“ก็มีส่วนพี่หลังๆดูเขาเปลี่ยนไป คงเป็นเพราะที่บ้านเขาด้วยนะ อยากให้เขามีแฟนเป็นผู้ชายมั้ง ถึงแม้เขาจะมีพี่น้องหลายคน แต่เขาก็เป็นลูกสาวคนเดียวนะ พี่ ต้าร์ก็เข้าใจอยู่”
“พี่ก็เข้าใจเราทั้งสองนะ เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ ป.1 จนกลายมาเป็นแฟนกันความผูกพันมันมีเยอะมาก”
ถึงแม้ร้านจะปิดแล้วแต่ทั้งคู่ก็ยังดื่มต่อด้วยกันและคุยปรับทุกข์กันไปเรื่อยเปื่อย
“ตี2แล้วกลับกันเถอะฝนก็หยุดแล้ว เดี๋ยวพี่ขับให้เอง เรายืนแทบจะไม่ไหวแล้ว”
ต้าร์พยักหน้าพร้อมกับยื่นกุญแจมอเตอร์ไซค์ให้อาร์ต
.
.
.
ระหว่างทาง ฝนตกลงมาอีก ทั้งสองต้องเปียกปอนจนมาถึง หน้าอพาร์ทเม้นท์ของสาวทอม
เธอล้วงหากุญแจ แต่ไม่เจอ!!
“สงสัยลืมกุญแจไว้ที่ร้านหว่ะพี่”
สาวทอมบอกชายหนุ่ม พร้อมหากุญแจ
“เอาไงละทีนี้ กลับไปร้านก่อนออกมา เราก็ล็อคประตูแล้ว ไปนอนโซฟาห้องพี่ไหมละ ใกล้ๆ”
สาวทอมตกลงตามนั้น
“ไม่ไหวแล้วพี่อยากอ้วก”
ต้าร์วิ่งเข้าไปอ้วกในห้องน้ำ ชายหนุ่มเดินตามเข้าไปพร้อมกับยื่นเสื้อผ้าให้
“เปลี่ยนซะใส่ชุดเปียกนอนเดี๋ยวไม่สบายเสื้อผ้าของพี่เองแหละใหญ่หน่อยแต่ใส่ไปเหอะ เดี๋ยวก็เช้าละผ้าห่มกับหมอนก็อยู่ที่โซฟาเลยนะ”
เมื่อเขาออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เห็นสาวทอมอยู่ที่โซฟา มีแต่เสื้อผ้าเปียกกองอยู่ที่พื้น ปรากฏว่าต้าขึ้นไปอยู่บนที่นอน เธอนอนคุดคู้ในท่าตะแคง เขาคิดว่าเธอคงเมาแล้วเดินสะเปะสะปะไปเรื่อยเปื่อย จนมาล้มตัวนอนบนที่นอน
