ปัง!
เสียงเปิดประตูเข้าห้องของใครบางคน เรียกความสนใจจากพวกเราไป แน่นอนว่าเป็นโจชัวร์ครับ เขาคงรีบวิ่งมามากเหงื่อไหลออกเต็มไปหมดจนเสื้อที่เขาใส่อยู่เปียกชุ่มไปหมด แล้วเขาก็ยื่นเอกสารบางอย่างมาให้ผมดู ผมพิจารณาอย่างรอบคอบและเห็นว่าเป็นชื่อของสารต่างๆ มากมายอะไรก็ไม่รู้ครับ เขาคงเห็นว่าผมทำหน้างงเลยบอกให้ผมเรียกอัยการออกมาก่อน เมื่อพวกเราอยู่กันพร้อมหน้าโจชัวร์ก็เริ่มอธิบายครับ
“ผลตรวจสารพิษออกมาแล้วครับ พบว่ามันมีสารพิษอยู่จริงๆ ในกระเพาะอาหารของเธอ ซึ่งอาหารเหล่านั้นยังไม่ย่อย สารพิษนั้นจะออกฤทธิ์ภายใน 20 นาที ผมลองให้ทีมของผมขับรถจากสปามาที่เกิดเหตุดูก็ใช้เวลาไม่เกิน 18 นาที และจากที่ไปตรวจสอบทางร้านสปามา มีพนักงานคนหนึ่งเธอชื่อเคท เป็นพนักงานประจำที่คอยดูแลคุณคาร่า ผมตรวจสอบชุดที่เธอใส่ในวันนั้นและพบว่ามีเศษสารพิษชนิดเดียวกันที่พบในกระเพาะอาหารของคุณคาร่าครับ ทำให้ผมคิดว่าคาร่าน่าจะเสียชีวิตหลังจากจอดรถเสร็จและจากนั้นก็มีระเบิดตามมาครับ นี่คือความเห็นของแพทย์นิติเวชครับ” จากที่ฟังโจชัวร์มามันเป็นข้อสันนิษฐานที่ลงล็อคและเข้าท่าที่สุดแล้วครับ
จากนั้นผมจึงสั่งให้ลูกน้องไปนำตัวเคทมา เธอมีสีหน้าเครงเครียดอย่างมากเลยครับและในที่สุดเธอก็สารภาพมาครับว่า เธอแอบหลงรักแดน พอรู้ว่าแดนและคาร่าจะแต่งงานกันเธอจึงยอมไม่ได้และตัดสินใจวางยาคาร่า โดยให้คาร่ากินขนมเค้กที่เธอแอบใส่ยาพิษเอาไว้
จากนั้นเราก็ปิดคดีนี้ไปได้แล้วครับ เฮ้อ…เป็นคดีที่เหนื่อยกายและเหนื่อยใจจริงๆเลยครับ ผมขอคดีสนุกๆ แต่ไม่เหนื่อยใจแบบนี้ไม่ได้เหรอ
“ขอบคุณนะครับ เพราะคุณผมถึงได้ปิดคดีนี้ได้เร็วขึ้น” ผมเอ่ยขอบคุณโจชัวร์ไป คดีนี้ต้องยกความดีความชอบให้เขาเลยครับ แบบนี้ผมก็ยิ่งสนใจเขามากขึ้นไปอีก
“ไม่เป็นไรหรอกครับ แต่คุณเองก็เก่งใช่เล่นเลยนะ เห็นว่าเพราะคุณถึงรู้ที่ซ่อนของแดน”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ…แต่ว่านะ ตอนนี้ผมหิวแล้ว เราไปหาอะไรกินกันมั้ยคุณหมอ”
“ไปสิครับ วันนั้นผมยังคุยกับคุณไม่จบเลยด้วย…อ่อแล้วก็คดีหน้า อย่าลืมสวมถุงพลาสติกรองที่รองเท้าก่อนไปที่เกิดเหตุการณ์ด้วยนะครับคุณเจเดน”
โถ่อิตาหมอนี่ จะล้อเรื่องนี้ยันลูกบวชเลยรึไงกันนะ แต่ก็ช่างเถอะผมอาจไม่มีลูกก็ได้…..
