My enemy หนีตายไปพร้อมชายที่เกลียด #นกฟีนิกซ์จะจิกไลม่อน : โลมาตัวสีเขียวที่ว่ายอยู่ในทะเลสีชมพู

นิยายสั้นบู๊ แอ็คชั่น สงคราม (Action/ War) นิยายสั้นวาย ชาย-ชาย (YAOI)

“แม่งเอ้ย ทำไมกูต้องมาหนีตายกับมึงด้วยวะ” ผมบ่นออกไปอย่างตัดพ้อ

“แล้วกูเต็มใจมามากมั้ง หยุดพูดมากแล้วยิงให้มันโดนสักทีเถอะ” นั่นไง!!! ผมบอกแล้วไงครับว่าไอ้นี่มันปากร้าย !!!!!!

เราขับหนีมือปืนอยู่นานแล้ว แต่ตอนนี้มันก็ยังคงตามผมไม่เลิกแถมยังตามมาแบบติดๆอีกด้วย ไม่รู้ว่าเพราะมือปืนคนนี้มันฝีมือดีหรือเป็นเพราะผมกับไอ้ฟินิกซ์ที่มัวแต่ทะเลาะตบตีกันอยู่นั่นแหละ ถึงสลัดมือปืนนั่นไม่หลุดสักที

“ไอ้ไลม่อน มึงยิงให้มันโดนล้อบ้างได้ไหม อย่ายิงแต่อากาศแบบนั้น” ฟินิกซ์เอ่ยต่อว่าผม

“ ก่อนจะมาด่ากู ช่วยแหกตาดูด้วยว่าตัวเองขับรถแบบไหน ส่ายไปส่ายมาแบบนั้น คงจะเล็งได้มั้ง” ผมเอ่ยตอบคนข้างๆไปอย่างเอือมๆ ก็ดูสิครับ มันขับรถเดี๋ยวหักซ้าย เดี๋ยวหักขวาอยู่นั่นแหละ

“กูขับดีแล้วนะ มึงนั่นแหละที่… — ฉิบหายแล้วไง !! ” มันหยุดประทะคารมกับผมแล้วหันไปสนใจกับถนนตรงหน้าพร้อมกับเพิ่มความเร็วจนสุด เพราะตอนนี้รถของมือปืนนั่นมันอยู่ห่างกับผมแค่ 3 เมตรเท่านั้น

“ฟินิกซ์ มึงหักเลี้ยวขวาเลย ทางนั้นมีท่าเรืออยู่” ผมเอ่ยบอกมัน เพราะเห็นว่าท่าเรือนี้ค่อนข้างวุ่นวายและคนพลุกพล่านพอที่เราจะหนีไปได้

“จัดไปสหาย !!! ” มันเอ่ยขึ้นเชิงประชดประชันแต่ก็ยอมทำตามอย่างที่ผมบอก
.
.
.

ทันทีที่หันพวงมาลัยมาในทางที่จะไปท่าเรือ ระยะห่างระหว่างรถสองคันที่กำลังไล่ล่ากันอย่างดุเดือดก็ไกลกันออกไปจนมันยังพอให้ผมใจชื้นขึ้นมาอยู่บ้างว่าชีวิตของผมจะไม่แตกสลายไปตั้งแต่อายุยังน้อย

“ทิ้งรถไว้ที่นี่แล้วขึ้นเรือ” ฟินิกซ์เอ่ยขึ้น

“ห๊ะ !! มึงบ้าหรอ จะให้กูลงไปตายในน้ำทะเลอันเยือกเย็นแบบนั้น กูไม่เอาด้วยหรอกนะ” ผมตอบมันไปด้วยสีหน้าปฏิเสธสุดขีด ถ้าจะให้ไปไล่ล่ากันต่อในน่านน้ำที่กว้างใหญ่แถมหนีไปไหนไม่ได้อีก ผมไม่เอาด้วยหรอกนะ

“หรือมึงจะรอให้ไอ้เวรนั่นมายิงให้ตายตอนนี้เลย” คนผมเทาควันบุหรี่ข้างๆ เอ่ยขึ้นพร้อมเลื่อนสายตาไปทางหนุ่มชุดดำที่กำลังเดินหาอะไรบางอย่างอยู่ ทำให้ผมตัดสินใจได้ทันทีว่า…

“ มึงจะขึ้นลำไหนก็รีบเดินนำไป ”

“…” มันมองผมนิ่งๆแล้วส่ายหน้าเชิงเอือมๆ

“ เร็วๆสิวะ!!! ”

“ เออๆ” ว่าจบมันก็เดินนำผมไปที่เรือยอร์ชลำนึงที่จอดเทียบท่าอยู่