Not ur friend รักป่วนใจนายเพื่อน (รัก) : ณัฐนรี

Exclusive นิยายสั้นรักโรแมนติค (Romantic)

โดย : ณัฐนรี
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media & เติมฝัน (termfun.com)

เคยคิดมั้ย

ชีวิตคนเราน่ะ เกิดมาทำไมกันเหรอ

ฉันปล่อยขวดยานอนหลับตกกระจายทั่วพื้น ก่อนจะค่อย ๆ พยุงร่างกายหนักอึ้งของตัวเองไปที่เตียง น้ำตามากมายไหลเอ่อแก้ม รู้สึกไร้เรี่ยวแรง มือไม้แกว่งสะเปะสะปะไปหมด

ถึงเวลาแล้วสินะ

ฉันหลับตาพริ้มเตรียมรับชะตากรรมที่ตัวเองเลือก

แม่… รอก่อนนะ มี่กำลังจะไปหา คงไม่มีใครรักมี่จริงเท่าแม่อีกแล้วล่ะ แม้แต่แฟนที่คบมาหกปี

ปัง ๆ ๆ ๆ !!!

“เฮ้ย! มี่ เปิดประตู!”

เสียงตะโกนกร้าวข้างนอกดังเข้ามา พร้อมกับเสียงโหวกเหวกโวยวาย ฉันไม่มีแรงแม้แต่จะขยับตัวเลย ได้แต่ปล่อยให้สติอันน้อยนิดของตัวเองค่อย ๆ เลือนลางไป ภาพเพดานห้องเบื้องหน้าเริ่มพร่ามัว ก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบ

พลั่ก!!!

“มี่!”

สัมผัสจากไออุ่นท่ามกลางความมืดทำให้ฉันกลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง คนที่พังประตูเข้ามาบีบมือฉันแน่น ทำให้ต้องค่อย ๆ หรี่ตาเพ่งมองชายที่อยู่เบื้องหน้า ได้ยินเสียงหัวใจเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ ไม่รู้ว่าเป็นของเขาหรือของตัวเองกันแน่  และก่อนที่ทุกอย่างจะ
.
.
.

มืดสนิท
.
.
.

ชีวิตฉันไม่มีอะไรพิเศษหรอก

หลังจากเสียแม่ไปเพราะโรคมะเร็งเมื่อสองปีก่อน พ่อก็ใช้ชีวิตเสเพลมาโดยตลอด ฉันทนไม่ไหวเลยตัดสินใจหนีมาอยู่กับแฟนที่เชียงใหม่ และไม่เคยกลับไปหาพ่ออีก คิดเพียงแค่ว่าแฟนคนนี้จะเป็นคนสุดท้ายที่ไม่ทิ้งฉัน

น่าตลกสิ้นดีนะ ความคิดแบบนั้นน่ะ

‘มี่… พี่… ทำคนอื่นท้อง…’

เสียงจากปลายสายทำให้ตัวฉันแข็งทื่อ ฉันแทบจะทำมือถือร่วงทันทีที่ได้ยินคำพูดนั้น ก็พอคิดอยู่แล้วล่ะว่าความสัมพันธ์ของเรามันน่าจะไปด้วยกันไม่รอด หลังพี่เขาย้ายไปทำงานที่ต่างจังหวัด นี่ก็ผ่านมาสามเดือน… คงถึงเวลาที่ฉันจะต้องออกมาจากวงจรอุบาทว์นั้นแล้วสินะ

มีมี่… ชีวิตเธอนี่มันน่าสมเพชเสียจริง
.
.
.
“เราพามี่ไปโรงพยาบาลกันมั้ย”

“…น่าจะแค่เป็นลมเฉย ๆ เปล่า”

ฉันรู้สึกตัวลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องอีกครั้ง เพราะเสียงโหวกเหวกที่คุ้นเคย ได้กลิ่นน้ำหอมเคซีเตะจมูกของคนข้างกาย ทำให้รู้ได้ทันทีว่าคนที่อยู่ตรงหน้าฉันเป็นใคร

ไปร์ท…

อ่า… นั่นสินะ เมื่อกี้ฉันเพิ่งอัดยานอนหลับไปนี่นา

“มี่!!! ไม่เป็นไรใช่มั้ย”

คนตรงหน้าเขย่าตัวฉันหงึก ๆ ไม่ยอมหยุด พอฉันตั้งสติมองไปรอบ ๆ ตัว เห็นเบียร์กับนุชชี่ เพื่อนสาวอีกสองคนยืนอยู่ด้านหลังด้วยสีหน้าเป็นห่วงเป็นใย

เผลอนึกถึงเรื่องนั้นอีกจนได้แฮะ

ก่อนจะค่อย ๆ ไล่สายตามามองที่ชายตรงหน้า

“ไปร์ท!… พอ! ฉันแค่เป็นลมเฉย ๆ =_=”