อาสามาสร้างรัก : Fahren

นิยายสั้นรักโรแมนติค (Romantic)

ค่ายวันที่ 2

เราเริ่มทำงานกันเวลาเดิมครับ แต่ผมยังหาเวลาคุยกับเธอแบบส่วนตัวไม่ได้ แต่เหมือนสวรรค์เป็นใจมากครับ เมื่อพี่ที่คุมงานสั่งผมกับนาราไปเอาสีมาเพิ่ม

“น้องสองคนที่วาดสติทซ์อยู่ไปเอาสีมาให้เพื่อนเพิ่มที เอารถเข็นไปเข็นมานะ” พี่ที่ดูสั่ง

ผมเดินเข็นรถไปกับนาราบรรยากาศก็คลุมเครือเหมือนเดิม จนผมอดทนไม่ไหว จึงจะเริ่มคุยอย่าจริงจังแต่เหมือนเราสองคนคิดตรงกันครับ

“นี่” ผมกับนาราพูดขึ้นพร้อมกัน

“นาราพูดก่อนเลย” ผมเอ่ยบอก

“เจมส์พูดก่อนนั่นแหละ” นาราตอบ

“ได้ คือเรื่องเมื่อวาน เราไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้น ถึงเราจะคิดแบบนั้นก็เถอะ แต่เราก็ยังอยากเป็นเพื่อนกันก่อนแล้วค่อยพัฒนาก็ได้ ไม่สิเราอยากเป็นเพื่อนกันเธอจริงๆ ต่างหาก มันรู้สึกอึดอัดที่เราเป็นการแบบนี้ เราเป็นเพื่อนกันต่อไม่ได้เหรอ แต่เราก็ชอบเธอจริงๆนะ”

ผมพูดตอบเธอแบบเร็วมากๆ ไม่รู้ว่าเธอจะเข้าใจไหม แต่ผมรีบมากไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แต่เธอไม่พูดอะอะไรต่อนอกจากขำครับ ผมก็งงๆ เลยเดินเข็นรถไปขนสีต่อนำหน้าไปเลย

ทำไมพึ่งรู้จักกันไม่กี่วันมันรู้สึกได้ขนาดนี้นะ เราผ่านวันที่ 2 ไปได้อย่าแฮปปี้ครับ รู้สึกเหมือนเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมถึงผมจะคิดถึงเธอเกินเพื่อนก็เถอะ
.
.
.

ค่ายวันที่ 3

“วันนี้เราจะทำกิจกรรมร่วมกับเด็กๆ กันนะครับ ทานข้าวเช้าเสร็จให้ทุกคนมารวมกันที่สนามหญ้า เดี๋ยวจะมีเด็กเข้ามา เราจะเล่นเกมส์และแจกของรางวัลกันนะครับ พี่ๆ ค่ายทุกคนเตรียมตัวกันด้วยนะครับ”

พี่ดูแลค่ายประกาศเสียงดังลั่นก่อนรับทานข้านเช้า ทานเสร็จพวกเราก็ไปที่สนามตามสั่ง มีเด็กๆ แต่งชุดชาวเขาเดินขบวนกันมา มีไม่เยอะครับประมาณ 30-40 คน กำลังน่ารัก เราก็เล่นกิจกรรมกับเด็กแจกของรางวัลปกติกันจนเย็น

วันนี้เรามีกิจกรรมรอบกองไฟครับ อากาศกำลังดี กองไฟทำให้บรรยากาศอบอุ่นขึ้นมีดีดเสียงกีตาร์ร้องเพลงกับเหล่าพี่ๆ ที่ดูแลค่าย

“บรรยากาศแบบนี้ ถ้านั่งกอดกับแฟนคงจะมีความสุขมากนะ” ผมพูดลอยๆ เพื่อให้เธอได้ยินครับ เพราะเรานั่งข้างกันจริงๆ แล้วผมนี่แหละ ไปขอนั่งข้างๆ ฮ่าๆ

“เอาอีกแล้วนะเจมส์” นาราตอบกลับ

“เอ้า พูดลอยๆ ร้อนตัวนะเรา อยากเป็นแฟนเค้าเหยอออออออ” ผมทำเสียงสองขั้นสุดเลยครับ

“ไอ้บ้า” เธอพูดพร้อมกับยิ้มและผลักไหล่ผมเบาๆ จนตกจากขอนไม้ที่นั่งอยู่ (เบา?)

“เดี๋ยวตอนจะกลับมีอะไรให้ดูนะ นารา” ผมบอกพลางระหว่างที่เพลงกำลังเคลิ้มๆ เลยครับ

“ดูอะไรเหรอ?” นาราตอบ

“เดี๋ยวก็รู้ รอเซอร์ไพรส์”

ตลอดเวลาที่เหลือก่อนกลับผมมีความสุขมากครับ เราได้คุยกันจนสนิทกันมากขึ้น เล่าเรื่องส่วนตัวของกันและกัน จนผมได้รู้ว่าที่เธอไม่อยากมีความรักอีกเพราะถูกแฟนคนแรกหักอกไปมีคนอื่น เธอกลัวการจะมีแฟนอีกเลยเป็นเวลาหลายปี ใครเข้ามาจีบก็ปฏิเสธ ไม่ก็ตีตัวออกห่าง แต่เธอรู้สึกสบายใจเมื่อคุยกับผม ผมก็รู้สึกดีที่เธอรู้สึกแบบนั้นครับ และผมรู้สึกว่าเราเติมเต็มกันและกันได้ดีมากๆ ตลอดเวลาแค่เจ็ดวันที่เรารู้จักกัน หลังจากนี้ผมก็อยากจะรู้จักกับเธอมากยิ่งขึ้นครับ ก่อนเวลาจะกลับผมเลยพาเธอไปดูอะไรบางอย่างตามสัญญาครับ