โดย : กอหญ้า
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media & เติมฝัน (termfun.com)
~~~~“ทำไมแค่ลมเพียงแผ่วเบายังทำให้เหน็บหนาว
แค่เพียงแผ่นฟ้าที่ว่างเปล่ายังทำให้มีน้ำตา
ทำไมมันช่างเปราะบางเหลือเกิน
อ่อนแอจนเกินจะเข้าใจ”~~~~
เช้าวันศุกร์ที่สดใส ที่มหาลัยของเรามีงานคอนเสิร์ตบริเวณหน้าตึกคณะวิทยาศาสตร์ งานสัปดาห์วันวิทยาศาสตร์ ปีนี้มหาลัยของเราเล่นใหญ่ ไม่น้อยหน้าไปกว่ามหาลัยอื่นๆ ถึงขั้นจัดคอนเสิร์ตเชิญศิลปินดังอย่างพี่ๆ วง Bodyslam มาเล่นเลยทีเดียว ผมได้ยินเสียงเพลงดังขึ้น และทันทีผมก็รู้ว่า นี่คือเพลงเปราะบาง เพราะผมเป็นแฟนคลับตัวยงของวงนี้ และแน่นอนว่าเมื่อได้ยินเสียงเพลง แปลว่าคอนเสิร์ตได้เริ่มขึ้นแล้ว
ผมได้ชวนเพื่อนๆ ไปดูคอนเสิร์ตด้วยกัน เพราะศิลปินที่ชื่นชอบมาทั้งที ผมจะพลาดได้ไง
“ไอ้ที ไปดูคอนเสิร์ตกับกูหน่อยนะๆๆๆๆๆ” ผมทั้งชวนทั้งดึงแขนไอ้ทีเพื่อนของผม ที่กำลังนั่งเล่นเกมกับเพื่อนอีก 2-3 คน
“พี่เค้าเล่นแล้วหรอวะ มึงรอกูแป๊บ” ไอ้ทีก็ยังไม่เลิกเล่นเกม บอกให้ผมรอมันเล่นเสร็จก่อนค่อยจะพาไป
“เฮ้ย เร็วดิวะ คอนเสิร์ตจะจบก่อนกู” ผมตื่นเต้นมากที่จะได้ดูพี่ๆศิลปินในดวงใจ จึงเซ้าซี้พวกมันไม่หยุด
“มึงจะรีบไปไหนวะไอ้เพิร์ธ กูได้ยินมาว่าคอนเสิร์ตเพิ่งเริ่ม” โถ่ ก็พวกมึงไม่เข้าใจอารมณ์ศิลปินในดวงใจมานิ พวกมึงแม่ง กูไม่ง้อก็ได้วะ ผมตัดสินใจทันทีว่าผมต้องรีบไปดูคอนเสิร์ตละ คนเดียวก็เอาวะ
“เอองั้นเดี๋ยวกูไปรอ พวกมึงรีบตามมานะ” ผมไม่รีรอ รีบวิ่งแจ้นไปหน้าคอนเสิร์ตทันที อ่อผมยังไม่แนะนำตัวอย่างเป็นทางการสินะครับ ผมชื่อเพิร์ธ หนุ่มหน้าตาดี ปี 2 คณะสถาปัตย์ ผมเป็นคนง่ายๆ เข้ากับคนอื่นง่าย คุยง่าย กินอะไรง่ายๆ แต่ถ้าจะแอบกินผมอ่ะ บอกเลยว่า ไม่ง่ายนะค้าบบบบ เพราะเกิดมาอายุ 20 ปี ผมยังไม่เคยเสียตัวให้ใครนะบอกไว้ก่อน
.
.
.
ณ หน้าเวทีคอนเสิร์ต
“สวัสดีครับน้องๆทุกคน” พี่ตูน นักร้องนำ กล่าวทักทายพวกเราๆ ชาวแฟนคลับที่มายืนส่งเสียงปรบมืออยู่ด้านล่าง
“สวัสดีครับพี่” ผมไม่รอช้า ส่งเสียงตอบกลับพี่ตูนอย่างทันที พี่ตูนบนเวทีเท่ห์มากๆ ไม่แปลกใจเลยที่พี่เขาจะมีฐานแฟนคลับมากมายขนาดนี้
หลังจากที่พี่ๆเขาทำการแสดงไปได้ 3-4 บทเพลง พวกไอ้ทีก็ได้มาหาผมพร้อมกับเพื่อนๆพวกที่เล่นเกมอยู่ด้วยกัน ผมหันไปยิ้มรับรู้ว่าพวกมันมาแล้ว พร้อมกับกลับมาสนใจการแสดงที่อยู่ตรงหน้าของผม ศิลปินคนโปรด เฉิดฉายบนเวที ชีวิตนี้ถือว่าผมคอมพลีทแล้วกับการที่ได้เห็นภาพเหล่าคนที่เห็นทุกวันในโปสเตอร์ที่หัวเตียง ออกมาโลดแล่นในชีวิตจริง วันนี้ผมจึงได้อารมณ์ดีมากเป็นพิเศษ
“สนุกกันมั้ยครับทุกคน” พี่ตูนยังคงเรียกเสียงกรี๊ดของแฟนๆเช่นเคย และแน่นอนว่าผมต้องไม่พลาดที่จะตอบรับพี่เขาไป
“สนุกค้าบ”
“สนุกเวอร์ไปป่ะวะ” หลังจากที่ผมได้ส่งเสียงตอบรับพี่เขาอย่างสนุกสนาน จู่ๆ ก็มีเสียงของใครไม่รู้ พูดอยู่ข้างๆ ผม ราวกับจงใจให้ผมได้ยิน ผมจึงหันไปมองด้วยท่าทีงุนงงว่า ใครวะ ทำไมปากดีขนาดนี้ และสิ่งที่ผมได้เจอก็คือ ไอ้คนที่พูดเมื่อกี้ว่าผมสนุกเวอร์เกินเบอร์อ่ะ มันคือไอ้เจ้นท์ เพื่อนของไอ้ที เรียนอยู่ศิลปกรรมศาสตร์ ผมไม่คิดว่าจะมาเจอไอ้หมอนี่ในงานคอนเสิร์ต เพราะไอ้ทีเล่าให้ผมฟังตลอด ว่าไอ้หมอเนี่ย เป็นคนโลกส่วนตัวสูงสุดๆ มนุษยสัมพันธ์แย่มากๆ เรื่องหน้านิ่งกวนส้นตีน นี่สุดๆ เหอะๆกวนตีนกูหรอ ได้! กูจัดให้
“เอ้า เจ้นท์ มาด้วยหรอ” ผมรีบตีสองหน้าทำตัวดีขึ้นมาทันที ทั้งที่ในใจอยากจะด่าเต็มทน ผมชอบนักไอ้พวกหน้านิ่งๆ ไร้ความรู้สึกทางโลกเนี่ย อย่างมันต้องเจอกับผม นิ่งมากนักใช่มั้ย ได้ เจอกู ลืมบอกทุกคนไปว่านี่เป็นการเจอกันครั้งแรกของผมกับไอ้เจ้นท์ แต่ถึงแม้พวกเราจะไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อน แต่ก็เคยเห็นกันในรูปมาบ้างแหละ เพราะเรารู้จักกับไอ้ทีทั้งคู่
