โดย : กอหญ้า
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media & เติมฝัน (termfun.com)
เรื่องเดิม สมบัติคือทุกขลาภที่อาบยาพิษ ตอนที่ 1
หลายคืนติดกันที่ไม้เฝ้าแต่ฝันซ้ำๆว่าได้มีผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่มายืนอยู่หน้าบ้านของตนแล้วทวงสมบัติ “เอาสมบัติกูคืนมา มึงไม่ทำตามสัญญา เอาสมบัติกูคืนมา มึงไม่ทำตามสัญญา” แล้วก็เปลี่ยนหน้าตาจากที่ปกติเป็นน่าเกลียดน่ากลัวขนพองสยองเกล้า จนไม้ต้องละเมอด้วยความหวาดกลัวเกือบทุกคืน “ไม่ ไม่ กูไม่คืน ท่านให้แล้ว จะมาเอาคืนได้ยังไง กลัวแล้ว กลัวแล้ว อย่ามาหลอกกันเลย” ไม้ละเมอจนนางต้องตื่นขึ้นมาปลุกและถามถึงเรื่องราวความฝันร้ายในแต่ละคืน
“ฉันว่าเราเอาสมบัติไปคืนเถอะ เราไม่มีความสุขกันเลยนะพี่ มีแต่เรื่อง ฉันกลัวจะเจอกับความวิบัติเหมือนอย่างที่ปู่เจ้าพูดเอาไว้”
นางโน้มน้าวผู้เป็นสามี
“ไม่ ไม่ พี่ไม่คืน จะคืนให้โง่เรอะ เอ็งอย่าเอาไปคืนเด็ดขาดนะไม่งั้นพี่เอาเรื่องแน่”
“แล้วพี่ไม่กลัวเรอะ ดูสิฝันร้ายทุกคืน ฉันเป็นห่วงพี่”
“ไม่คืน กูไม่คืน กูไม่คืน”
ไม้เพ้อแต่คำว่า กูไม่คืน จนหลับไป แต่นางเริ่มรู้สึกไม่ชอบมาพากลกับลาภผลครั้งนี้เสียแล้ว รุ่งเช้านางอาศัยช่วงที่ไม้ยังนอนหลับอยู่ นางรีบกุลีกุจอเก็บสมบัติที่เหลือห่อผ้าแล้วรีบเดินทางเข้าไปในป่าตั้งใจจะนำสมบัติไปคืนที่ในถ้ำตามเดิม โดยนางหวังแค่ว่าจะให้ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม และนางเองก็ไม่ใช่คนโลภมากจึงไม่คิดที่จะหวงสมบัติเอาไว้ เพื่อความสุขสบายที่ต้องมาด้วยชีวิตครอบครัวที่เคยอบอุ่นมีความสุข ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ร่ำรวยอะไรเหมือนอย่างตอนนี้ แต่มันไม่คุ้มกันเอาเสียเลย นางได้แต่คิดและโทษตัวเองที่ได้นำความเปลี่ยนแปลงมาสู่ครอบครัว และทำให้เรื่องร้ายๆเรื่องโชคลาภที่เปรียบเหมือนทุกขลาภที่กำลังได้รับอยู่ตอนนี้
ในระหว่างทางได้มีมารมาคอยกระซิบที่ข้างหูว่า “อย่าเอาไปคืนเลย เก็บไว้เถอะ ไม่เสียดายเหรอ สมบัติตั้งมากมายมหาศาลเลยนะ ชั่วชีวิตนี้จะหาได้เหรอ” แต่นางก็ไม่หวั่นไหวไปกับคำยุยงเหล่านั้น เธอตั้งใจมาอย่างแน่วแน่แล้ว และไม่คิดจะเปลี่ยนใจ เมื่อพวกมารเห็นว่าพูดยุยงก็แล้ว แต่ก็ไม่เป็นผล จึงสร้างเหตุการณ์ให้เย็นเห็นเป็นเพชรนิลจินดาแขวนอยู่ตามต้นไม้บ้างตกหล่นตามพื้นดินบ้าง แต่นางก็หาจะสนใจและอยากได้ไม่ วินาทีนี้สำหรับนางแล้วต่อให้ก้อนหินโตเท่าสองคนยกกลายเป็นเพชรก็ไม่อาจทำให้เธอแวะสนใจและเกิดความลังเลเลยแม้แต่น้อย เพราะสิ่งเดียวที่คือเป้าหมายเดียวของนางคือนำสมบัติทั้งหมดนี้ไปคืนให้เจ้าของ แล้วขอให้ชีวิตที่ปกติสุขของเธอกลับคืนมาก็เป็นพอแล้วสำหรับเธอในตอนนี้
