Little Mermaid หัวใจของเธอขอฉันนะ : KANI

นิยายสั้นรักโรแมนติค (Romantic) นิยายสั้นแนวแฟนตาซี (Fantasy)

เวลาผ่านไป 5 ชั่วโมง ฉันทำความสะอาดบ้านทั้ง 5 ชั้นของคิรินจนสะอาดหมดจด เรื่องแค่นี้จิบๆ มาก ถ้าเทียบกับการว่ายน้ำอ้อมมหาสมุทรไปมาของฉันแล้ว 55555555555 ฉันตรวจสอบความเรียบร้อยของบ้านคิรินอย่างภาคภูมิใจ คิรินต้องรู้สึกดีขึ้นแน่ๆ และเขาจะต้องภูมิใจในความสามารถของฉันคนนี้ อิอิ

แล้วทันใดนั้นประตูห้องของเขาก็เปิดออกพอดี เขาตกใจของความสะอาดของบ้านมาก แล้วได้เดินดูทั่วบ้านด้วยตกตะลึงอย่างมาก  ส่วนฉันก็เดินยิ้มหน้าบานตามเขาไปด้วยความภาคภูมิใจ

“นี่เธอทำทั้งหมดนี่เองหรอ บ้าน่ะ!!! ผู้หญิงตัวเล็กๆ แบบเธอนี่มีเรื่องให้ทึ่งได้ตลอดเลยนะ” เขายังคงทำหน้าตาอึ้งทึ่งกับการทำความสะอาดบ้านของฉันอยู่ไม่หยุด

“ใช่แล้ว ฉันจะทำแบบนี้ให้นายทุกวัน โดยไม่รับค่าจ้างอะไรเลย ให้ฉันอยู่ที่นี่กับนายเถอะนะ” ฉันตอบพร้อมทำตาแป๋วแล้วยิ้มหวานให้เขา

“นี่เธอจะทำแบบนี้ทำไม หรือว่าเธอชอบฉันหรอ” !!!!!กรี๊ดดดดดด เขารู้ได้ไง ทำไมเขารู้ได้เขาเป็นหมอดูหรอ หรือมีพลังวิเศษ!!!

“นะ นะ นะนายรู้ได้ไง นายมีพลังวิเศษหรอ!!!”ฉันถามด้วยความตกใจแบบสุดๆ

“ฮะ นี่เธอชอบฉันจริงๆ หรอ ฉันแค่ถามเล่นๆ แล้วเธอจะมาชอบฉันได้ไงเราพึ่งเคยเจอกันเองนะ ปัญญาอ่อนหรอ!!!” เขาว่าฉันปัญญาอ่อนด้วยแหละ แต่ฉันไม่โกรธเขาหรอก เหล่าฝูงปลาในทะเลก็บอกฉันอย่างนี้ แล้วเขาแค่ถามเล่นๆ เองหรอกหรอเนี้ย ฉันดันซื่อบื้อยอมรับไปเลยซะนี่ อันดามันยัยบื้อเอ้ยยยย

“ใช่ฉันชอบนาย!! เพราะนายช่วยฉัน นายหล่อมากและใจของฉันมันเต้นตุบๆ ตอนลืมตามาเจอหน้านาย!!” ฉันพูดอะไรออกไปเนี้ย โอ้ยยยย แต่เขาหล่อจริงๆ นะ ฉันชอบเขาอ่ะ มุแง

“หละ หละหล่อ มาชมแบบนี้เลยก็ได้หรอ…ยัยนี่พูดตรงเกินไปแล้ว” เอ๊ะเขาน่าแดงอ่ะ แถมบ่นอุบอิบน่ารักชะมัดเลย

“นายเขินน่ารักจัง” ฉันพูดพร้อมยิ้มตาประกาย

“ยัยบ้า ฉันไม่คุยด้วยแล้ว” เขาหน้าแดงไม่หยุด แล้วเดินหนีเข้าห้องไป โอ้ยน่ารักไม่หยุดดดดด

หลังจากที่เขาเดินเข้าห้องแล้ว ฉันก็กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ และเต้นรำไปมาก่อนจะได้ยินเสียงใครสักคนขึ้น พี่ปลาการ์ตูนในตู้ปลานั้นเอง

“เธอเป็นนางเงือกนี่ ทำไมมาอยู่ในบ้านมนุษย์ในสภาพที่เป็นมนุษย์ได้” พี่ปลาการ์ตูนเอ่ยทักทายถามด้วยความสงสัย

“สึนามิเมื่อคืนทำให้ฉันถูกคลื่นซัดจนหมดสติ แล้วเขาไปช่วยฉันไว้ ฉันตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกเห็น แล้วฉันจะอยู่กับเขาที่นี่แหละ” ฉันตอบกลับไปด้วยความใจชื้นและเพ้อฝัน

“แต่เธอเป็นนางเงือกนะ ต้องอยู่ทะเลสิ….” ใช่พี่ปลาการ์ตูนพูดถูก มันทำให้สีหน้าฉันจืดลง ฉันลืมคิดไปเลยเพราะสักวันหนึ่งเขาต้องรู้แน่ว่าฉันไม่ใช่มนุษย์ เขาคงรับไม่ได้กับสัตว์ประหลาดอย่างฉันแน่

“แล้วฉันทำยังไงได้บ้างอ่ะ” ฉันตอบอย่างโอดโอย

“ได้นะ มีอยู่วิธีเดียวเท่านั้น” ตาของฉันลุกวาวอย่างมีความหวัง บอกมาสิๆๆๆ

“วิธีอะไรอ่ะ บอกฉันเถอะนะพี่ปลาการ์ตูน ฉันอยากอยู่กับเขาที่นี่ฉันชอบเขามากๆ เลย”

“ยัยเด็กซื่อบื้อ เธอนี่มันไร้เดียงสาจริงๆ แค่เขาช่วยชีวิตเอาไว้ทำไมชอบเขาเข้าง่ายๆ อย่างนี้นะ” ฉันถูกปลาด่าอีกแล้วอ่ะ