แก้วกระเบื้อง : จมออน

นิยายสั้นวาย ชาย-ชาย (YAOI)

หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จบีมก็นั่งพักดูทีวีเพื่อย่อยอาหาร หลังจากรายการโปรดจบเขาจึงลุกขึ้นไปแต่งตัวเพื่อจะหาซื้ออุปกรณ์ในการซ่อมแก้วที่ร้านขายเครื่องเขียนใกล้ๆ พร้อมกับซื้อมือถือเครื่องใหม่

หลังจากเลือกซื้อของเสร็จแล้ว บีมตัดสินใจแวะซื้อกาแฟที่ร้านกาแฟใต้คอนโด เขารู้สึกอ่อนเพลียเหลือเกิน แถมตาที่บวมมันยังทำให้เขารู้สึกง่วงตลอดเวลาอีกด้วย เมื่อได้กาแฟเย็นที่ต้องการแล้วเขาจึงขึ้นลิฟท์เพื่อกลับห้อง

“เดี๋ยวก่อนครับ รอผมด้วย” ชายหนุ่มร่างสูงรีบเอ่ยบอกขณะที่วิ่งมายังลิฟท์ บีมเห็นดังนั้นจึงกดเปิดประตูลิฟท์เพื่อรอเขา

“ขอบคุณนะครับ” ชายหนุ่มคนนั้นหันมาขอบคุณ บีมจึงพยักหน้าตอบกลับไป

ไม่นานนักประตูลิฟท์ก็เปิดออกที่ชั้น 15 ชายหนุ่มร่างสูงเป็นคนเดินออกไปก่อนเขาจึงเดินตามออกมา บีมเดินก้มหน้ามองพื้นไปเรื่อยๆ ตามนิสัยก่อนจะชนเข้าอย่างจังกับแผ่นหลังกว้างจนกาแฟที่อยู่ในมือนั้นหกเลอะเทอะไปหมด

“นี่คุณ !! ” บีมเรียกอีกฝ่ายด้วยความไม่พอใจ ทำไมเขาต้องมาซวยซ้ำซากในวันแบบนี้ด้วย

“อ๊ะ ผมขอโทษครับ พอดีผมเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ใหม่เลยจำเลขห้องไม่ค่อยได้” เขารีบหันมาขอโทษ

“แล้วเจอห้องรึยังล่ะ” บีมขมวดคิ้วถามเสียงแข็ง

“เจอแล้วครับ ห้องนี้แหล่ะ”ชายหนุ่มหันหน้าเข้าประตูห้องที่อยู่ข้างๆ ก่อนจะกดรหัสแล้วเปิดประตูเดินเข้าไป ทิ้งให้บีมมองตามด้วยความสับสน

“เข้ามาสิครับ ยิ่งคุณยืนตรงนั้นกาแฟยิ่งเลอะทางเดินนะครับ” บีมถอนหายใจก่อนจะเดินเข้าห้องไปอย่างเสียไม่ได้

“รอผมตรงนี้แปปนึงนะครับ” ชายหนุ่มแปลกหน้าเอ่ยบอกก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องนอนแล้วออกมาพร้อมกับผ้าเช็ดตัวสีน้ำตาล

“คุณวางของบนเค้าน์เตอร์แล้วเช็ดตัวก่อนเถอะครับ” บีมทำตามที่อีกฝ่ายอย่างว่าง่าย เขาวางของลงก่อนจะยื่นมือไปรับผ้ามาเช็ดร่างกายที่เปียกชุ่ม พอเช็ดจนหายเปียกแล้วจึงยื่นผ้าคืน

“คุณเข้ามานั่งก่อนนะครับ เดี๋ยวผมไปเอาเสื้อผ้ามาให้เปลี่ยน” เขารับผ้าไปก่อนจะเอ่ยบอก

“ไม่เป็นไรหรอก ห้องฉันอยู่ใกล้ๆ แค่นี้เอง” บีมตอบกลับ ชายหนุ่มคนนั้นส่ายหน้า

“ไม่ได้หรอกครับ ผมเป็นคนผิดก็ต้องรับผิดชอบสิครับ เข้ามานั่งก่อนเถอะ ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก” บีมมองอีกฝ่ายอย่างชั่งใจก่อนจะยอมเดินไปนั่งบนโซฟา

ห้องของชายหนุ่มนั้นไม่ต่างอะไรกับห้องของเขามานัก แต่แล้วเขาก็เหลือบไปเห็นก้อนขนปุกปุยสีขาวตัวไม่เล็กไม่ใหญ่อยู่ที่มุมห้อง บีมมองมันด้วยความสนใจ

“คุณครับ … คุณ ได้ยินผมรึเปล่า” ร่างบางหันไปมองอีกฝ่ายที่ยืนอยู่ข้างๆ ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น