บริษัทเครือโรจน์พาณิช
วันนี้ผมก็เป็นวันที่ผมเข้ามาฝึกงานวันแรกครับ ผมได้พี่นิดเป็นเลขาของคุณบดินทร์ซึ่งเป็นรองประธานบริษัทนี้อยู่เป็นพี่เลี้ยงช่วยสอนงานผมครับ เธอเป็นคนใจดีช่วยบอกช่วยสอนงานต่างๆผมเยอะเลย พี่นิดบอกว่าคุณบดินทร์หรือคุณบั้ม จะเข้าบริษัทเป็นบางวัน เพราะเขาต้องไปดูงานสาขาย่อยบ่อยๆ บางวันเลขาอย่างเราก็ต้องไปด้วยบางวันก็ไม่ต้องแล้วแต่งาน ซึ่งวันนี้คุณบั้มเขาจะเข้าบริษัทช่วงบ่ายเดี๋ยวจะพาผมไปแนะนำตัว
งานเลขาเป็นอะไรที่ต้องใช้ความละเอียดรอบคอบมากครับ ต้องดูแลและคัดกรองการเข้าถึงผู้บริหาร เข้าใจเป้าหมาย และลำดับความสำคัญงานต่างๆให้เจ้านายของเรา ซึ่งก็สนุกไปอีกแบบหนึ่งครับ
“เอวาเดี๋ยวเอาเอกสารพวกนี้ไปให้คุณบั้มเซ็นหน่อยนะจ้ะ พี่บอกเขาแล้วล่ะ ว่าวันนี้มีเด็กฝึกงานมาทำจะให้เอาเอกสารเข้าไปให้”
พี่นิดบอกผมหลังจากที่ผมเรียงเอกสารที่ต้องใช้เข้าประชุมเสร็จครับ
“ได้ครับพี่นิด” จากนั้นผมก็เอาเอกสารไปให้คุณบั้มที่ห้องครับ พอผมเปิดประตูเข้าไป เขากำลังหันหลังให้ผมและคุยโทรศัพท์อยู่ ผมจึงยืนรอเขาจนเขาคุยงานเสร็จ เมื่อเขาหันกลับมาทำให้ผมต้องหยุดหายใจไป 3 วิเลยครับ ไม่ใช่แค่เขาหล่อหรืออะไรนะครับแต่เขาคือผู้ชายที่เอาความบริสุทธิ์ของผมไปคืนนั้นต่างหาก เขามองหน้าผมเล็กน้อยแล้วเลิกคิ้วขึ้นเชิงถามว่ามีอะไรรึเปล่า
“เอ่อ…สวัสดีครับ ผมเอวามาฝึกงานเป็นผู้ช่วยเลขาเป็นวันแรก พี่นิดให้ผมเอาเอกสารมาให้คุณเซ็นน่ะครับ” ผมบอกเขาไป ดูเหมือนว่าเขาจะจำผมไม่ได้ครับ แต่ก็ดีแล้วล่ะผมไม่อยากอึดอัดตอนทำงานเท่าไหร่
“อ่อ คนที่พี่นิดบอกไว้สินะ เอาเอกสารมาสิครับเดี๋ยวผมขออ่านดูก่อน” ผมจึงเดินเข้าไปหาเขาที่โต๊ะทำงาน เพื่อเอาเอกสารให้เขาครับ ใจเต้นแรงมากๆ กลัวเขาจะจำขึ้นมาได้แล้วไล่ผมออกจากการฝึกงาน TT
ระหว่างที่รอเขาอ่านเอกสาร ผมก็มองสำรวจใบหน้าเขาไปพรางๆ เขาเป็นผู้ชายที่ดูดีคนหนึ่งเลยครับ ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย แต่ดูท่าแล้วเป็นคนเจ้าชู้ไม่เบาเลย เฮ้อ…ใครจะไปรู้ล่ะครับว่าเขาจะมาเป็นเจ้านายผมในอนาคต ไม่งั้นผมคงไม่ยอมดื่มกับเขาจนเมาแบบนั้นหรอก
“ผมเซ็นเอกสารหมดแล้วครับ ขอบคุณมาก อ่อแล้วก็ฝากคุณเอวาชงกาแฟเข้ามาให้ผมด้วยนะครับ” เขาพูดจบผมก็รับคำแล้วออกไปชงกาแฟมาให้เขาครับ พี่นิดบอกว่าคุณบั้มดื่มแต่กาแฟดำ ผมจึงไม่ได้ใส่ไรเพิ่ม แล้วก็เอาไปให้เขาที่ห้องทำงาน
“ขอบคุณครับ” เขายิ้มให้ผมแต่สายตาของเขามันดูน่ากลัวแปลกๆ เห็นดังนั้นผมจึงรีบขอตัวออกจากห้อง แต่เขาก็พูดดักทางผมก่อน
“คุณคือ คนคืนนั้นสินะครับ”
“คะ..คืนไหนครับ คุณคงจำคนผิด ผมเพิ่งเคยเจอคุณครั้งแรก” เขาพูดแบบนี้แสดงว่าเขาจำผมได้น่ะสิ
“หรือคุณ อยากให้ผมฟื้นความจำคืนนั้นให้คุณกันล่ะครับ น้องเอวา”
“นี่คุณ!!!” ผมเรียกเขาอย่างหัวเสีย มาฟื้นความจำอะไรกัน “นี่มันที่ทำงานนะครับ ให้เกียรติกันบ้าง ผมไปล่ะ” พูดจบผมก็เดินออกมาเลยครับผู้ชายอะไรน่าโมโหที่สุด
“น้องเอวาเป็นไรรึเปล่า” พี่นิดถามขึ้นครับ
“เปล่าครับพี่นิด แหะๆ” แล้วผมก็อยู่ทำงานด้วยอารมณ์บูดๆ ตลอดช่วงบ่ายเลยครับ
