หญิงสาวถอยออกแอบรอให้เด็กสาวออกไป แล้วจึงแกล้งเรียกใหม่ ธีระจึงรีบเดินออกมา
“มีอะไรเหรอครับคุณปนัดดา”
“รถสตาร์ทไม่ติดค่ะ ต้องเข้าไปในเมือง”
“เดียวผมไปดูให้ครับ คุณไปรอที่รถเลยก็ได้”
ปนัดดาจึงไปรอที่รถ สักพักชายหนุ่มจึงเดินมาพร้อมกล่องเครื่องมือ เขาซ่อมอยู่นาน
“คงต้องเปลี่ยนหัวเทียนน่ะครับ คุณเอารถจิ๊ปไปสิ”
“ไม่ไหวมั้งคะ ฉันขับรถเกียร์ธรรมดาไม่เป็น”
“งั้นผมขับไปส่งไหม จะได้ซื้ออะไหล่มาเปลี่ยนให้ด้วย”
หญิงสาวตกลงตามนั้น ขณะที่นั่งรถไปด้วยกันภาพของธีระกับเด็กสาวยังอยู่ในหัวของปนัดดา จนเธอเพลอชำเลืองดูเป้ากางเกงของเขา
“ธีระมีเมียหรือเปล่า”
หญิงสาวถามชายหนุ่ม
“อธิบายยากนะคุณปนัดดา”
“เมื่อเช้าตอนที่ปนัดดาไปเรียก เห็นเด็กผู้หญิงเดินออกมา”
“อ๋อ กระแตน่ะครับ เมื่อก่อนเราเป็นแฟนกันครับ จนกระทั่งแม่ของเธอให้เธอแต่งงานกับฝรั่ง ปีไหนกลับมาครั้งหนึ่ง เธอบอกเธอจะมาหาผมจนกว่าผมมีเมียนั่นแหละครับ เย็นนี้เธอก็กลับเมืองนอกละ”
ธีระบอกตามความจริง
“แล้วคุณล่ะครับแต่งงานหรือยัง”
“มีแต่แฟนค่ะ คบกันตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย ปนัดดาเรียนจบก็ทำงานส่วนเขารับช่วงต่อกิจการจากทางบ้านเขาน่ะ”
“คุณคิดจะขายไร่หรือเปล่าครับ”
“ก็คิดอยู่ค่ะ เพราะว่าปนัดดาก็มีงานทำอยู่ที่กรุงเทพฯ”
“นั่นสินะครับแฟนคุณก็อยู่โน่น”
“ขายไปก็เสียดายแย่นะครับไหนจะคนงานอีกได้เจ้านายใหม่ก็ดีไป ส่วนผมถ้าคุณขายผมก็คงเข้าไปทำงานอยู่ในตัวจังหวัดล่ะครับ”
ปนัดดานั่งเงียบจนกลับมาถึงบ้าน
“นี่วิทยุสื่อสารนะครับ เบอร์โทรผมมีอะไรก็เรียกผมได้เลย”
หญิงสาวรับวิทยุและกระดาษที่ชายหนุ่มจดเบอร์โทรศัพท์ แล้วจึงเข้าบ้านเพราะรู้สึกเหนื่อยๆ