หมวดภาธรเดินสำรวจห้องของเพียงฟ้าอีกรอบ ตอนนี้เขาให้คนไปขอดูกล้องวงจรปิดของทางหอเรียบร้อยแล้ว และเมื่อเวลาผ่านไปสักพักนายตำรวจคนหนึ่งก็เดินเข้ามารายงานว่าได้ขอดูกล้องวงจรปิดแล้ว เขารีบไปที่ห้องซึ่งเป็นสำนักงานของหอนี้ทันทีเพื่อดูกล้องวงจรปิด
.
.
.
“พอดีกล้องหลายๆ ตัวที่ชั้นนั้นเสียน่ะค่ะคุณตำรวจ ดีนะคะที่กล้องบริเวณหน้าห้องของคุณเพียงฟ้าสามารถใช้ได้เป็นปกติ” ผู้ดูแลหอคนหนึ่งเอ่ย ผู้หมวดภาธรและตำรวจอีกสามนายยืนล้อมจอคอมพิวเตอร์เพื่อดูภาพจากกล้อง
จากภาพในกล้องวงจรปิด ปรากฏภาพของเพลงที่มาหาเพียงฟ้าในเวลาประมาณห้าโมงเย็นและกลับออกไปตอนประมาณหนึ่งทุ่มห้านาที หลังจากนั้นเวลาประมาณสองทุ่ม…นพ อดีตแฟนหนุ่มของเพียงฟ้าก็มา จากกล้องจะเห็นเพียงฟ้าที่ใส่แมสและสวมหมวกใบใหญ่ปกปิดหน้าออกมาต้อนรับและหลังจากนั้นไม่เกินห้านาทีนพก็ออกมาจากห้อง
ถัดมาเมื่อเวลาล่วงเลยมาจนถึงประมาณสามทุ่ม..มิวก็เป็นคนต่อไปที่มา มิวไม่ได้เข้าไปในห้อง เธอเพียงแค่ส่งเงินจำนวนหนึ่งให้เพียงฟ้าและกลับออกไป
ข้าวเป็นคนสุดท้ายที่มาหาเพียงฟ้าพร้อมกับกระเป๋าผ้าใบใหญ่ เธอเปิดประตูเข้าไปในห้องของเพียงฟ้าเองโดยที่ไม่รอให้เจ้าของห้องออกมาเปิด ข้าวอยู่ในนั้นนานประมาณครึ่งชั่วโมงก่อนจะเดินออกมา
ภาพในกล้องไม่ปรากฏว่าใครมาหาเพียงฟ้าอีกจนกระทั่งเวลาประมาณห้าทุ่ม เพลงก็กลับมาที่ห้องของเพียงฟ้า ภาพจากกล้องชี้ให้เห็นว่าเธอเคาะประตูเรียกเพียงฟ้าอยู่นานกว่าจะตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป หลังจากนั้นผู้คนก็แตกตื่นและพากันมาดูต้นเหตุของเสียงกรี๊ด
ถ้าดูจากภาพในกล้องเช่นนี้ก็ชี้ชัดได้ว่าผู้ต้องหาอาจจะเป็นข้าวที่มาพบเพียงฟ้าเป็นคนสุดท้าย แต่มันจะง่ายขนาดนั้นเชียวหรือในเมื่อมีดที่อยู่ในที่เกิดเหตุมีลายนิ้วมือของทั้งสามคน
.
.
.
ในขณะนี้ด้านหน้าของหมวดภาธรมีร่างของผู้ต้องสงสัยทั้งสามคนนั่งอยู่ที่เก้าอี้คนละตัว ท่าทางของข้าวและมิวนั้นดูไม่ทุกข์ร้อนอะไร ในขณะที่นพนั้นมีคราบน้ำตาเปรอะเปื้อนอยู่บริเวณหางตา
“เดี๋ยวผมจะขอสอบปากคำพวกคุณทีละคนนะครับ” ผู้หมวดภาธรเอ่ย ซึ่งทั้งสามก็ดูจะให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี