Bipolar ไบโพล่า : NTPS P.

นิยายสั้นแนวสืบสวน สอบสวน (Suspense/ Mystery/ Crime) นิยายสั้นแนวเขย่าขวัญทางจิตวิทยา (Psychological Thriller/ Minerva)

สถานที่แรกที่ธีสิสมาสืบคือสถานที่เกิดเหตุ  มันเป็นตึกร้างในซอยไม่ไกลจากถนนเลี่ยงเมืองมากนัก  คนร้ายนี่ใจกล้าพอสมควรเลยนะ ไม่กลัวสักนิดว่าจะมีคนเห็น

เขาพยายามจะหาที่ที่คิดว่าจะมีกล้องวงจรปิดที่พอจะมองเห็นถนนเส้นนี้ได้ หรือถนนใหญ่ก็ยังดี  ถึงแม้ว่ามันจะยากมากก็ตาม  ถ้าหากเป็นเหมือนในซีรีย์เกาหลีที่มีกล้องวงจรปิดติดอยู่ทั่วเมือง  ไม่เกินพรุ่งนี้เขาก็คงได้ตัวคนร้ายแล้ว  แต่ที่นี่ไม่ใช่เกาหลี  และเราก็ไม่ได้อยู่ในซีรีย์เรื่องไหนด้วย

ธีสิสพยายามมองไปรอบ ๆที่เกิดเหตุ  มันเป็นแค่ตึกที่ยังสร้างไม่เสร็จ ถึงจะใกล้กับถนนใหญ่ แต่รอบ ๆนี้เขามองไปทางไหนก็ไม่เห็นร่องรอยของกล้องวงจรปิดอยู่เลย  แม้แต่บ้านหลังใหญ่ที่อยู่ใกล้กัน ก็ไม่มีกล้องวงจรปิดที่หันออกมาทางถนนซักตัว

หรือคนร้ายจะรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว

ไม่มีทางเลือก เขาต้องไปขอดูกล้องจากถนนใหญ่  เขาต้องลองขอความช่วยเหลือจากสารวัตรเอกซะแล้ว

.
.
.

ไม่ลองก็ไม่รู้

ตอนนี้ธีสิสขับรถมาจนถึงสำนักงานตำรวจที่เขาทำงานอยู่  เขาลงจากรถกระบะคู่ใจแล้วก็รีบตรงดิ่งไปที่แผนกทางหลวงทันที  แผนกนี้เป็นแผนกใหญ่ ใหญ่ถึงขนาดที่มีตึกเป็นของตัวเองเลยทีเดียว  ผิดกับแผนกปราบปรามยาเสพติดของเขา  นอกจากตำรวจที่อยู่โรงพักนี้มานานแทบไม่มีใครรู้จักตำรวจในแผนกนี้ด้วยซ้ำ เพราะเราไม่มีโต๊ะ ไม่มีห้องของแผนก และหลีกเลี่ยงการพบปะผู้คนในแวดวงตำรวจให้มากที่สุด  หนอนมีอยู่ทุกที่  เกิดไปที่แกงค์ค้ายาแล้วมีคนรู้ว่าพวกเขาเป็นตำรวจ  คงได้ตายก่อนที่จะมีโอกาสได้จับใครในนั้น

“สารวัตรเอก สวัสดีครับ”

“อ่าว ธีสิสไม่เห็นหน้าเห็นตาซะนาน ลมอะไรพัดมาถึงนี่หละ”

สารวัตรเอกรับคำทักทายอย่างคนที่คุ้นเคยกัน  สารวัตรเอกอยู่ส.น.นี้มานานแล้ว  หวังว่าสารวัตรคนนี้จะช่วยเขาได้นะ

“สารวัตรครับ ผมมาขอความช่วยเหลือ”

“หืม คนอย่างนายต้องการความช่วยเหลือด้วยรึไง สารวัตรคนเก่งแห่งหน่วยปราบปรามยาเสพติด”

สารวัตรเอกถามอย่างหยอกเย้า ก็เขาแปลกใจจริง ๆ ร้อยวันพันปี ธีสิสไม่เคยขอความช่วยเหลือจากใคร แล้ววันนี้มาขอให้เขาช่วยทั้งทีต้องหยอกหน่อย  เดี๋ยวจะเอาไปอวดเมียที่บ้านด้วยว่าสารวัตรธีสิสที่เมียแอบปลื้มมาขอให้เขาช่วย

“ได้สิ อยากให้ช่วยอะไรหละ”

“ผมขอดูภาพของกล้องวงจรปิดเมื่อคืนของถนนเลี่ยงเมืองได้ไหมครับ”

“ทำไมถึงอยากดูหล่ะ เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า”

น้ำเสียงของสารวัตรเอกฟังดูจริงจังขึ้นมาเล็กน้อย  เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่จะขอแล้วให้เลยได้ เขาต้องทำบันทึกทุกครั้งที่เปิดกล้องดู

“ณดลลูกน้องผม ถูกแทงแถวถนนเลี่ยงเมือง แต่ดูเหมือนคนทำจะไม่ได้หวังให้ตายครับ คดีนี้ก็เลยกลายเป็นคดีทำร้ายร่างกายไปแล้ว”

“คดีทำร้ายร่างกายหรอ อืม พอเข้าใจแล้ว”

“ครับ ตอนนี้ผมกำลังหาตัวคนร้ายก่อนที่มันจะหนีไปได้ ผมต้องรีบหาด้วยครับ อีกสองสามวันผมก็ต้องลงพื้นที่อีกแล้ว”

ธีสิสพยายามอธิบายเรื่องราวต่าง ๆอย่างกระชับ เพื่อที่สารวัตรจะได้เห็นใจเขากับณดลบ้าง  งานนี้คนที่เขาพอจะพึ่งได้ก็มีแค่สารวัตรเอกคนเดียวแล้ว เพราะด้วยนิสัยของเขา ไม่ได้สนิทกับใครมากพอที่จะขอความช่วยเหลือเรื่องพวกนี้ได้

“โอเค  แต่เดี๋ยวจะให้จ่าหวังช่วยนายดู ขอโทษที่ฉันต้องทำแบบนี้นะธีสิส ฉันไม่ได้ไม่ไว้ใจอะไรหรอกนะ ไฟล์นี้เป็นไฟล์สำคัญ ยิ่งของเมื่อคืนนี้หน่วยฉันยังไม่ตรวจเลย ถ้าหายนี่ซวยกันทั้งหน่วยแน่”

“ครับ ขอบคุณครับสารวัตร”