ครั้งหนึ่งสมัยเรียนฉันได้รู้จักกับพี่นก ซึ่งอายุมากกว่าราว 10 ปี ระยะเวลาไม่นานที่อยู่ด้วยกัน ฉันได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างและ หนึ่งในนั้นคือ “การวางเฉย”
….
บ่อยครั้งที่พี่นกเจอกับเรื่องร้าย ๆ และผู้คนที่คอยเบียดเบียน กล่าวหา นินทา และตัดสินว่าเป็นคนไม่ดีทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้รู้จักกัน แต่พี่นกกลับไม่เคยที่จะโกรธ ตอบโต้ หรือขุ่นข้องหมองใจใด ๆ กับผู้คนเหล่านั้น ทุกครั้งเกิดเรื่องขึ้นก็จะยิ้มเบา ๆ แล้วปล่อยมันผ่านไป
….
“พี่นก พี่ทำได้ยังไงคะ ไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอคะ”
“รู้สึก รู้สึกว่าเสียเวลาถ้าคิดจะห้ามปากคน”
เราไม่อาจห้ามใครไม่คิดหรือพูดได้ แต่เราฝึกใจตัวเองไม่ให้เป็นทุกข์กับมันได้
