MY MEMORY ความรักของผมคือคุณ : โลมาตัวสีเขียวที่ว่ายอยู่ในทะเลสีชมพู

นิยายสั้นวาย ชาย-ชาย (YAOI) นิยายสั้นแนวแฟนตาซี (Fantasy)

2 วันต่อมา

10:00

ห้างสรรพสินค้า

“สวัสดีครับ โอ๊ะ คุณลูกค้าวันก่อนนิครับ ใส่เสื้อที่พึ่งซื้อไปมาด้วย” ฮุ่ยฟางเอ่ยทักทายขึ้นด้วยใบหน้าประดับยิ้มอยู่

“ผมเองครับ”

“วันนี้จะรับอะไรดีครับ”

“คุณมีตัวไหนพอจะแนะนำให้ผมได้ไหมครับ” ผมพูดขึ้นอย่างยิ้มๆ ให้กับคนตรงหน้า พอได้ยินแบบนั้นฮุ่ยฟางก็พาผมเข้าไปในร้าน เขาแนะนำเสื้อผ้ามากมายให้ผมอย่างใจเย็น พาผมเข้าไปลองชุดที่ดูเหมาะกับตัว ตอนนี้เขาเพียงดูแลผมในฐานะลูกค้าคนนึงเท่านั้น แต่จิตใจของผมมันดันคิดไม่ซื่อ

“เพราะสัดส่วนของคุณค่อนข้างที่จะดีน่ะครับ ใส่ตัวไหนก็เลยดูดีไปหมดเลย”

“คุณช่วยเลือกหน่อยสิครับ มันเยอะซะจนผมเลือกไม่ไหวเลย” ใช่ว่าผมจะเลือกเองไม่ได้หรอกนะครับ แต่ผมอยากให้ฮุ่ยฟางเป็นคนเลือกเสื้อผ้าที่ผมจะใส่ในทุกๆวันมากกว่า

“เอ่อ ได้ครับ”

“…” ทำไมเขาหยิบจับอะไรมันถึงได้ดูงดงามไปหมดเลยนะ

“ผมว่าเชิร์ตสีขาวกับสีดำตัวนี้คุณใส่แล้วดูดีมากๆเลย” ฮุ่ยฟางว่าขึ้นพร้อมกับทำท่าทางครุ่นคิด แบบนั้นยิ่งทำให้เขาน่ารัก น่าเอ็นดูขึ้นไปอีก

“งั้นผมก็เอาสองตัวนี้ล่ะครับ”
.
.
.

2 เดือนผ่านไป

ผมยังคงมาหาฮุ่ยฟางที่ร้านทุกวัน จนมันทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเรามันเริ่มกลับมาสนิทกันมากขึ้น ถึงจะไม่เท่าเมื่อก่อน แต่ก็ยังดีที่เขาไม่ได้ตกใจผมเหมือนครั้งก่อนแล้ว ฮุ่ยฟางยังชวนคุยเก่งเหมือนเดิม ยังคงหน้ารักและใจดีเหมือนอย่างที่ผ่านมา ผมอยากให้เขาจำผมได้เร็วๆจัง

“จริงด้วย ผมเคยฝันถึงคุณด้วยนะ” ระหว่างที่เรากำลังนั่งคุยเล่นกันตามปกติของทุกวันที่ผมมาที่นี่ ฮุ่ยฟางก็ได้เอ่ยประโยคที่ทำให้ผมต้องยิ้มอย่างมีความหวังออกมา เทพธิดาความฝันและอดีตชาติท่านช่วยผมจริงๆ ด้วย

“งั้นหรอ คุณฝันว่าอะไรบ้าง เล่าให้ผมฟังหน่อยได้ไหม”

“ก็ฝันเห็นคนที่หน้าเหมือนผม และอีกคนก็หน้าเหมือนคุณ กำลังเดินเล่นด้วยกันอยู่ในวังหลวง ที่นั่นมีโคมลอยเต็มฟ้า ผมก็ไม่แน่นใจเหมือนกันว่ามันเป็นสมัยไหน แต่มันดูคล้ายสมัยราชวงศ์ฮั่นอยู่เหมือนกัน”

“…” ตอนนี้ผมดีใจจนพูดไม่ออกเลยล่ะครับ

“น่าแปลกมากที่พวกเขาสองคนคุยเล่นกันอย่างมีความสุข แต่ผมกลับรู้สึกเศร้ากับภาพเหล่านั้นมาก”

“…” ผมยังคงนิ่งเงียบรอฟังฮุ่ยฟางเอ่ยต่ออย่างตั้งใจ

“คุณหวงจื่อ ร้องให้ทำไมครับ”

“…” ให้ตายเถอะ น้ำตาผมมันไหลออกมาทำไมกันนะ

“คุณเศร้ากับความฝันของผมขนาดนี้เลยหรอครับ ผมไม่น่าเล่าให้คุณฟังเลย” ฮุ่ยฟางกล่าวขึ้นอย่างรู้สึกผิด

“ถ้ามันไม่ใช่แค่ความฝันล่ะครับ” ผมทนไม่ไหวแล้วครับ ความคิดถึงและความรักที่ผมมีต่อฮุ่ยฟางมันกำลังจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว

“หมายความว่ายังไงครับ ผมไม่เข้าใจ”

“เลิกงานแล้วไปกับผมนะครับ วันนี้ผมมีอะไรจะบอกคุณ”