My first time ครั้งเเรกคนสุดท้าย : Alistonut

นิยายสั้นวาย ชาย-ชาย (YAOI)

หลายวันต่อมา…

ตลอดระยะเวลาที่ผมมาทำงานที่นี่ คุณบั้มก็เข้าบริษัทบ่อยมากกว่าเมื่อก่อน เขาชอบเรียกใช้ผมให้ทำงานเล็กๆ น้อย เหมือนกำลังแกล้งกันอยู่เลยครับ แต่ผมก็ทำอะไรเขาไม่ได้หรอก ก็เขาเป็นถึงรองประธานบริษัทนี่นา

“น้องเอวา เดี๋ยวเอาเอกสารการประชุมเข้าไปให้คุณบั้มหน่อยนะคะ คุณเขาบอกว่าให้น้องเอวาเอาเข้าไปให้น่ะ” พี่นิดเอ่ยบอกผมครับ นี่ไงครับอีกแล้วเขาตั้งใจแกล้งผมชัดๆ

“ได้ครับพี่นิด”

ก๊อกๆๆ        

“เชิญครับ” ผมเปิดประตูเข้ามาเมื่อได้รับคำอนุญาต ก็เห็นเขากำลังนั่งทำงานอยู่ครับ พอเห็นผมเดินเข้าไปหาเขาก็วางงานทุกอย่างลงแล้วมองหน้าผม

“เดี๋ยวอย่าเพิ่งไป วันพรุ่งนี้เตรียมตัวด้วยล่ะ คุณต้องไปดูงานที่สาขาย่อยกับผม”

“แต่..แต่ทำไม คุณไม่เอาพี่นิดไปด้วยล่ะครับ ผมไปอาจทำคุณเสียเวลาก็ได้ ผมยังไม่เคยทำงานเลขาคนเดียวเลย”

“ทุกคนก็ต้องมีครั้งแรกกันทั้งนั้น ยังไงคุณก็ต้องไป”
.
.
.

นั้นแหละครับเลยทำให้วันนี้ผมมาอยู่ที่อยุธยากับคุณบั้ม เขาพาผมไปตรวจไซต์งานโครงการใหม่ แล้วก็พาเข้าสาขาย่อยไปตรวจเอกสารต่างๆ ถึงจะเหนื่อยแต่ก็ได้เรียนรู้งานได้เยอะเลยครับ เหมือนผมเป็นเลขาจริงๆ เลย ในเวลางานคุณบั้มเป็นคนที่จริงจังมากครับทำให้เขาดูมีเสน่ห์ไปอีกแบบ ต่างกับตอนอยู่ที่ผับเลยเขาดูเป็นผู้ใหญ่ แบบดูแดดดี้เลยครับผมแอบใจสั่นนะเนี่ย พอเก็บข้อมูลงานต่างๆ เสร็จเขาก็พาผมขับรถกลับกรุงเทพฯครับ

“ผมหิวแล้ว ขอแวะกินข้าวก่อนแล้วค่อยกลับนะ” เขาพูดจบก็เลี้ยวเข้าที่ร้านข้าวข้างทางเลยครับ ไม่อยากเชื่อเลยครับว่าคนอย่างเขาจะกินข้าวร้านข้างทางได้ เขาดูเป็นคนที่ต้องกินข้าวร้านอาหารดังๆ อะไรแบบนี้น่ะครับ ก็แบบนี้แหละครับเขาถึงได้บอกว่าอย่ามองคนที่ภายนอก 555

“คุณกินอาหารร้านข้างทางได้ด้วยเหรอ ผมเพิ่งรู้” ผมถามเขาขึ้น หลังจากที่เรากำลังรออาหารอยู่ครับ

“ผมก็คนธรรมดาทั่วไป กินได้หมดทุกอย่างนั้นแหละครับ” เขาตอบครับ

“วันนี้ขอบคุณคุณมากเลยนะครับ ที่เอาผมมาด้วย ทำให้ผมเรียนรู้งานได้เยอะเลย”

“ทุกคนมันก็ต้องมีครั้งแรกนั่นแหละครับ อยู่ที่ว่าโอกาสที่ได้รับนั้นเรารับไว้หรือเปล่า” เขาพูดถูกครับ เพราะงั้นเขาถึงได้ประสบความสำเร็จในระยะเวลาแค่ไม่กี่ปี เรื่องนี้ผมชื่นชมเขามากจริงๆ
.
.
.

“ถึงแล้ว ขอบคุณนะครับที่มาส่งผม” ผมบอกเขาหลังจากที่เขามาส่งผมที่คอนโดครับ ระหว่างทางเราก็พูดคุยกันมากขึ้น ผมเปิดใจรับฟังเขามากขึ้น และเขาก็ไม่ได้แกล้งอะไรผมด้วย เราเลยคุยกันได้ตลอดทาง

“ครับ ฝันดีนะเอวา” ผมยิ้มให้เขาและเดินเข้าคอนโดไปครับ