ใช้เวลาเพียงสามสิมนาที ธีสิสก็สามารถขับรถมาถึงโรงพยาบาลที่ณดลรักษาตัวอยู่ แม้ว่าบ้านของเขาจะอยู่ห่างจากที่นี่ถึงหกสิบกิโลเมตรก็ตาม เขาปิดประตูรถกระบะคู่ใจแล้วรีบเดินไปตึกผู้ป่วยพิเศษทันที ตอนนี้เขาแทบจะวิ่งอยู่แล้ว แต่ก็กลัวไปชนคนอื่นเข้า แล้วจะยิ่งทำให้เสียเวลามากกว่าเดิม
เมื่อมาถึงตึกที่ว่าธีสิสก็รีบกดลิฟต์รัวด้วยความร้อนใจ เขารู้ดี ว่าถึงกดมันเป็นสิบครั้ง ก็ไม่ได้ช่วยให้ลิฟต์มารับเขาเร็วขึ้น แต่ทำยังไงได้ ตอนนี้เขาร้อนใจจะแย่อยู่แล้ว ไม่รอช้า ธีสิสรีบเดินไปทางด้านขวามือเพื่อใช้บันไดแทนทันที เขาขึ้นบันไดมาจนถึงชั้นสี่ มองไปรอบ ๆ ก่อนจะเห็นห้องที่ติดป้ายสีทองไว้ว่า VIP3 พร้อมกับชื่อผู้ป่วยบนกระดาษสีขาวด้านล่างป้ายสีทองแผ่นนั้น
นี่เป็นห้องณดลไม่ผิดแน่
ก็อก ก็อก ก็อก
เสียงเคาะประตูสามครั้งดังขึ้นก่อนที่มันจะอ้าออกพร้อมกับการมาของ ธีสิส น้ำตาลเห็นดังนั้นเธอก็รีบเดินไปหาเขาทันที
“สวัสดีค่ะ คุณธีสิส”
“ครับ ณดลเป็นยังไงบ้าง”
ชายหนุ่มถามอย่างร้อนใจ ถึงแม้ภายนอกใบหน้าของเขาจะนิ่งเรียบ แต่แววตานั้นปิดบังความห่วงใยที่มีต่อณดลไว้ไม่มิด
“ตอนนี้หมอบอกว่าพ้นขีดอันตรายแล้วค่ะ พี่ดลถูกแทงไปสี่แผล แผลใหญ่แต่ไม่โดนจุดสำคัญ แต่ก็ทำให้เสียเลือดไปเยอะมาก ตอนนี้เลยยังไม่ได้สติค่ะ”
“แปลว่าณดลจะไม่เป็นไรใช่ไหมครับ แค่รอให้ฟื้นใช่รึเปล่า”
ธีสิสถามออกไปอย่างมีความหวัง
“ค่ะ หมอบอกว่าอีกไม่นานก็คงฟื้นแล้ว ไม่รู้ว่าใครมาทำแบบนี้กับพี่ดล ทั้งที่พี่ดลไม่เคยไปมีเรื่องกับใครแท้ ๆ หรือว่าจะเป็นพวกค้ายาที่เคยจับคะ”
หญิงสาวถามอย่างสงสัย เธอไม่เข้าใจว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นได้ยังไง ณดลเป็นตำรวจที่หน่วยปราบปรามยาเสพติดมาหลายปี จับพวกค้ายามาก็มาก แต่ไม่เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน ทว่าในตอนนี้นอกจากพวกค้ายา เธอก็นึกไม่ออกแล้วว่าณดลจะโดนใครทำร้ายได้ เพราะเค้าไม่มีศัตรูที่ไหนเลย
“ผมว่าเราอย่าเพิ่งสรุปไปเองดีกว่าครับ น้ำตาลแจ้งตำรวจรึยัง”
“ยังเลยค่ะ มัวแต่ห่วงจนลืมไปเลย ยังดีที่ตั้งสติให้โทรหาคุณก่อนได้ เพราะพี่ดลโทรหาคุณเป็นสายสุดท้ายก่อนที่จะถูกพาส่งโรงพยาบาลหนะค่ะ”
“หืม โทรหาผมหรอครับ”
ธีสิสถามอย่างแปลกใจ พลางหยิบโทรศัพย์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาดู ตั้งแต่ตอนที่รับสายจากน้ำตาล เขาไม่ได้มองโทรศัพท์เลยแม้แต่น้อย
อ่า ดลโทรหาเขาจริง ๆ
“ดลโทรหาผมจริงๆ ด้วย”
เขาพูดอย่างรู้สึกผิด ถ้าเขารับสาย เรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น
“คุณน้ำตาลรีบโทรแจ้งตำรวจเถอะครับ เดี๋ยวผมเฝ้าดลให้”
“ค่ะ”
หญิงสาวเดินออกจากห้องไปเพื่อโทรแจ้งตำรวจ จากคำพูดของธีสิส เธอว่าเขาคงอยากจะอยู่กับณดลตามลำพัง
