โดย : Alistonut
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media & เติมฝัน (termfun.com)
เคยมีคนบอกว่า ‘การแอบรักใครก็ไม่ทรมานเท่าแอบรักเพื่อน’ ผมนั่งยันนอนยันเลยว่าโคตรจริงครับ แล้วยิ่งแอบรักเพื่อนสนิทนี่ยิ่งแล้วใหญ่เลยครับ มันเป็นความทรมานที่บอกออกมาไม่ถูก เห็นกันทุกวัน เจอกันบ่อยยิ่งกว่าพ่อแม่ ต้องรักษาระยะห่างให้พอเหมาะเพื่อที่มันจะได้ไม่รู้ตัว ถามว่าทำไมผมไม่อยากให้มันรู้ คำตอบคือเหมือนทุกคนที่แอบชอบเพื่อนตัวเองอยู่เลยครับคือ กลัวเสียเพื่อนคนนี้ไป
“ทำไมวันนี้ไอ้วีมันไม่เข้าเรียนวะพาย มันได้บอกอะไรมึงไว้มั้ย” กันเพื่อนในกลุ่มถามผมขึ้นหลังจากที่เราเลิกเรียนแล้วลงมานั่งม้านั่งใต้คณะ
“ไม่อ่ะ เมื่อเช้าทักไลน์ไปมันยังไม่ตอบเลย”ผมตอบพวกมันไป
“มันก็คงกกเด็กมันอยู่นั้นแหละมึง เมื่อคืนในเพจมอมีคนลงรูปมันกับดาวมนุษฯ ไปกินข้าวด้วยกัน อีกสักพักคงโผล่หัวออกมา” เติ้ลพูดขึ้นขณะไถ่โทรศัพท์อยู่
“ไอ้วีมันจะควงผู้หญิงไปถึงไหนวะ ควงเยอะจนคนทั้งมหา’ลัย ยกฉายาเพลย์บอยตัวพ่อให้มันกันหมดแล้ว” เปปเพื่อนในกลุ่มอีกคนพูดขึ้น
“มึง กูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะเดี๋ยวมา” ผมลุกออกมา ปล่อยให้พวกมันคุยกันไป
“กูไปด้วย” ไอ้กันลุกไปเข้าห้องน้ำพร้อมกับผม
.
.
.
กลุ่มพวกเรามีกันอยู่ทั้งหมด 5 คนครับมี เติ้ล เปป กัน ผม แล้วก็ไอ้วี ที่ทุกคนกำลังพูดถึงเราเจอกันตอนรับน้องปี 1 หลังจากนั้นก็สนิทกันมาตลอด มีแค่ผมกับกันที่มาจากโรงเรียนเดียวกันตั้งแต่อยู่มัธยม พวกผมเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์กัน ตอนนี้ก็ปี 2 กันแล้วครับ
“พาย กูว่ามึงตัดใจจากมันเหอะว่ะ เปิดใจให้คนอื่นบ้าง คนดีๆ ที่พร้อมดูแลมึง บอกตรงๆ นะว่ากูเป็นห่วงมึง ไม่อยากเห็นมึงเจ็บแบบนี้เลย อีกอย่างถึงมึงคบกับมันจริงมึงคิดว่าคนอย่างมันจะหยุดที่มึงเหรอวะ กูไม่อยากให้มึงเจ็บเพราะมันอย่างนั้น”
กันมันรู้ครับว่าผมแอบชอบวีอยู่ ก็นั้นแหละครับเราคบกันมาตั้งหลายปี มันคงจับสังเกตอะไรได้บางอย่าง ตอนแรกผมก็ตกใจอยู่ครับ กลัวว่าถ้ามันรู้มันจะผิดหวังที่ผมชอบผู้ชาย แต่มันก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นมันบอกว่าผมไม่เหมาะกับไปดูแลใครหรอก เหมาะถูกคนมาดูแลมากกว่า ผมดีใจมากที่มีมันเป็นเพื่อน
“กูก็อยากตัดใจนะมึง กูพยายามอยู่ทุกวัน แต่ทำไมมันยากจังวะ กูคิดว่าพอถึงจุดๆ หนึ่งกูคงจะทำได้เอง บางทีกูคงต้องรอให้วันนั้นมาถึง”
“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกูจะคอยอยู่ข้างๆมึงนะพาย มึงยังมีกูเป็นเพื่อน”กันบอกเสร็จก็เดินเข้าห้องน้ำไป
.
.
.
ผมไม่รู้ว่าแอบชอบวีตั้งแต่เมื่อไหร่ อาจจะเป็นช่วงหลังรับน้องเสร็จอะไรหลายๆ อย่างทำให้ผมรู้สึกดีกับมัน มันไม่ได้เป็นคนที่หล่อมากอะไรขนาดนั้น แต่มันเป็นคนที่มีเสน่ห์ เป็นคนที่มี sex appeal สูง ถึงมันจะเปลี่ยนผู้หญิงบ่อยแต่มันก็คบทีละคนแหละครับ มันเป็นคนดูแล เอาใจใส่คนเก่ง ยิ่งเพิ่มเสน่ห์ของมันขึ้นไปอีกครับ
….ตุ๊บ!…
ผมมัวแต่คิดเรื่องมันในหัวจนเซ่อไปชนเข้ากับใครสักคน เกือบหงายหลังแล้วครับถ้าเขาคนนั้นไม่ช่วยดึงตัวผมไว้ เกือบเจ็บตัวเพราะความเซ่อซ่าและรีบ
“เอ่อ..ขอบคุณนะครับ แล้วก็ขอโทษด้วย” ผมเอ่ยขอโทษเขาไป
“ไม่เป็นไรครับ ผมเองก็ไม่ระวังด้วย แล้ว…ไม่เจ็บตรงไหนใช่มั้ยครับ”
“อ่า ไม่ครับ ไม่เป็นอะไร”
“อ้าว พี่คีน ทำไมมาโผล่ที่ห้องน้ำคณะผมได้เนี่ย” กันพูดขึ้นหลังออกมาจากห้องน้ำ แล้วเห็นผมยืนอยู่กับพี่คีนที่มันพูดถึง
“พอดีอาจารย์คณะพี่วานให้เอาเอกสารมาให้อาจารย์คณะเราน่ะ เลยแวะมาเข้าห้องน้ำซะหน่อย แล้วเราล่ะไอ้ปืนบอกว่าไม่กลับบ้านบ้างเลยนะ”
“ช่วงนี้ยุ่งๆน่ะครับพี่เลยยังไม่ได้เข้าบ้าน เอ้อพี่คีน นี่เพื่อนผมชื่อพาย ส่วนพายนี้พี่คีนเพื่อนพี่กู” ผมยิ้มทักทายพี่เขาไป พี่คีนเป็นคนที่รูปร่างสูงครับ หน้าตาดีเลย เดาว่าเขาน่าจะเคยเป็นเดือนอะไรแบบนี้มาก่อน
“งั้นผมไปก่อนนะพี่ แล้วไว้เจอกัน” แล้วพวกเราก็เดินออกมา แล้วตรงไปที่ม้านั่งใต้คณะ
.
.
.
พอมาถึงก็เห็นวีนั่งอยู่กับพวกเพื่อนผม มันนั่งทำหน้าขมวดคิ้วกดโทรศัพท์ไม่สนใจใคร
“มันเป็นไรอีกล่ะ นั่งทำหน้าอย่างนั้นทั้งที่เพิ่งมา”
“มันทะเลาะกับแฟนอ่ะดิ กูละยอม รูปเมื่อคืนยังดีๆ กันอยู่เลย” เปปตอบหลังจากที่กันถามขึ้น
“ไม่ใช่แฟนแล้ว เลิกกันแล้ว” วีเอ่ยออกมาหลังจากที่เงียบไปนาน พวกผมไม่แปลกใจแล้วล่ะครับเกิดเรื่องคล้ายๆ แบบนี้ขึ้นบ่อยๆ จนเริ่มชินซะแล้ว
“เพลาๆลงบ้างพ่อหนุ่มนักรัก ระวังมันจะเป็นเรื่องเข้าสักวัน”เติ้ลเอ่ยเตือน
วันนี้ผมมาที่ห้างเพื่อซื้อของเข้าห้องครับ กำลังเดินเลือกๆ อยู่จะหันกลับไปเอาของใส่รถเข็นก็ชนเข้ากับผู้ชายคนหนึ่ง แต่ครั้งนี้ผมล้มก้นจ้ำเบ้า ผมว่าช่วงนี้ดวงผมตกรึเปล่าเนี่ย
“โอ๊ะ! ขอโทษด้วยครับ อ้าว! น้องพายเป็นอะไรมากมั้ยเนี่ย” พี่คีนนั้นเองครับผมว่าผมกับพี่เขาน่าจะดวงกลืนกันนะครับ เจอพี่เขาทีไรชนกันตลอด
“ไม่เป็นไรครับพี่คีน ขอโทษด้วยนะครับ ทำไมเราชนกันบ่อยจัง ฮ่าๆๆ”
“นั้นสิพี่ว่าเนื้อคู่แล้วมั้งแบบนี้ ฮ่าๆๆ ล้อเล่นครับ แล้วน้องพายมาคนเดียวเหรอ” พี่คีนนี่ก็มีอารมณ์ขันนะครับ หล่อแล้วยังคารมดีอีกยังงี้สาวตรึมแน่ๆ อิจฉาครับ
“ใช่ครับพายมาคนเดียว ของที่ห้องใกล้หมดแล้ววันนี้ว่างเลยมาซื้อของซะหน่อยน่ะครับ”
“พอดีเลยพี่ก็มาคนเดียวเหมือนกัน เพื่อนพี่เทนัดไปหาแฟนกันหมด พายไปกินข้าวเป็นเพื่อนพี่หน่อยดิ ถือว่าไถ่โทษที่ชนพี่ไง นะ” พี่คีนทำหน้าอ้อนๆ ใครจะคิดล่ะครับว่าคนหล่อๆเวลาทำหน้าอ้อนแล้วจะหน้าเอ็นดูขนาดนี้
“ก็ได้ครับ พายกำลังหิวอยู่พอดี งั้นพี่คีนรอแปปหนึ่งนะครับพายใกล้เลือกของเสร็จแล้ว”
“ได้ครับ พี่รอได้ๆ”
.
.
.
ณ ร้านชาบูอู้ฮูลาลาลา
“ผมเชื่อแล้วว่าพี่หิวจริงๆ กินไม่พูดเลย ฮ่าๆๆ”
“แซวพี่เหรอ พายก็กินไม่พูดเหมือนกันแหละ…นั้นเพื่อนพายรึเปล่าน่ะเห็นมองมาทางนี้บ่อยๆ” ผมเลยหันไปมองตามที่พี่คีนบอก เลยสบตาเข้ากับคมของวี พอวีเห็นผมเค้าก็เบือนหน้าหนี แล้วเดินควงคู่ไปกับผู้หญิงที่มาด้วยกัน
“อ่อ น่าจะใช่มั้งครับผมมองไม่ชัดเท่าไหร่”
.
.
.
ตี๊ง…ตึ๊ง…
เสียงไลน์ผมดังขึ้น เลยเปิดเข้าไปดู ก็เห็นว่าเป็นวีไลน์มาครับ
‘มากับใคร เจอไม่ทัก’
‘ดูมีความสุขออกนอกหน้านอกตาจังนะมึงน่ะ’
อะไรของมันเนี่ย ตัวเองเห็นเพื่อนแล้วไม่ทักเองแท้ๆ ทำไมผมเป็นฝ่ายผิดไปได้ ผมเลยเก็บโทรศัพท์ลงเลือกที่จะไม่ตอบมันไป
“ขอบคุณพี่คีนนะครับที่มาส่งผม” ผมบอกขอบคุณพี่เขาไป หลังจากกินข้าวเสร็จเลยเดินย่อยที่ห้างต่ออีกนิดหน่อย พี่เขาเลยอาสามาส่งผมขอบคุณที่ผมไปกินข้าวเป็นเพื่อนเขา
“ไม่เป็นๆ ไว้รอบหน้าไปกินข้าวกับพี่อีกนะ อย่าลืมพาพี่ไปเลือกกีต้าร์ตามที่บอกด้วย” ผมเลยพยักหน้ายิ้มๆ ให้เขาไป แล้วพี่เขาก็ขับรถออกไป
.
.
.
ผมกับพี่คีนคุยกันถูกคอมากครับ เราชอบอะไรคล้ายๆ กันหลายอย่าง อย่างกีต้าร์ที่พี่เขาให้ผมไปช่วยเลือกหลังจากที่รู้ว่าผมอยู่ชมรมดนตรีของมหา’ลัย แล้วช่วงนี้พี่เขาดันฟังเพลงแล้วอิน อยากเล่นกีต้าร์เป็นเอาไว้ไปจีบสาวบ้าง
.
.
.
หมับ!
“มีความสุขจังนะมึง ไปกินข้าวกันถึงไหนล่ะ แล้วทำไมไม่ตอบไลน์กู” วีมันโผล่ออกมาจากไหนไม่รู้ครับ มันจับเข้าที่ข้อมือผมอย่างแรง แล้วลากผมไปตรงมุมล็อบบี้หอที่ไม่ค่อยมีคนเดินผ่านสักเท่าไหร่
“มึงเป็นอะไรของมึงเนี่ย แล้วไลน์อ่ะกูลืมตอบเอง”
“ทำไม อยู่กับมันจนลืมกูเลยรึไง” ผมไม่เข้าใจที่มันทำแบบนี้เลย อยู่ๆ ทำไมเกิดบ้าขึ้นมาได้
“ถ้ามึงหงุดหงิดอะไรมา อย่ามาลงที่กู กูไม่ชอบถอยออกไป” ผมผลักมันออกแต่ก็ไม่เป็นผลเท่าไหร่หรอกครับ ตัวมันอย่างกับควาย ผมสู้แรงมันไม่ได้หรอก ทำไมตอนเด็กๆ ผมไม่กินให้มันเยอะๆ นะ ตัวจะได้ใหญ่กว่าที่เป็นตอนนี้หน่อย
“ทำไมกูต้องทำตามที่มึงสั่ง!!”
“อุ๊บ!” นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย หลังจากมันพูดเสร็จก็กระชากผมเข้าไปจูบ ผมงงไปหมดมันทำแบบนี้ทำไม
“มึงทำแบบนี้ทำไม” ผมถามมันขึ้นหลังจากมันถอนจูบออก มันไม่ตอบ แต่มองหน้าผมจากนั้นก็เดินไปขึ้นรถแล้วขับออกไป แล้วต่อไปผมต้องทำตัวยังไง ทำไมมันเล่นกับใจผมอย่างงี้
.
.
.
ณ ร้านเหล้าXXX
หลังจากนั้น 1 อาทิตย์ผมก็ไม่ได้เจอกับวีมันอีก เป็นแบบนี้ก็ดีผมจะได้ไม่ลำบากใจว่าต้องทำตัวยังไงต่อหน้ามัน แต่หนียังไงก็ไม่พ้นครับเมื่อวันนี้เปปมันบอกให้ทุกคนมากันให้ครบ เพราะวันนี้เป็นวันเกิดมันเลยมาฉลองกันที่นี้ และตอนนี้วีมันก็นั่งอยู่ตรงข้ามผมเรายังไม่ได้พูดคุยอะไรกัน มีแต่เพื่อนคนอื่นที่พูดคุยกันอยู่
“ช่วงนี้กูเห็นคนในเพจมอบอกว่าเห็นมึงอยู่กับพี่คีนบ่อยๆ มันยังไงวะไอ้พาย” เปปเจ้าของงานวันเกิดพูดขึ้น หลังจากคุยกับเพื่อนที่มาอวยพรวันเกิดมันเสร็จ
“เออกูก็เห็นว่าจะถามหลายครั้งแล้ว มันยังไงมึงคบกับพี่เขาแล้วอ่อ โอโห้เล่นอดีตเดือนสถาปัตย์เลยนะมึง”เติ้ลถามขึ้นอีกคน
“เปล่าไม่มีอะไร คุยกันถูกคอแล้วเขาว่าง กูว่างเลยไปด้วยกันบ่อยเฉยๆ” ผมตอบพวกมันไป
อาทิตย์ก่อนผมกับพี่คีนเราเจอกันบ่อยครับ ผมไม่อยากอยู่ห้องคนเดียวแล้วคิดฟุ้งซ่านด้วย พี่เขาชวนไปไหนผมเลยไปด้วย
“เหอะ” วีมันมองหน้าผมแล้วก็ลุกออกไปดีลสาวโต๊ะอีกฝั่ง จากนั้นก็เดินออกไปกันสองคน
ผมน่าจะรู้ดีว่ามันไม่ได้คิดอะไรกับผม วันนั้นที่มันทำไปคงเป็นเพราะอารมณ์หวงของเล่น ผมไม่น่าแอบคิดไปเองว่ามันอาจจะชอบผมบ้างเหมือนกัน ไม่น่าเลย
.
.
.
“พายดื่มหนักไปแล้วนะ ป่ะกลับห้องกันเดี๋ยวพี่ไปส่ง” เอ๊ะ! นี่มันเสียงพี่คีนนี่ มาได้ไงอ่ะ
“อ้าวพี่คีน หวัดดีครีบมาได้ไงอ่ะ” เสียงกันมันถามพี่คีนครับ
“พี่มากับเพื่อนน่ะแล้วเห็นกันกับพายเลยจะมาทัก แต่เห็นกำลังคุยกับเพื่อนสนุกๆ เลยรอก่อน นี่ก็ว่าจะกลับแล้วด้วยเลยมาชวนพายกลับเห็นนั่งไม่ตรงแล้วนั้น”
“งั้นพี่พามันกลับด้วยแล้วกันครับ ฝากเพื่อนกันด้วยนะพี่”กันบอกพี่คีน
ขณะที่ผมลงมา ก็เห็นวีมันที่มีกำลังผมอยู่มันมองผม ผมมองมันต่างคนต่างมองกัน สติผมตอนนี้ยิ่งไม่ค่อยมีด้วย วินาทีนั้นผมยังไม่พร้อมที่จะมองหน้ามัน ผมเลยเลือกที่จะหันหน้าหนีแล้วเดินออกไปพร้อมกับพี่คีน แต่แล้วก็มีบางคนฉุดมือผมไว้
“ผมไปส่งมันเอง พี่กลับไปเหอะ” วีพูดเสร็จก็ลากผมออกมาเลย จากนั้นผมก็หลับไม่ได้สติตลอดคืน
.
.
.
ตื่นขึ้นมาผมก็พบว่าผมนอนอยู่บนรถโดยคนขับไม่รู้หายไปไหน พอมองไปรอบๆ ก็เห็นวีมันนั่งอยู่ตรงขอบที่นั่งห้อยขา ข้างหน้าเป็นทะเล พอผมกำลังเดินเข้าไปหา มันก็หันกลับมามองผมยิ้มให้ผมแล้วหันกลับไปมองทะเลข้างหน้าต่อ มันเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ผมเลยเดินไปนั่งลงข้างๆ มัน
“มึงว่าเราเป็นเพื่อนกันมานานเท่าไหร่แล้ว” วีถามขึ้นหลังจากเงียบไปนาน
“2 ปีกว่าแล้ว” ผมไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่และกำลังจะทำอะไร
“นั้นสิ 2 ปีกว่าแล้ว เราผ่านอะไรมาด้วยกันก็เยอะ มึงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดคนหนึ่งเท่าที่กูมีมาเลย” ความรู้สึกของผมบอกกว่ามันมาถึงแล้ว จุดจุดที่ผมจะไม่ได้แอบรักมาต่อไป มันอาจจะรู้และจะตัดขาดความเป็นเพื่อนกับผม
“กูมีอะไรจะสารภาพว่ะพาย มึงฟังกูดีๆนะกูชอบมึง และกูก็รู้ด้วยว่ามึงก็ชอบกู ที่ผ่านมากูกลัวมาตลอด กลัวว่าถ้าเราคบกันแล้วกูจะทำให้มึงเสียใจ พอเราเลิกกันแม้แต่ความเป็นเพื่อนคงยากที่จะเป็นต่อไป กูพยายามจะตัดใจจากมึงและทำให้มึงตัดใจจากกู โดยควงคนนั้นทีคนนี้ที กูรู้ว่ามึงเสียใจแต่กูกลัวพาย แต่หลายวันที่ผ่านมา มันทำให้กูได้รู้ตัวว่ากูต้องทำอะไรสักอย่าง เพื่อให้มึงไม่ไปไหน ให้มึงอยู่กับกู กูทำใจไม่ได้ถ้าเห็นมึงเป็นของคนอื่น กูไม่รู้ว่าต่อนี้เราจะเป็นยังไงต่อไป แต่กูจะพยามเพื่อความรักของเรา กูจะไม่ทำให้มึงเสียใจ เพราฉะนั้นพาย เป็นแฟนกับวีนะ….”
ผมอึ้งกับสิ่งที่มันพูด ผมตั้งตัวไม่ทัน จริงๆ แล้วผมดีใจมากที่มันเองก็ชอบผม สำหรับคนแอบรัก การได้รับความรักตอบเป็นอะไรที่เกินฝันไปมากจริงๆครับ และการที่วีบอกออกมาแบบนี้แสดงว่ามันก็คิดมามากแล้ว
“กูตกลง เพราะกูก็รักมึงมากจริงๆ”
ผมจะไม่รอช้าที่จะตกลงและเรียนรู้กันในฐานะคนรัก ความรักมันไม่ได้เข้าใจยากอย่างที่คิดหรอกครับ ถ้าเรารักใครสักคน เราจะทำความรักของเราออกมาให้ดีที่สุด และนี่ไม่ใช่บทสรุปของเรื่องแต่เป็นการเริ่มต้นต่างหาก