลที่ว่าเขานั้นเสียสติไปเสียแล้ว
แค่นึกภาพทันทีที่เขาจัดงานเปิดตัวหุ่นยนต์ตัวนี้ เม็ดเงินจำนวนมหาศาลและชื่อเสียงก็เด่นชัดขึ้นมาในความคิด เขาแทบอดทนรอวันที่จะได้ป่าวประกาศถึงความสมเร็จของตนเองจนแทบไม่ไหว หุ่นยนต์ตัวนี้เขามั่นใจว่ามันมีใบหน้าที่เหมือนกับเขามาก และแน่นอนเรื่องความฉลาดก็เช่นกัน
ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะสร้างหุ่นยนต์ที่มีความรู้สึกนึกคิดและความเฉลียวฉลาดเทียบเท่ากับมนุษย์ แต่เขาสามารถทำได้… ดร.ยามาโมโตะ ทาเคชิ คนนี้สามารถทำได้ เขาจะต้องกลายเป็นคนดังขึ้นมาอย่างไม่ต้องสงสัย ใครๆก็จะยอมรับในความเก่งกาจของเขาและเลิกมองว่าเขานั้นสติฟั่นเฟือนเสียที
แต่จะจัดงานแถลงทั้งทีจะสร้างแค่หุ่นยนต์ตัวเดียวขึ้นมางั้นหรือ? ดร.ยามาโมโตะคิดแย้งกับตัวเองขึ้นมาภายในใจ แน่นอนว่าเรื่องหุ่นยนต์วายเอ็มศูนย์ศูนย์หนึ่งตัวนี้จะต้องเป็นที่กล่าวขานไปทั่วโลก แต่จะเปิดตัวแค่ตัวเดียว ผู้คนจะครหาว่าการประดิษฐ์หุ่นยนต์รหัสวายเอ็มศูนย์ศูนย์หนึ่งขึ้นมาได้นี้เป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญหรือไม่… ตัวเขารู้ดีว่านี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญและไม่มีทางบังเอิญแน่นอน เพราะเขาใช้ความรู้ทั้งชีวิตในการสร้างวายเอ็มศูนย์ศูนย์หนึ่งขึ้นมา
