แอ๊ด…
ประตูไม้เลื่อนเปิดออกพร้อมเสียงขอบไม้เบียดพื้นกระเบื้องแสบแก้วหู แอลิสหันกลับไปมองก่อนจะพบว่าเป็นลีโอที่เดินเข้ามาในห้องพร้อมถอดฮู้ดและหมวกสีดำออก ดูเป็นแฟชั่นที่ไม่เหมาะกับชายผู้สุภาพเรียบร้อยที่เธอเห็นมาทั้งวันเลยแม้แต่นิด
ซ้ำยังมีลักษณะคล้ายกับภาพจากกล้องวงจรปิดในรายงานข่าวอีกต่างหาก และมันจะไม่น่าตกใจเลยแม้แต่นิดเดียว ถ้านั่นไม่ใช่ภาพของ ‘ฆาตรกรต่อเนื่อง’
“เริ่มกันเลยมั้ยครับ”
กริ๊ก!
เสียงลงกลอนประตูหน่วงไปทั้งหัวใจราวคำตัดสินโทษจากเบื้องบน
แอลิสเลิกคิ้ว ไม่อาจปิดบังความกลัวที่ปรากฏออกมาทางสีหน้าได้มิด ลีโอแลบเลียริมฝีปากทั้งสองข้างอย่างหื่นกระหาย หญิงสาวเริ่มมองเห็นชะตากรรมของตัวเอง ทว่าเธอยังไม่อยากจบชีวิตลงแค่นั้น
“คุณคิดจะทำอะไร” ดวงตาเรียวตวัดมองชายหนุ่มสลับกับภาพในทีวี ลีโอหุบยิ้มก่อนจะแย่งรีโมทเพื่อกดปิดสวิตช์
“ไม่ต้องกลัวนะครับ ผมจะบริการคุณประดุจเจ้าหญิง” น้ำเสียงยังคงนุ่มทุ้ม แววตายังคงลุ่มลึกเปี่ยมเสน่ห์ หากแต่เธอไม่อาจหลงใหลมันลงอีกแล้ว คนตรงหน้าเป็นฆาตรกร ลีโอเป็นฆาตรกร!
ขนอ่อนทั่วทั้งสรรพางค์กายลุกชันยามร่างหนาใหญ่ย่างเข้าหาเชื่องช้า แอลิสนั่งตัวสั่น มีความคิดที่ว่าควรลุกหนีแต่ร่างกายของเธอไม่อยู่ในการควบคุมอีกต่อไป
“ไม่ต้องกลัวนะครับ”
สัมผัสไม่พึงประสงค์ปัดป่ายไปทั่วผิวกายเนียนละเอียด เสื้อผ้าหลุดหล่นทีละชิ้น ยิ่งเวลาผ่านไปร่างกายของหญิงสาวยิ่งสั่นไหวอย่างไม่อาจควบคุม ในหัวจินตนาการเพียงจุดจบของชีวิตในห้องเหม็นอับ และสภาพศพที่เสียชีวิตอย่างผิดธรรมชาติ
หญิงสาวเริ่มร้องไห้ เธอออกแรงขัดขืนเมื่อลีโอยุ่มย่ามกับยอดถันของเธอ
“ทำไมล่ะครับ” ตั้งคำถามเสียงนุ่ม แอลิสตอบกลับด้วยเสียงร้องไห้ หยาดน้ำหลั่งใหลทั่วใบหน้า เธอใช้กำลังเฮือกสุดท้ายผลักชายหนุ่มจนพ้นตัว ตั้งท่าจะลุกหนี ทว่าฆาตรกรหนุ่มยื้อตัวกลับมาคร่อมร่างบอบบางอีกครั้ง เหยียดยิ้มสยอง
“มาทำให้ค่ำคืนของเราเป็นค่ำคืนสุดพิเศษกันเถอะ”
ลีโอขืนพรมจูบ แอลิสหันหน้าหนีจนสันกรามถูกยึดไว้ เธอถูกบังคับให้รับจูบโดยไม่เต็มใจ สู้กันไม่นานก็รวบรวมกำลังงับลิ้นจนได้กลิ่นคาวเลือด การกระทำนั้นกระตุ้นให้ฆาตรกรหนุ่มเดือดจัด จับล็อกลำคอของหญิงสาวแล้วออกแรงบีบเค้น ไร้ซึ่งความเมตตาแม้หญิงสาวจะตบตีร้องขอความช่วยเหลือโดยไร้เสียง กระทั่งลมหายใจเฮือกสุดท้ายถูกใช้จนหมดปอด การขัดขืนจึงสิ้นสุดลงเท่านั้น ลีโอหยุดใช้ความรุนแรงแล้วลูบผมหญิงสาวพร้อมรอยยิ้มละมุน
“เด็กดี”
ชายหนุ่มสงบลง แล้วเสพสมจากร่างไร้วิญญาณจนตนบรรลุถึงสรวงสรรค์
.
.
.
ลีโอจัดแจงยกร่างหญิงสาวนั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง เรือนผมตรงยาวระลงมาจนเกือบถึงพื้น มือหนาเอื้อมคว้ากรรไกรเหล็กจากกระเป๋าเสื้อฮู้ดแล้วบรรจงตัดผมทีละช่อพร้อมกับฮัมเพลงจังหวะอารมณ์ดี ผมสีบลอนด์ที่ถูกตัดขาดจากโคนตกกระทบพื้นห้องทีละช่อ ทีละช่อ กระทั่งบนหนังศีรษะเหลือเพียงเส้นผมสั้นกุด ลีโอยืนมองผลงานในกระจกแล้วเหยียดยิ้มเหี้ยมเกรียม
หลังได้มองผลงานอันเป็นที่น่าพึงใจ ฆาตรกรในร่างชายหนุ่มรูปงามก็จัดการทำลายร่องรอยหลักฐาน เช็ดทำความสะอาดเครื่องเรือน สวมฮู้ดและหมวกสีดำปกคลุมกาย หันมองสภาพที่เกิดเหตุเป็นครั้งสุดท้ายก่อนเปิดประตูออกไปอย่างเงียบเชียบ
.
.
.
สองเท้าก้าวผ่านล็อบบี้ออกไปจากโรงแรมได้อย่างง่ายดาย
โรงแรมราคาถูก ไม่มีกล้องวงจรปิด ไม่มีระบบรักษาความปลอดภัย และอานุภาพของสารระเหยซึ่งแทรกตัวอยู่ในอนุภาคของซองจดหมาย สารระเหยที่ส่งผลให้ผู้สูดดมเป็นเวลาติดต่อกันหมดสติคล้ายฤทธิ์ของยานอนหลับ
แสงสลัวทำให้ร่างชายหนุ่มปรากฏเงาพาดผ่านพื้นคอนกรีตตรงหัวมุมของโรงแรมเป็นสถานที่สุดท้าย ก่อนที่ฆาตรกรจะหนีหายไปจากที่เกิดเหตุอย่างไร้ร่องรอย
.
.
.
“มีหญิงสาวถูกฆ่าตายอีกแล้ว จากร่องรอยที่พบในที่เกิดเหตุคาดว่าเป็นฝีมือของ ‘Barber killer’ ประสานงานทีมสืบสวนด่วน” นายตำรวจรายงานสารที่ได้รับการประสานงานจากหน่วยท้องถิ่นทางโทรศัพท์
“มาถึงรายที่ 8 จนได้ ก่อเหตุใกล้ที่เดิมมาก มันท้าทายพวกเราแน่ ๆ”
“แล้วมันจะหยุดก่อเหตุเมื่อไหร่เนี่ย” นายตำรวจอีกนายยืดแขนคลายความปวดเมื่อยจากการเร่งเชื่อมโยงหลักฐานในการสืบคดีจนไม่ได้นอนทั้งคืน
“อย่าบ่นน่า” นายตำรวจบ่นเพื่อนพลางคว้าเสื้อคลุมมาสวม เตรียมพร้อมสำหรับการออกไปเก็บหลักฐาน
“เตรียมตัวด้วยนะ ‘ลีโอ’ เราจะออกไปเก็บหลักฐานด้วยกัน”
“รับทราบครับ หัวหน้า”
