ตอนที่ 4 ได้ใหม่ลืมเก่า เลยกลับไปเฝ้าไร่ดีกว่า
“กลับมาแล้วเหรอคิดถึงจัง”
นริศแฟนหนุ่มของปนัดดาพูดพร้อมกับเข้ามานัวเนีย กอดจูบซุกไซร้แล้วประคองหญิงสาวไปที่เตียง
“ไม่เอานะ ปนัดดาเหนื่อย” ชายหนุ่มยังไม่หยุดเริ่มจูบเธอ ขณะที่เธอกำลังมีอารมณ์คล้อยตามภาพธีระก็โพล่ขึ้นมา
“ก็บอกว่าเหนื่อยไง นริศ!!!”
หญิงสาวตะคอกใส่แฟนหนุ่ม
หลังจากวันนั้น เขาก็เริ่มเงียบและหายไป จนเพื่อนของเธอมาบอกว่าเห็นเขาอยู่กับผู้หญิงอื่น
ปนัดดากลับแปลกใจตัวเองที่เธอแทบจะไม่รู้สึกอะไรเลย แม้แต่ความหึงหรือเสียใจ
แต่เธอกลับคิดถึงที่ไร่ ทั้งบ้าน บรรยากาศในไร่ และบทรักของธีระ
ส่วนธีระนั้นเขาก็มองดูเตียงที่เขากับปนัดดาเคยป้อนรสสวาทให้แก่กัน ขณะเขาขึ้นไปทำความสะอาด
และหยิบโทรศัพท์จะโทรหาก แต่ก็ได้แต่ห้ามใจ
“โทรไปเดียวแฟนเธอจะเข้าใจผิด”
ธีระคิดในใจ
“ไม่โทรดีกว่า เดี๋ยวขายไร่ไปแล้วก็ไม่เจอกันอีก”
ปนัดดาคิดในใจขณะที่หยิบโทรศัพท์จะโทรหาธีระ
.
.
.
จนเวลาผ่านไป ไม่ได้ทำให้ทั้งสองเลิกคิดถึงกัน กลับทวีคูณความโหยหามากขึ้นไปอีก
สายวันหนึ่งขณะที่ธีระกำลังทำงานอยู่ในไร่
“ธีระช่วยปนัดดา ยกกระเป๋าหน่อยหนักมาก”
เสียงวิทยุดังขึ้น
ชายหนุ่มรีบวิ่งไปด้วยความดีใจ
“คุณปนัดดา นัดนายทุนดูที่เหรอครับ แต่ทำไมเอากระเป๋ามาเยอะจัง
ปนัดดาไม่ขายละค่ะ แต่ปนัดดา จะมาเป็นชาวไร่กับธีระ”
หญิงสาวพูดจบพร้อมกับโผเข้ากอดชายหนุ่ม ท่ามกลางไร่ชาที่เขียวขจี และแสงแดดอันอบอุ่นยามเช้าที่ทอแสงไปที่เธอและเขา
