สมบัติคือทุกขลาภที่อาบยาพิษ ตอนที่ 2 : กอหญ้า

นิยายสั้นแนวแฟนตาซี (Fantasy)

               และทันใดนั้นเองนางก็ได้พบว่าทางที่เคยไปยังถ้ำนั้นเกิดเป็นแผ่นดินแยกเป็นเหวลึกกั้นกลาง ทำให้ไม่สามารถที่จะเดินทางข้ามไปยังถ้ำที่จะไปได้ แต่นางก็ได้เดินอ้อมไปอีกทางนึงโดยเดินย้อนกลับไปเพื่อวนไปอีกทาง ทำให้ต้องไกลและหนทางค่อนข้างลำบากกว่าเดิมมากเป็นหลายเท่า ด้วยความมุ่งมั่นที่ไม่ย่อท้อที่จะนำสมบัติไปคืนไว้ที่เดิมให้จงได้ จึงทำให้เหล่าพวกมารในป่าต่างยอมแพ้ในความมุ่งมั่นของนาง และชื่นชมในการเป็นคนดีที่ตั้งใจจริงของนาง ต่างร่ำร้องอวยพรให้นางอยู่เย็นเป็นสุขสมชื่อ และคอยคุ้มครองนางให้ปลอดภัยตลอดการเดินทางในครั้งนี้ สมดั่งสุภาษิตที่ว่า “คนดีผีคุ้ม”

               ตลอดระยะเวลาที่เดินทางในป่าเพียงลำพัง นางไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวอะไรเลย คงเป็นเพราะความที่นางตั้งใจอย่างเด็ดเดี่ยวแล้วสำหรับการเดินทางในครั้งนี้ เพราะปกติทุกครั้งสำหรับการเข้าป่าจะต้องมีไม้ผู้เป็นสามีมาด้วยทุกครั้ง ลำพังผู้หญิงตัวคนเดียวอันตรายย่อมมีอยู่รอบด้าน แต่สำหรับครั้งนี้มันได้แตกต่างกว่าทุกครั้ง เพราะเดิมพันสูงเท่าชีวิตของเธอเอง

               เมื่อถึงยังถ้ำนางได้บอกกล่าวแก่ปู่เจ้าว่าได้นำสมบัติมาคืนให้แล้ว และขอให้ท่านคืนชีวิตที่ปกติสุขให้เธอเช่นกัน สิ้นคำบอกกล่าวของนางพลันได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆแต่ก้องกังวานไปทั่วทั้งถ้ำ ทำให้นางรู้สึกขนหัวลุกอย่างบอกไม่ถูก จึงรีบเดินออกไปจากถ้ำทันที และบังเอิญระหว่างทางในถ้ำที่นางกำลังจะเดินออกจากถ้ำ ก็พลันเหลือบไปเห็นแอ่งน้ำเล็กๆ น้ำใสชวนดื่มมาก นางรู้สึกกระหายน้ำเป็นอย่างมากจึงขอ      อนุญาตและขอดื่มน้ำนี้ดับความกระหาย ด้วยความเหนื่อยล้าที่ต้องเดินทางด้วยความยากลำบาก หลังจากดื่มน้ำนางได้เผลอหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกทีก็รีบออกไปจากถ้ำทันที เพราะเป็นห่วงไม้ผู้เป็นสามีเกรงว่าจะไม่มีใครหุงหาข้าวปลาอาหารให้ และที่สำคัญหากไม้ตื่นมาและพบว่าเธอได้นำสมบัติมาคืนให้กับปู่เจ้าแล้วเขาคงโกรธเธอเอามากๆ คิดแล้วก็ทำให้นึกหวั่นๆอยู่เหมือนกัน และที่น่าแปลกคือในระหว่างที่เดินทางกลับนั้น ขากลับนางรู้สึกว่าสะดวกสบายและรวดเร็วกว่าตอนมามาก

               และพอถึงไปยังหมู่บ้านนางกลับพบว่าทำไมคนที่ในหมู่บ้านที่นางเคยรู้จักกลับดูแก่ลงมาก ทั้งที่เพียงข้ามวันแค่วันเดียว และเมื่อคนในหมู่บ้านเห็นนางก็ต่างดีใจและกรูกันเข้าถามว่านางไปอยู่ไหนมา รู้ไหมพวกเขาออกตามหานางกันอยู่หลายวัน ทุกคนคิดว่านางตายไปแล้ว แล้วอยู่ๆผ่านไป10ปีนางก็กลับมา แถมยังสาวและสวยกว่าเดิมเอามากๆเสียด้วย นางได้แต่แปลกใจและประหลาดใจว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ คงต้องเป็นเพราะน้ำที่เธอดื่มเข้าไปตอนอยู่ในถ้ำนั่นแน่ๆ เพราะนางจำได้ว่าตอนที่เข้าไปในถ้ำครั้งแรกไม่เห็นแอ่งน้ำนั้น แต่พอตอนเอาสมบัติไปคืนกลับมีแอ่งน้ำโผล่มาที่กลางถ้ำ และเธอเองก็ได้เกิดอาการกระหายน้ำขึ้นมาอย่างฉับพลัน

               ได้ยินดังนั้นนางก็ตกใจและถามกลับไปว่า “อะไรนะ นี่เวลาผ่านไปถึง10ปีเลยเหรอ จะเป็นไปได้อย่างไร เธอเผลอหลับไปแค่วันเดียวเอง มันจะรวดเร็วกลายเป็นตั้ง10ปีได้อย่างไร แต่ชาวบ้านก็ยืนยันว่านางได้หายไปเป็นเวลา10ปีจริงๆ ไม่เชื่อลองดูพวกเขาสิต่างคนต่างแก่ไปตามวัยลงไปมาก จะมีก็แต่นางเท่านั้นที่ไม่แก่ลงแถมยังสาวและสวยกว่าเดิมเมื่อ10ปีก่อนที่จะหายไปเสียด้วยซ้ำ นางรู้สึกงงและแปลกใจกับเหตุการณ์ครั้งนี้มาก นางจึงถามถึงไม้สามีของเธอทันทีว่าตอนนี้พี่ไม้เป็นอย่างไรบ้าง ชาวบ้านตอบว่าไม้เองก็เป็นทุกข์ใจกับการหายตัวไปของนางเป็นอย่างมาก เขาได้ออกตามหานางอยู่หลายวันเช่นกันจนเวลาผ่านไปเกือบสองปีนางก็มีคู่ชีวิตใหม่แต่เคราะห์ซ้ำกรรมซัดคู่ชีวิตคนใหม่ของนางก็ได้มาจากไปด้วยโรคไข้ป่าเมื่อปีที่แล้วนี่เอง “โธ่พี่ไม้” นางรู้สึกเวทนานางผู้เป็นสามียิ่งนัก ได้ฟังเรื่องราวดังนั้นก็รีบกลับบ้านไปหานางทันที และทันทีที่ไม้เห็นนางมายืนอยู่ตรงหน้า เขาตกใจและดีใจในคราวเดียวกันรีบเข้าไปกอดผู้เป็นภรรยาด้วยความรักและคิดถึง “นางเมียพี่จริงๆด้วย เอ็งไปอยู่ที่ไหนมารู้ไหมพี่ตามหาเอ็งแทบพลิกแผ่นดิน แทบพลิกป่า”