Latte or Americano [Coffeeverse] : ถักฝัน

นิยายสั้นวาย ชาย-ชาย (YAOI)

น้ำเหนือได้ยินสมาชิกโต๊ะด้านหลังตะโกนขึ้นมา พอจะจับใจความได้ว่าพวกเขามาจองที่ให้แล้ว สามารถมานั่งได้เลย ได้ยินดังนั้น น้ำเหนือจึงนั่งตัวตรงขึ้นทันที รู้สึกเกร็งตั้งแต่ปลายผมยันเล็บเท้าที่จิกลงบนรองเท้าอย่างห้ามไม่ได้ ในขณะเดียวกันก็ยังไม่สามารถผละสายตาออกจากใครอีกคนที่กำลังเดินใกล้เข้ามาอย่างช้าๆ

“ฮ่าๆๆ เกร็งอะไรขนาดนั้นอ่ะ” กันต์หัวเราะลั่นเมื่อเห็นเขานั่งตัวตรงเพราะความเกร็งเข้ามาแทนที่ เขาแทบกลั้นหายใจเมื่อดวงตากลมไร้ซึ่งกรอบแว่นบดบังคู่นั้นมองกลับมาทางเขา น้ำเหนือมั่นใจว่าเขาเห็นแววตาขี้เล่นครู่หนึ่งในดวงตาคู่นั้น

ไอซ์ตัดสินใจหันไปสบตากับน้ำเหนือ เมื่อเห็นอีกคนมองตนตั้งแต่เดินเข้าร้านมา เขารู้จักน้ำเหนือผ่านเฮงที่เป็นเพื่อนกับอีกคนมาตั้งแต่สมัยมัธยม ทุกครั้งที่เจอกัน เฮงมักจะพูดถึงเพื่อนของตัวเองให้เขาฟังโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด และทุกๆ ครั้งที่มีคลาสเรียนรวม น้ำเหนือมักจะนั่งถัดจากเขาไปด้านหน้าของเขาสองแถวเสมอ ถามเอาจากเฮงจึงได้รู้ว่าอีกคนเรียนปีสี่คณะนิเทศศาสตร์ เขาไม่ปฏิเสธว่ารู้สึกสนใจอีกคนไม่น้อย ไม่ว่าจะเป็นดวงตาคมกริบราวกับเหยี่ยว รูปร่างสูงสมส่วนที่มักจะได้เห็นเวลาที่อีกคนต่อแถวส่งงานก่อนหน้าเขา หรือแม้แต่ร่างกายหนาที่ถูกพรางด้วยเสื้อนักศึกษาตัวใหญ่ ทุกอย่างล้วนดึงดูดเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกับอีกคนในชั้นเรียนครั้งนั้น

มองไปเรื่อยๆ ถึงได้รู้ว่าอีกคนเป็นเด็กเรียนมากกว่าที่คิด ถึงร่างสูงที่นั่งด้านหน้าของเขาจะไม่ได้สวมแว่นตาหนาเตอะเช่นเขา แต่สมุดเลคเชอร์ที่เต็มไปด้วยร่องรอยการจดบันทึกตรงหน้าก็สามารถบ่งบอกได้ เมื่อเขาขอยืมสมุดเล่มนั้นมาคัดลอกในส่วนที่จดไม่ทัน ลายมือยึกยือที่ดูก็รู้ว่ารีบเขียนมากทำให้เขาหลุดหัวเราะออกมา ไม่คิดว่าเด็กเรียนคนนั้นจะมานั่งดริ้งค์ในร้านกึ่งบาร์แบบนี้ด้วย

เขาไม่ปล่อยให้การเจอกันในครั้งนี้เสียเปล่า ไหนๆ อีกไม่ถึงเดือนเขาก็จะจบแล้ว ขอเลือกควงคนที่ตนเองเฝ้ามองมาตั้งแต่ปีหนึ่งในวันจบก็แล้วกัน เขาตั้งใจที่จะเดินผ่านน้ำเหนืออย่างใกล้ชิดมากที่สุด ยกมารยาชิ้นสำคัญขึ้นมาใช้ด้วยการปล่อยโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูลงบนตักแกร่งของอีกคน

“ขอโทษนะครับ มันหลุดมือน่ะ” กล่าวออกไปพลางลอบขำร่างหนาที่สะดุ้งสุดตัวเมื่อโทรศัพท์เครื่องสวยตกลงบนตักของตัวเอง

“ไม่เป็นไรครับ” น้ำเสียงตะกุกตะกักที่ตอบกลับมา เรียกร้อยยิ้มพึงพอใจจากร่างบางได้เป็นอย่างดี

ไอซ์เฝ้ามองปฏิกิริยาของอีกคน ตั้งแต่มือหนาสั่นเครือที่กำลังหยิบมือถือขึ้น ดวงตาตื่นตระหนกที่อีกฝ่ายพยายามซ่อนมันไวเด้วยรอยยิ้มยามที่ยื่นมันคืนมาให้กับเขา เขายื่นมือไปรับ ลอบสัมผัสแผ่วเบาที่หลังมือของคนตรงหน้า ก่อนจะเห็นแววตาราวกับหลงใหลในดวงตาคมของอีกฝ่าย เขาก้มหัวขอบคุณอีกฝ่ายและเตรียมที่จะหันหลังเดินต่อไป แต่สัมผัสแน่นๆ ที่ดึงข้อมือของเขาไว้ทำให้เขาต้องหันกลับไปอีกครั้งพร้อมมองอีกคนด้วยความสงสัย

“คุณเป็น Coffee เหรอ” คำถามที่อีกคนถามออกมา ทำให้เขาเบิกตาว้างขึ้นพลางก้มมองข้อมือ ที่ถูกกอบกุมด้วยมือใหญ่ของอีกคน

ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าอีกคนเป็น Cup การสัมผัสเมื่อสักครู่จึงทำให้เกิดการ Cupping โดยบังเอิญ น้ำเหนือปล่อยข้อมือของเขาลง

“อืม คุณคงได้รับอโรม่าของผมแล้วสินะ” เขายิ้มให้กับอีกคน

“มันคือ Hazelnut Latte” น้ำเหนือบอกกับเขา เขาพนักหน้ารับ เพราะรู้ดีอยู่แล้วว่าตัวเองมีอโรม่าเป็นรสชาติอะไร เพราะอีกคนไม่ใช่คนแรกที่เขาทำการ Cupping ด้วย

“คงไม่ถูกใจคุณหรอก คุณชอบอเมริกาโน่นี่นา” ไอซ์ว่าพลางขยับยิ้มบางส่งให้กับอีกคน

“เปล่า ผมชอบมันนะ” น้ำเหนือรีบตอบพลางจ้องลึกเข้ามาในดวงตาของเขาอย่างมีความหมาย เสียงโห่จากคนรอบข้างทำให้ไอซ์รู้สึกเขินอาย กระซิบบอกกับอีกคนอย่างแผ่วเบา ก่อนจะเดินไปยังโต๊ะของตัวเองราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

‘กินเลี้ยงเสร็จแล้วเจอกันหน่อยนะ’